En daar zaten we dus weer in Kardinge op zaterdag 16 maart 2013, omdat de derde wedstrijd in de halve finale noodzaak was geworden na het droeve verlies van 10 maart in Den Haag. De Gijs Bears Groningen mochten zich nog een keer bewijzen tegen Hijs Hokij Den Haag. Zet hem op witte muizen! Het is alles of niets!
Nu weten mijn ijshockey cq rookvriendinnen alles van mijn invloedrijke gedachten richting spelers, waarbij ik hen inspireer om voor al te scoren, in het goede doel wel te verstaan. De hele week stel ik mij al mooie doelpunten voor met ferme stick in het doel der Hagedingesen geprikt, al of niet gewipt. En dat achter elkaar door, zodat de Haagse goalie er tureluurs van zou worden. Jullie weten dat het mij nog wel eens lukt. Als ik hup zeg, scoort ene Hup, als ik perse nog een 7e doelpunt wens, dan komt dat 7e doelpunt er, als ik mis zeg, scoort de vijand niet enfin, dit is slechts een kleine bloemlezing. Kortom, gedachten hebben kracht. Laten we het zo stellen, als, als, als de Beartjes verliezen, heb ik niet goed gedacht. Maar alles moet nog beginnen, dus welgemoed! Tenslotte, aan de klauw herkent men de leeuw, in dit geval dus de Bear.
Al snel liep het ‘stadion’ bomvol en er was rijkelijk voorzien in herrie zoals trommels, toeters en ongetwijfeld bellen.
Laten we maar beginnen. Tom Korte vonden we weer in het Groningse doel.
Jawel, de eerste periode dus en die begon met bijna, en van links naar rechts. In een mum kregen de Bears een straf aan de broek, waarmee ook onmiddellijk de enge momenten begonnen en het klamme zweet mij uitbrak. Maar Tom was niet te vermurwen. Wat spelers gingen bakkeleien. De puck kwam tegen de paal van het goede doel, weer wat plukharen en nog eens gedoe, wat straf voor Hijs opleverde en de Bears een mooie kans. Helaas wist de Haagse goalie, het welbekende vlechtje, het te verijdelen. Ook de Bears een straf, doch alles raakte compleet. Een prachtige uitbraak van een Gijsie werd gevangen. Buuv en ik begrepen onmiddellijk hoe dat kwam, hij was niet gewipt.
Zo langzamerhand zat mijn hart in mijn keel, een rare plaats voor zo’n ding. Tom redde maar door, valpartijen, weer een partijtje matten en dat bracht straf voor beide partijen. Dus vier tegen vier en eindelijk, eindelijk zag Kevin Kuiper kans het eerste doelpunt te maken, 1-0 voor de Groningers met assist van Danny Kerstholt en Kenneth Keijzer. Allemaal compleet. Nog een leuke kans en het was pauze.
De tweede periode. Niets nieuws onder de zon, heen en weer, mooie kansen afgewisseld met de verkeerde kant. Reinier Holthof deed er wat aan, hij zette de stand op 2-0, geassisteerd door Kevin Kuiper en Kenneth Keijzer. Pffffffffft, dat gaf wat lucht. Straf voor een Hagedinges schiep mooie kansen, maar geen doelpunten. Er ontstond een partijtje vrij worstelen, waarop de straffen aan weerzijde om de oren vlogen. Een malle Bear op de strafbank had een grote bek tegen een official en mocht vervroegd douchen. Van pure schrik vroeg Den Haag om een time out. Na een leuke kans was het opnieuw hengsten. Er werd hevig overleg gepleegd door scheidsen en captains en mijn buuv merkte terecht op dat de scheidsmans straf zou moeten hebben vanwege delaying the game. We werden duizelig van alle roughing, hoe dan ook de strafbanken zaten weer goed bezet en tenslotte ging het spel verder. Hetzelfde liedje, van hier naar daar. Een Hagedinges liet zich charmant vallen, maar de opperzebra trapte er niet in gelukkig. Even later weer zo’n komediant, maar nu kregen de Bears er straf voor, waar wij het natuurlijk niet mee eens waren. Nog wat kansen en nog wat reddingen van Tom en alweer pauze.
En in die pauze werd ik eindelijk ingewijd in de geheimen van Hagenezen en Hagenaars en wel door een dorpsgenoot notabene. Een Hagenaar is aldaar geboren en een Hagenees is er komen wonen. Maar hoe weet ik nou van die kerels op het ijs of ze er geboren zijn of niet??? Dus blijf ik aan de veilige kant, het blijven voor mij Hagedingesen.
De derde periode was precies twee minuten gaande of Den Haag scoorde 2-1. Gatver, ontsnapte mijn beschaafde inborst. Tom moest enige herstelwerkzaamheden verrichten aan zijn onderstel, alles klaar en weer gereed voor de strijd. Hijs kreeg nog wat straffen, leuke kansen kwamen daar uit voort, echter daar bleef het aanvankelijk bij. Let wel ‘aanvankelijk’, want halverwege deze periode scoorde Zahir Hup het derde doelpunt voor Groningen met behulp van Alwin Assenberg en Mike Groenhof, 3-1 dus. Oei dat ging de goede kant op, maar…………. bij ijshockey weet je het nooit…. Nog een keer powerplay voor Groningen en nog een keer bakkeleien wat voor beiden straf betekende. Dus vijf Bears tegen 4 Hagedingesen en weer een kans. Hoera PP 4-1 door Rodney Kuiper met assist van Kenneth Keijzer en Danny Kerstholt en nog acht minuten te gaan. Ze waren er nog niet, maar wel bijna! Nog straf voor Hijs 15 seconden voor het einde en die boeven zagen zelfs kans bij 0 seconden nog een straf te innen. Het zat er op!
Hierbij moet ik toch even een mijner rookvriendinnen hartelijk danken, want wij waren het gloeiend eens in de aansporingen vanaf de tribune. Beiden inspireerden we ‘mis’ als het mis moest zijn, doelpunt als de Bears moesten scoren enz. Je ziet dat helpt!
Joepie, door naar de finale, waar die dan ook mag plaats vinden. Toch wel een wonderlijke situatie, de Bears mogen naar de echte eindstrijd en hebben geen ijs meer. De toekomst zal leren waar dan wel.
Hoe dan ook, DE VICTORIE IS VOOR GIJS BEARS GRONINGEN met 4-1!!!