Wij schrijven zaterdag 21 september 2013 en ik had mij nadrukkelijk voorgenomen weer richting Kardinge te rijden. En dat na een succesvolle avond ter gelegenheid van de algemene ledenvergadering der Supportersvereniging G.IJ.S. notabene in ons Adorpse Dorpshuis vanwege de verbouwing van Kardinge tot een in het oog springende locatie. Voorlopig springt het nog in het oog vanwege die verbouwing en wij hopen dat het 5 oktober bereikbaar is. Positief blijven denken hou ik mijzelf dan voor en meestal helpt dat wel hoor. Er werden ter vergadering vele plannen geopperd ter behulpzaamheid aan de Gijs Bears in het Groningse. Toen ik thuis kwam na even een kleine viering op een kruk met een paar bestuurleden, heb ik er nog maar een op genomen. Het loopt als een tierelier, die vereniging bedoel ik. Hoewel ik ook nog aardig kan tippelen trouwens, maar dat onder ons hoor.
Goed ik in Kardinge aangekomen, door de achterdeur naar binnengeglipt en genieten maar. Brutaalweg zette ik mij op de spelersbank. Geen ijshockeyer zal zich vergissen door te denken dat ik meedoe, maar ik kan het ijs beter ruiken. Ik heb mij bovendien zo klein mogelijk gemaakt.
Kees en ik trokken ons nog even terug, een peukie doen en serieuze zaken. Dat laatste in het KANTOOR. Niet lachen, er stond een tafeltje en twee stoelen en dan kun je wat mij betreft van een kantoor spreken.
De 1e teamers trokken er flink aan, aan het trainen uiteraard, touw trekken of zoiets is een andere sport. Het ijs spetterde weer om hen heen en het geluid van die schaatsen is mooier dan een concert. Dat wil wat zeggen!
Daarna trof ik mijn dierbare jongens, Tjalling en Igor, nog even, want ook zij willen met hun team de top behalen. Hierbij heb ik mij netjes op de tribune teruggetrokken, want er zijn grenzen tenslotte.
Naar huis en mijn brave harig monster aan de lijn mee genomen. Ik lijn kerels gewoon aan en trek ze mee de bosjes in. Niet bang worden, ik doe geen kwaad en beperkt mij tot harige monsters. Is er iemand die zich aangesproken voelt? Klachten bij de redactie indienen.
Om de volgende dag weer present te zijn, wat dacht je! Ik weet immers niet van ophouden. De spelers repten zich heen en weer en trachten de respectieve goalies te verschalken. Hetgeen zelden lukte, want dat zijn jongens van stavast, hoewel vast staan niet altijd de oplossing is natuurlijk. Nog een babbeltje links en rechts, je ziet ik beweeg mij ook behoorlijk al is het niet op de ijzers. En daar droop ik weer af richting Adorp, wat ik toen ging doen gaat jullie niets aan………. Nou ja, vooruit, ik ging rekeningen versturen voor de Supportersvereniging, je krijgt tenslotte niets voor niets in deze wereld.
Volgende week ben ik er vast weer, want ik weet immers niet van ophouden!