Na toch blij thuisgekomen te zijn belandden we nog dezelfde dag, dus zondag 24 november 2013, in Kardinge vanwege de revanche wedstrijd Gijs Bears Groningen v.s. Dordrecht Lions, je weet wel in het kader van het Bekertoernooi. De Lions kwamen chique uitgerust ( dit laatste in twee betekenissen) in het hoge noorden aan. Een fraaie grote bus, die glom of ie vlak voor Groningen extra was opgepoetst, en een kleine bus die deftig stond te zijn bij de voordeur van ons ijspaleis, verbonden met een elektrische aansluiting vanwege geheimzinnige bezigheden binnensauto’s. Misschien lopen de Lions wel op batterijen en die moeten opgeladen worden natuurlijk.
Duidelijk was dat wij onze spanning even moesten afreageren buitengaats en daarbij een kleine prognose pleegden. Gevaarlijk zo iets, want het blijft speculeren.
We hadden op een volle bak gerekend, doch dat viel een beetje tegen. Kennelijk hadden een aantal mensen ook gespeculeerd doch de andere kant op.
Dapper begaf ik mij naar de tribune en natuurlijk mijn opgewekte gezicht getrokken.
Mijn buurvrouw had zwartepietenbroodjes gefabriceerd, ze waren verbrand in de oven, hoorde ik zijdelings, maar dat had geen invloed op de wedstrijd hoor.
De zebra’s kwamen het ijs op. De opperzebra was van een ander ras dan wij gewend zijn. Een trapje hoger als het ware en dus anders gestreept. De linesmen waren van het bekende ras. Trouwens zaterdagavond waren alle gestreepte heren hetzelfde uitgedost geweest en van hoger niveau.
Oh en jullie raden nooit wie er in het Groningse doel stond! Goed zo, Tom Korte.
Het stoort mij altijd ernstig als de tegenpartij het initiatief neemt en dus de verkeerde kant op gaat zoals in deze eerste periode. Gelukkig ging het doel wandelen, ook in twee betekenissen. Toen het spel van richting veranderde zoals bedoeld, had ik goede hoop. Niet dus. Natuurlijk probeerden de Lions wat terug, maar die poging mislukte tot aller blijdschap en men mag niet aan de goalie komen werd mij nadrukkelijk onderwezen. Na 2.30 minuten was het raak, ja aan de verkeerde kant, 0-1. Even later dachten wij hoopvol dat ie goed zat, de puck hè, maar de grote baas keurde hem af.
De Bears deden verwoede pogingen, maar het mocht niet lukken. Tom bleef redden. Weer een mooie kans, gevangen, Tom maar weer stoppen en zo ging het steeds door. Nota bene kreeg Tom een loeihard schot tegen zijn helm, een kopbal zoals mijn buurvrouw opmerkte en de helm was geblesseerd. Nu is er handige begeleiding voorhanden, dus na reparatie kon Tom het doel weer in. Uiteraard onder luid applaus. Alles viel in herhaling en na 20 minuten was het pauze.
Na veel gegiebel boven de peuken zetten wij ons weer neer teneinde de tweede periode te bekijken. De puck ging onmiddellijk hemelen, niet omdat wij er zaten hoor hoewel dat wel verheffend kan werken natuurlijk. Tom kreeg het opnieuw zwaar te verduren, ving, stopte en toen ging het mis, 0-2. De Bears lieten zich niet uit het veld slaan, dan zou er ook niets meer aan zijn immers, en zij creëerden mooie kansen, die geen zoden aan de dijk zetten. Een straf voor Groningen, foei! Het doel van Groningen raakte los en de boor moest er aan te pas komen. Helaas wisten de Lions wel PP te scoren, 0-3. Wel compleet natuurlijk, dat wel. Een kans om te zoenen, maar dat hielp niet. Het fraaie schot werd gewoon gevangen. Weer reddingen van Tom, af en toe een leuke kans en tenslotte wist Zahir Hup met assist van Ricardo Dijkema en Klaver Jan Middelweerd in ieder geval de eer te redden, 1-3. Gejuich, gegier, en dat werd in de kiem gesmoord, want tien seconden later, 1-4. Pauze om bij te komen.
De derde periode dan maar. Tom hevig aan het werk en dat lukte even. Helaas werd het toch 1-5. Hij redde weer en opnieuw ging het mis 1-6, om weer aan het redden te slaan en toen 1-7. De Lions hadden er volgens mij een schepje, wat zeg ik een schep, bovenop gedaan. Tom zette weer zijn beste beentje voor. Helaas kreeg een Bear huisarrest. Tom besloot de eer verder aan Jeff Honebeeke te gunnen, waarop Jeff aan het redden sloeg. Het werd vanwege die Groningse straf wel PP 1-8, dus compleet. Weer een leuke kans en nog een, maar de Lionse keeper was niet te verschalken. Jeff redde maar weer eens even en even niet, 1-9 en 1-10, om weer door te gaan met redden. De goede kant op, doch de puck zocht het hoger op. Nog een paar kansen en het was gedaan.
Om eerlijk te zijn vond ik het tot en met de tweede periode een leuke wedstrijd. Het tempo lang hoog. In de derde periode ging me de ellende te snel. Nu moeten we eerlijk zijn, de tegenstander was niet voor de poes, niet de eerste de beste en zelfs lang niet de onderste van de eredivisie. Dus wat wil je nog meer lieve zoete Gerretje, appels vergelijk je toch ook niet met peren. Met mijn uiteraard geringe inzicht, want tenslotte ben ik een dom blondje, denk ik toch dat in de komende competitie ONZE jongens een mooie kans maken, ze kunnen het beslist wel. Dus voor volgende week zaterdag: ZET “M OP BEREN!!!