Een ijzig weekend, die uitdrukking heb ik niet van mijzelf, gewoon gejat! Doe ik wel meer, maar ik kom er tenminste voor uit. IJzig in die zin, dat ik behalve zaterdagmiddag en dito avond ook zondag weer in Kardinge gespot kon worden. In het laatste geval vanwege mijn spelende zoon en pleegzoon. Ja, dat zeggen ze ook wel eens van mij, een speelse familie dus. Ik doe dan ook mijn uiterste best een speels stukje te schrijven. Ik ben verreweg de leukste thuis, ik heb nog nooit mijn harig monster of mijn hoogbejaarde geholpen kater een mop horen vertellen, terwijl ik dat wel eens probeer. Helaas begin ik vaak met de clou. Dat zal ik nu trachten te voorkomen en laat nog even in het midden hoe de wedstrijd afliep.
Maar om ter zake te komen, de North Seahawks ontvingen Los Padres uit Utrecht op zondag 3 november in Kardinge.
Het gaat trouwens goed vooruit in Kardinge, je kunt de trap al op zonder je nek te breken, de kantine ziet er aanlokkelijk uit, de zaak van AVSport is oogverblindend. Het blijft een ommelandse reis om op de tribune te komen, maar we zijn doorzetters. En weet je wat zo leuk was, mijn rookvriendinnen waren ook present om te kijken.
Maar laten we maar beginnen met de goalie der North Seahawks, dat was Arian Eijer heb ik mij laten vertellen.
Nu zijn de toeschouwers van het eerste team tegenwoordig redelijk gewend aan een snel doelpunt, dus keken wij niet op van 1-0 voor de Seahawks na 40 seconden. Daan Vogelaar maakte het met assist van Jord Kiel. We vielen van onze stok van opwinding, want bij 1 minuut 2 seconden werd het al 2-0 door Tjalling Stellema, assist Jord Kiel. Het feest kon niet op, het werd al snel 3-0, deze keer door Jord Kiel, geassisteerd door Peter Visser. Flauw dat Los Padres 3-1 scoorde. Een mooie kans liep op niets uit. Utrecht kreeg straf, nog meer kansen en daar kwam PP 4-1 uit tevoorschijn nu een product van Igor Shumlyanskiy, geassisteerd door Tjalling Stellema. ‘Bijna’ was ook aan de orde en mijn buurvrouw meende dat er te hoog werd gewipt. Mij kun je alles wijs maken. Een schot tegen de goede lat zette geen zoden aan de dijk. Wat straffen voor de Groningers, een mooie shorthanded kans en het was drie minuten pauze.
Zelfs ik zie geen kans in drie minuten een peuk te verorberen, dus bleven we zitten tot de tweede periode begon. Even de verkeerde kant op, niet wij natuurlijk maar de puck. Echter na 55 seconden werd het 5-1 door een schot van Ryan Berends en Sabri Edskes. Misselijk dat Los Padres (waar halen ze het vandaan!) 5-2 scoorde. Het golfde wat heen en weer. Groningen kreeg een straf waar ik het per definitie niet mee eens was. De Seahawks kropen door het oog van de naald. Mijn buuv merkte op dat de tweede periode een klungelperiode was en dat geldt voor meer teams. Enfin dat zogenaamde geklungel resulteerde wel in een goede wippert en 6-2 op naam van Igor met de lastige achternaam en assist Ronald Koops. Peter Visser maakte er achteloos 7-2 van, geassisteerd door Gert-Jan Klootsema. Mooie kans, straf en het werd 7-3, nou ja het kan erger dacht ik positief. Utrecht straf, Groningen straf, kans, schadevrij compleet en tenslotte nog een straf voor de Seahawks die ik niet volgen kon, die straf dan. Toen een lange pauze om op adem te komen en te dweilen.
Het stoorde mij dat de Los Padressen te veel aan de verkeerde kant bezig waren in de derde periode, maar het duurde toch niet lang of het werd 8-3, een doelpunt van Jord Kiel in zijn eentje. Kans mis, kans raak, 9-3 nu gecomponeerd door Ryan Berends, assist Richard van Linschoten en Sabri Edskes.
Afwisselend keken we naar mislukte kansen en soms een mooie redding. Een Seahawk stortte neer op het ijs en het duurde wat voor er beweging in kwam, doch fier reed de getroffene naar de bank. Even meenden we dat er bloed had gevloeid, maar dat viel gelukkig mee en even later schaatste hij alweer rond.
Tellen blijft bij vele teams lastig, zo ook nu. Eerst een te veel, toen een te weinig.
Wat veel straffen voor de Seahawks, maar de Utrechtenaren zagen geen kans daarmee iets belangrijks te doen. Bijna wisten de Groningers zelfs shorthanded te scoren, maar dat ging net mis. Nog een kans, de lat en nog eens en toen ging de toeter!
Na afloop heb ik mij op de hoogte gesteld van de namen van de makers der doelpunten, want er was geen stadsomroeper. Het aantal vraagtekens was dus groot en ik wil wel iedere scoorderd en zijn hulpje(s) recht doen. Afgeslacht was Los Padres dat was duidelijk. Ga zo door lieden!
Het was natuurlijk een riante overwinning en dat werd gevierd begreep ik later. Braaf zat moeke in de nieuwe kantine te wachten, gelukkig in goed gezelschap van vriendin en collega mijner zoon. Echter alles wat er kwam opdagen? Geen Seahawk. Tenslotte besloot ik poolshoogte te gaan nemen en daar kwam ik Igor tegen die meedeelde dat het zo gezellig was in de kleedkamer. Inderdaad er werd vast een klein feestje gevierd. En terecht.
Ondergetekende besloot om half negen nog even te blijven teneinde een stukje van de Buldogs te zien, de wedstrijd tegen Enschede dus. Na de eerste periode hield ik het voor gezien, niet omdat ze niet gezien mochten worden, maar omdat de blaas van mijn harig monster toch wel grenzen heeft. Hij stond mij al in de deuropening op te wachten!