Tjongejongejonge, hoe kom ik de tijd door……. Maar ja ik moet natuurlijk niet zeuren, want het kan allemaal veel erger. Nu word ik wel een soort muurbloempje, thuis, thuis en nog eens thuis. Niets gaat meer door, geen volleybal, geen kaartclub en tot overmaat van ramp…… precies: geen ijshockey. Vroeger had ik een paard en als ik dan wat verdrietig was, ging ik zijn box in, legde mijn armen om zijn hals, kreeg een hoofd op mijn schouder en ik was getroost. Die luxe heb ik niet meer. Nu heb ik lieve zoons, maar ik wil geen lastige moeder zijn, ik doe tenminste mijn best voor dat laatste, dus blijf ik opgewekt. Uiteraard doe ik wel wat boodschappen natuurlijk, doch vanwege goede raad niet voor één dag, doch een voorraadje. Gelukkig bestaan er mondkapjes en ik maak dan ook flink reclame, want tenslotte heb ik de ‘clubkapjes’. Af en toe word ik aangesproken erover, en geef ik een uitvoerige uitleg teneinde mensen te bewegen vooral zodra mogelijk richting Kardinge te komen om ijs te ruiken.
Ik had mij mateloos verheugd op het nieuwe seizoen. De zomervakantie was al niet doorgegaan en de ijsloze periode vind ik toch al minder geslaagd. Tja en heeft de corona nu toegeslagen zodat de normale gang van zaken in de war is geschopt.
Nu kon ik mij in het verleden ook wel richten op de NHL, speciaal mijn TV abonnement lang geleden daartoe aangepast. Maar ja da’s nu afgelopen. Op reserve heb ik gelukkig nog een paar wedstrijden opgenomen, maar als de uitslag al bekend is, is de spanning wel pleite. Ik ben een mal mens, want ik kies ook altijd partij. Ik durf haast niet te vertellen hoe dan. Nou ja, als jullie het niet verder vertellen, de kleur van de shirts speelt een rol………….. nou ja een beetje. Dat is overigens niet het geval GIJS speelt hoor, dan ben ik echt voor de Gijsies al gingen ze in het pimpelpaars.
Om niet helemaal een huismus te worden, ga ik regelmatig een eindje tippelen (in het nette hoor). Nog al eens kom ik dan bij Kardinge in de buurt, sjouw wat langs de plas, snik bijna als ik de bekende busstop zie van de uitwedstrijden en de ingang van ons eigen Kardinge.
Enfin, we moeten het er mee doen en ja, ik ga gewoon binnenkort effe naar binnen, je weet maar nooit wat je tegenkomt! De looproute heb ik uit het hoofd geleerd, dus dat moet goed gaan. Lieve mensen, tot ziens! Sorry voor dit epistel, ik kan het echt niet helpen, mijn gebrek ijshockeygek!