Voor je er erg in hebt sta je weer op de ijsbaan, nou ja ernaast in mijn geval en toch is het mij altijd weer te lang wachten. Ik streef naar bij wijze van spreken tenminste vier keer in de week, maar zo kijkt niet iedereen er naar en dat is maar goed ook. Er zou niet meer gewerkt kunnen worden en het leven is niet alleen spelen immers. Je moet er niet aan denken wat het met de economie zou doen. Hè bah, laat ik nou niet diepzinnig worden en dat terwijl ik daar absoluut geen verstand van heb en da’s niet het enige……..
Dit keer is het zaterdag 19 oktober 2013 en de Gijs Bears Groningen ontvingen de Red Eagles uit ’s-Hertogenbosch. Buiten leek het wel lente en van de spanning had ik neiging in de hal van Kardinge in mijn badpak te gaan zitten. Heb ik niet gedaan, want men had mij ongetwijfeld onmiddellijk verwijderd en in het diepe gegooid, terwijl ik niet van zwemmen hou. D’r op vind ik leuk, d’r in niet.
Het gedoe in Kardinge is nog lang niet ten einde, maar je komt tenslotte wel op de tribune terecht.
Wij vonden Tom Korte weer in het doel van Groningen.
Zo kon wat mij betreft de eerste periode beginnen. Gelukkig dachten de spelers en aanverwante artikelen er ook zo over.
Aanvankelijk gingen de Eagles er met de puck vandoor, maar dat duurde niet lang en de kansen keerden. Dat resulteerde na 1.56 minuten, echt waar, in 1-0, een product van Fenno Mulder, assist Kevin Keijzer. Dat wou ik wel! Toen werd ik even weggeroepen, want ik had beloofd mijn zoon, de oudste, op te vangen. En dat valt niet mee met 1m90! Mijn buuv nam de honneurs waar en zorgde ervoor (zei ze) dat het spel even stil lag door een straf, weliswaar voor Groningen, maar een kniesoor die daar op let. Dan miste ik niet al teveel. Ook een Eagle kreeg even later straf, dus er was weer evenwicht. Beide partijen werden schadevrij compleet.
Zo wisselden kansen vooral voor de Bears en straffen bij beide teams zich af. Tom stond nogal eens in de weg als de Eagles een kans waagden, maar ook de Bears kwamen in deze periode niet verder.
Pauze in de gietregen, je moet wat voor een paffertje over hebben. Om heel eerlijk te zijn, ik heb nòg liever doelpunten, voor de Bears uiteraard. Die kreeg ik , let op!
De tweede periode begon om te zoenen. Na 22 seconden scoorde Zahir Hup 2-0, geassisteerd door Mike Groenhof en Klaver Jan Middelweerd en dat was nou een echt wippertje zoals een mijner rookvriendinnen zo vaak adviseert. Nog niet bijgekomen van de vreugde, bij 30 seconden vond Danny Kerstholt dat het tijd werd voor 3-0, Kevin Kuiper was zijn hulpje. En dit bleek tevens het 100e doelpunt van Danny persoonlijk in het eerste team (ere-divisie en 1e divisie) van de Gijs Bears te zijn. Tjongejongejonge……….
De Eagles probeerden wat terug te doen, maar die puck ging hemelen. Er werd wat gevallen en opgestaan, een strafje uitgedeeld en achteloos maakte Danny Kerstholt er shorthanded 4-0 van, weer geassisteerd door Kevin Kuiper.
Een beetje flauw dat de Eagles 4-1 scoorden, maar ach dacht ik sociaal, gun ze ook een kleinigheidje. Jeff Honebeeke nam het doel over van Tom.
De Bears kropen wel even door het oog van de naald, heel even maar. De Eagle goalie voerde een kleine act op, doch scheidsmans trapte er niet in. Een knokkerijtje leverde wel straffen op. Bij het scheiden van de markt, van deze periode dan, nog eens vechten en die oogst aan straffen was aanzienlijk. Voor de Eagles een beetje meer dan voor de Bears. En zo hoort het ook vindt dit partijdig vrouwtje.
Alweer pauze, bij winst vliegt de tijd voorbij.
Om in de derde periode te belanden met wat kerels op de strafbanken. En maar kansen voor de Bears en nog eens en weer. Alles compleet en het werd wat rommelig merkte ik op. Ondanks dat hoera, want het werd 5-1. Kevin Kuiper was de maker met assist van Zahir Hup en Klaver Jan Middelweerd. De Eagles deden wat terug in een powerplay situatie, 5-2. Doch binnen een minuut werd het 6-2, nu gecomponeerd door Klaver Jan Middelweerd samen met Gill Göbel en Zahir Hup.
Er ontstond weer enige opschudding, een Eagle zei wat lelijks en kreeg 10 minuten.
Het kon niet op, 7-2 op naam van Sebastiaan Snijder, samen met Kevin Kuiper. Heel even later: 8-2 een doelpunt van Zahir Hup, assist Gill Göbel.
Tot slot waren de Bears de tel kwijt en stonden met een man te veel op het ijs. De straf had niets meer om de hakken.
GEWONNEN met 8 – 2!!!!! Ik zei toch ‘IK WOU…..’ Nou dat wou ik nou.
En na al dat gekwebbel van mij op ‘papier’ loop ik met mijn eigenwijze neus ook nog tegen een treffend gedichtje van Toon Hermans aan, nee toeval bestaat echt niet:
Ik wou
Ik wou, dat ik mijn mond kon houwen,
Want o…. ik klets wat enden weg.
Toch blijf ik alsmaar weer vertrouwen,
Dat ik óóit nog es iets zinnigs zeg.