De tijd vliegt om maar weer eens een open deur in te trappen. Het einde is in zicht, ter voorkoming van misverstanden, van de ijshockeycompetitie hoor. Na de enerverende trip naar het niet zonnige zuiden van de 4e februari, op zondag 5 februari 2017 lekker thuis gebleven. Nou ja lekker thuis………. in dit geval is thuis dus Kardinge. GIJS Groningen 1 ontving Tilburg Trappers Toekomstteam om 18.15 uur om precies te zijn. Een vage hoop op een goed afloop van dit treffen, trof ik bij velen aan. Zo ook bij mij, vandaar dat ik welgemoed in de tuf was gestapt en mij op het hout had gezet. Ik was niet de enige, want hoop doet leven en de tribune zat behoorlijk vol, afgezien van de lieden die graag staan want die zijn er ook volop. Ach, vrijheid blijheid immers. Ik hou van iets meer comfort en bovendien als ik mijn noodzakelijke aantekeningen wil maken zit het toch makkelijker.
De inleiding was opnieuw een lichtspel, een slepende stem voor de namen der teamgenoten, vlaggende aandoenlijke kruimeltjes over het ijs en het spel kon beginnen.
Jeff Henebeeke was dit keer de klos voor de verdediging van het Groningse doel, maar op zich is dat natuurlijk een prachtige taak.
De eerste periode. Had ik net geconstateerd dat de face offs meestal niet tot eigen puckbeheer leidden, dit keer wel. Het hielp niet veel, want de strijd ging de verkeerde kant op, even terug en weer retour, met als resultaat een doelpunt voor de Trappers, 0-1 na slechts 45 seconden. Het spel flitste verder van de ene na de andere kant met afwisselend kansen en reddingen van Jeff. Ook wat geknoei vonden wij bankzitters (aan de goede kant hoor). Om een buuv te citeren, het leek op paniekvoetbal, maar dan met de puck wel te verstaan. Het aantal keren dat Jeff moest redden kon ik al niet meer tellen, dus hield ik maar op. Na nog een kans om te zoenen en een danig ingrijpen van Jeff konden we pauzeren.
Ach, het kon nog alle kanten op, dus niet zeuren. De face off niet door GIJS ingepikt. Er volgde wel een leuke kans. En straf voor een Trapper, maar ja PP wat doe je er mee……….. niks. GIJS straf, gelukkig overleefd mede door reddingen van Jeff. Weer straf voor de gasten en eindelijk hadden ze het door! David Bartos maakte er PP 1-1 van, assist Gill Göbel en Fenno Mulder. Een paar minuten later na wat heen en weer gesjouw over het ijs, scoorde Tilburg 1-2. Een leuke poging van GIJS strandde op de Tilburgse keeper. Jeff had het druk. Straf GIJS leverde PP 1-3 op voor de Trappers. Bijna goed, en retour 1-4. Ik barstte bijna in snikken uit, maar dat helpt ook niet. De goede kant op en een opstootje. Nog wat welles nietes en opnieuw een relletje, wat straf voor beide partijen opleverde.
Met een restant straf aan beide zijden begon de derde periode. Beiden compleet en richting goede doel. Eerst gehouden en toen was ie raak 2-4, gescoord door Gill Göbel, geassisteerd door David Bartos en Marek Holy. Maar dit gaf hoop nietwaar. De hoop ging al snel varen, 2-5. Zat reddingen van Jeff en ook weer kansen, doch de puck wilde niet in het goede doel. Om niet in herhalingen te vallen, je snapt het wel een golvende beweging over het ijs. Straf voor een Trapper, geen positief resultaat slechts een schot tegen de paal. Nog een Trapper ernaast op het schavot. Nu moet het kunnen vond ik pertinent anders zou ik mijn hoed opeten, die ik niet op had natuurlijk. Enfin schot, mis, schot gehouden en eindelijk PP 3-5 op naam van David Bartos, assist Fenno Mulder en Marek Holy. Het kan nog jubelde ik lichtzinnig, want de Trappers hadden nog maar 4 spelers uiteraard. Nou nee dat ging dus niet, ze raakten gewoon compleet. Kansen dat wel, punten dat niet. Reddingen ook wel tot het 3-6 werd. Nog een mooie poging en 8 seconden voor het einde nog een straf voor een Trapper. Het mocht allemaal niet baten.
Tja, wat moet ik er van zeggen. De Groningse heren waren duidelijk niet helemaal in vorm. De busreis zat misschien nog in de benen, wie zal het zeggen. Jeff heeft het heel druk gehad en GIJS voor erger behoed. Kortom, ik zal me maar nergens mee bemoeien, met andere woorden en daar doe ik vast velen een plezier mee, ik blijf met de klompen van het ijs.