Op zondag 18 oktober 2015 met de bus naar het Tilburg Trappers Promotieteam.
Dat was rennen en vliegen, maar dat lukt me wel tenslotte ben ik een heks immers.
Dus muts opgezet, bezemsteel tevoorschijn en tijdig tussen de vette lappen vandaan, richting oppasbaas alwaar ik mijn harig monster achter heb gelaten. Voorts naar Kardinge om te verhinderen dat ik het busje zou missen. Gevolg, veel te vroeg, want ik heb best nog een paar hele kleine kwaliteiten al zeg ik het zelf, maar tijd inschatten kan ik niet. Maar ik was niet de enige wachtende en dat scheelt een slok op een borrel.
Het busje kwam en ik dook er vrolijk in. Een voorspoedige reis met natuurlijk de geijkte stoppen, niet dat die doorsloegen, maar waar gestopt werd teneinde medespelers op te halen en te pauzeren. Al met al waren wij tegen half drie in het zuiden des lands, verpoosden achter koffie en peuk tot de wedstrijd begon. Nu heb ik nog een leuk nieuwtje te melden, want lieve vakantievrienden uit de lichtstad hadden zich verplaatst naar het Tilburgse om de wedstrijd te zien en mij, of in omgekeerde volgorde natuurlijk.
Wij zetten ons op de tribune achter de spelersbank, want dat vind ik zo leuk. Vraag me niet waarom. Luid en duidelijk werd ons bevolen genoemde tribune vrij te maken en naar de overkant te verhuizen. Je weet wel die kant waar het wel eens stil is…. OK, maar stil….. vergeet het maar.
Stefan Vespa mocht het Groningse doel verdedigen.
Zo begon de eerste periode de goede kant op, een schot dat gevangen werd. Even de verkeerde kant en mis, retour idem. Hoewel na een dikke minuut scoorde Danny Kerstholt toch maar mooi 0-1 voor Gijs, geassisteerd door Romeo Stroosma en Zahir Hup. De kop was eraf. Het werd nog mooier David Bartos maakte er 0-2 van, samen met Danny. Nog meer kansen, straf voor de Trappers, het leverde niets op. Stefan redde. Ook Gijs kreeg straf, Stefan deed zijn werk. Compleet was de Groningse handel weer. Toch kreeg Stefan wel wat te doen, redden maar weer een paar keer. Nota bene konden de Gijsies weer niet tellen, too many jeweetwel op het ijs, dus straf. Het hielp ook Tilburg niet. Maar lukte het hen wel om de eerste periode af te sluiten met 1-2. En ik kreeg het een beetje benauwd………….. nou dan maar eerst de pauze.
Zat ik tijdig met pen en papier gereed, begonnen ze niet toen de klok dat aangaf. Waarom niet? Geen idee. Nou ja uiteindelijk begonnen ze wel aan de tweede periode hoor en met schoten op het goede doel, van Tilburg dus. Mis, mis. Stefan kon ook weer aan het redden en ik begon mij af te vragen hoe dit allemaal zou aflopen. Nu hoeven dubbele cijfers niet, maar verliezen………… toen kreeg Gijs ook nog straf, foei! Even later was er ook een stoute Trapper. Toen dat weer compleet was vond Bauke ten Hoeve het welletjes en scoorde 1-3, geholpen door Fenno Mulder. Ik haalde opgelucht adem. Toch kreeg Stefan weer pucks voor zijn kiezen, figuurlijk uiteraard, echter ook Gijs had kansen en alweer straf. De face off werd stevig aangepakt waarbij wij op de tribune ter nauwer nood aan een gebroken neus ontsnapten.
Zahir vond het welletjes en zette 1-4 op het bord, Danny hielp een handje. Nog een straf voor Tilburg bracht geen punten in het laadje, wel kansen, volop zelfs. Het werd weer pauze.
Ook Tilburg bleek niet te kunnen tellen in de derde periode met alle gevolgen van dien, straf. Toch duurde het bijna 7,5 minuut voor het Bauke ten Hoeve lukte om er 1-5 van te maken samen met Jasper Huizenga en Mike Groenhof. Geen minuut later maakte Tilburg er 2-5 van. De Gijsies gingen stug door en het werd 2-6 door een schot van Romeo, assist Dante Latumakulita. Precies een minuut later 2-7, gescoord door Zahir, ter zijde gestaan door Danny en Romeo. Groningen kreeg er niet genoeg van en Bauke schoot de puck opnieuw in het goede doel, 2-8 nu met assists van Romeo en Fenno. Tilburg nam wraak, 3-8. Maar Stefan kon geen duimen draaien en mocht nog wel eens een stopje maken en zo vlogen de heren naar het einde, van de wedstrijd uiteraard.
De eindstand werd dus 3-8. Ik ben natuurlijk een zorglijk tiepje en zodoende vond ik de Trappers nogal eens te brutaal door best vaak het Groningse doel te belagen. Nu stond Stefan zijn mannetje, maar je weet maar nooit. Bovendien moest steeds aan de gevleugelde woorden van een Groningse meneer denken die mij ooit voorhield dat een wedstrijd niet was afgelopen voor de laatste seconde voorbij was. En heus ik was af en toe een beetje ongerust omdat die vermaledijde Trappers flink tegen de puck aan trapten. Mijn lieve vrienden beurden mij voortdurend op zo van ‘maak je geen zorgen, Groningen wint echt wel’. Kortom ik moet beter luisteren. En eerlijk, deze wedstrijd was leuker om te zien dan het over de tegenstander heen walsen, hoe belust ik ook ben op winst. En wat ging wij doen? Met het busje naar huis.