Na een lange tijd van onthouding van wedstrijden van het eerste team wel te verstaan, vandaar dan ook mijn uitstapjes naar de dameswedstrijden, was het op zaterdag 10 januari 2015 weer raak. GIJS Groningen1 mocht het opnemen tegen IJ.V. Amstel Tijgers anno 1963. Oeps 1963, dan zullen ze wel heel erg oud zijn en zodoende goed te verslaan door de Groningers? Laten we het hopen!
Uit pure blijdschap sjouwde ik een paar extra toeschouwers mee. Wij jassen namelijk klaver. Ter verduidelijking er bestaat geen enkel verband in deze met de alom bekende ijshockeyende Klaver. Die is dan ook met een hoofdletter.
Wij begaven ons naar de tribune, vonden een plekje met fraai uitzicht. Wat wil je nog meer. Nou winnen natuurlijk……..
Onze Gijsies werden verwelkomd met flitsende lampen en uiteraard een fors applaus. Die flitsende lampen golden ook voor de Tijgers hoor. Daarna een minuut stilte vanwege het verscheiden van een beroemdheid van oud GIJS, namelijk Henk Krikke.
Jeff Honebeeke bevolkte het Groningse doel.
Jakkes, de eerste periode begon met de verkeerde kant, maar Jeff was paraat en het spel ging de goede kant uit. Nauwelijks bekomen van deze start of GIJS kreeg straf en daar heb ik altijd wat moeite mee, je weet wel vanwege die partijdigheid. Oei, oei, icing bracht redding. Schadevrij compleet en bijna goed. Weer straf, en redden maar voor Jeff. Compleet en een vreselijk moment. En zo ging het een tijdje heen en weer. In het vuur van het spel verloor een Gijsie zijn helm. Herhaaldelijk slingerde ik raadgevingen richting ijsbaan, zoals ‘pak em af’, de puck dan natuurlijk van een Tijger. Het hielp, want Kenneth Keijzer scoorde in zijn uppie 1-0. Nog meer kansen en even later 2-0, dat was David Bartos met assist van Tim Bartels en Chris Lok. Hoera, joelde ik. Nog een kans en een vangpuck. Mokum deed ook een poging, mispoes. Het werd pauze.
Even naar buiten geweest voor de bekende peuk, die ons ongeveer uit de mond waaide. Binnengekomen werden wij verwelkomd met alarm en de dringende boodschap toch vooral door de nooduitgang het pand te verlaten. Niemand kon vertellen wat er aan het handje was, dus ik dacht ‘kom nou, mij hou je niet bij dat ijs weg…..’ Het bleek loos alarm, volgens zeggen had iemand op de (verkeerde) knop gedrukt.
Op de tribune aangekomen bleek het ‘opgestaan plaats vergaan’. Een paar lieden waren bereid wat in te schikken, maar gedrieën konden wij onze kontjes slechts proppend kwijt. Ik kon haast niet schrijven, dus bij voorbaat excuus voor de onzin. Heb ik eindelijk een excuus……..
De tweede periode dan maar. We hadden het zicht op een hoog tempo, ik hou wel van opschieten! We waren een dikke zeven minuten verder en maken me die Mokummers er nota bene shorthanded 2-1 van. Zijn ze nou van de pot gerukt, merkte ik fijntjes op. Gelukkig vond Sebastiaan Snijder het ook geen stijl en maakte er 3-1 van, geassisteerd door Zahir Hup.
Een Tijger kreeg straf en stiefelde regelrecht op de verkeerde bank af, maar zo zijn we niet getrouwd! Dat vond scheids ook en hij kwam waar hij hoorde. Het ging verder met bijna goed, maar nog niet helemaal. Wat ‘dancing on ice’ zoals mijn buurvrouw adrem opmerkte en dat hielp, 4-1 alweer door Sebastiaan Snijder, nu met hulp van Fenno Mulder.
Er volgde een penalty voor de Tijgers. Er werd een afleidingsmanoeuvre voorgesteld, ik verstond ‘hemd omhoog en allemaal de tieten laten zien’. Dat ging niet door en Jeff liet zich niet verschalken. Hij redde nog een paar keer en het was pauze.
Nu bleek toen we weer terug kwamen op de tribune dat er gespeeld werd ‘blijf zitten waar je zit’, dus wij zochten een ander plaatsje. Ik kwam naast een rookvriendin terecht en kreeg prompt de schuld van 4-2 en even later PP 4-3. Dat kwam omdat ik daar was komen zitten dus. Het werd zelfs 4-4, terwijl Jeff ook al een en ander had gered. Huilend wierp ik mij op mijn notitieboekje. De Tijgers hadden mogelijk in de pauze op hun flikker gehad. Het werd 4-5. Ik had er inmiddels vijf rimpels bij. Time out Groningen. En gelukkig maakten ze even later gebruik van PP, het werd door een schot van Kevin Kuiper 5-5, assist David Bartos en Mike Groenhof. Nog geen minuut later, 5-6 en dat was niet de bedoeling vond ik. Een flinke botsing had niets om het lijf. Het werd wel 6-6, Danny Kerstholt scoorde dit punt, geassisteerd door Kevin Kuiper en Rodney Kuiper. De spanning steeg ten top. Zahir Hup deed een duit in het zakje, 7-6, samen met Mike Groenhof en Fenno Mulder. Amsterdam haalde hun goalie uit het doel en namen nog een time out. Twintig jaar later was de wedstrijd voorbij en gewonnen!!!!!!!
Luid applaus natuurlijk, want de spanning was wel heel erg opgevoerd. Onvoorstelbaar dat de Tijgers in de eerste 7 minuten van de laatste periode viermaal konden scoren, maar het liep goed af gelukkig, zodat ik toch opgewekt doch zwaar verouderd naar huis kon rijden. Aldaar een afzakkertje op de Gijsies. Prooooost!