Om gewoon op zondag thuis te zitten terwijl er ergens in den lande op redelijke afstand een team van GIJS Groningen speelt, dat kan deze schrijfster echt niet. Dus wat deed zij? Gewoon in het blik stappen, zich in de gietregen over de wegen begeven en pas stoppen op de parkeerplaats van Thialf te Heerenveen. Was het dan niet genoeg om zaterdagavond thuis een wedstrijd bij te wonen? Nou ja, thuis is natuurlijk Kardinge, ik heb alleen ijs in de vriezer thuis. Nee, dat was dus niet voldoende, de verleiding was te groot. Ik heb even gewacht tot de maandag met schrijven aangezien ik de dames die de Racoons heten, niet zo goed ken en dus hun acties niet bij naam zou kunnen noemen. Nu bleek dat niet zo heel erg nodig, maar desalniettemin wil ik niemand tekort doen. Met andere woorden het staat nog niet op de site, dus moet ik het met eigen ampele notities doen.
Aangekomen ter plekke bleek er nog plek genoeg om een en ander gade te slaan. Weinig publiek met andere woorden. In ieder geval een handje vol Groningers om de Racoons aan te kunnen moedigen. De ‘bevrouwing’ der Racoons bleek wat dunnetjes, zeker vergeleken met het aanzienlijke aantal dames van UNIS Flyers Heerenveen. Maar daarom niet getreurd en ons op een stoeltje neergezet teneinde de strijd gade te slaan. Chantal Stol verdedigde het Groningse doel.
De Flyers trokken gelijk van leer in de eerste periode, maar dat trof wel doel doch een redding, dus geen punt. Er kwam een leuke kans voor de Racoons, maar mis. Chantal kon weer flink redden. Maar helaas, na wat aanvankelijk een redding leek, toch een punt want de schooier (de puck dus) ging alsnog tussen de beentjes door, alzo 1-0. Er kwamen weer kansen voor de Racoons, helaas mis en nog eens mis. Toen weer een redding. Een Racoon kreeg straf en dat betekende weer hevige aanvallen op het Groningse doel en leidde tot PP2-0. Dus de Racoons weer compleet, dat wel natuurlijk. Bijna ging de puck het goede doel in, bijna goed en helaas gehouden. Drie minuten pauze om op adem te komen.
De tweede periode oogstte al snel een redding. Echter de 3-0 verscheen toch even later op het bord. Bleken de Racoons even niet te kunnen tellen, doch gelukkig had de scheids het niet in de smiezen. Enge momenten, leuk schot goede doel, doch gehouden. En zo ging het maar door, leuke kansen afgewisseld met kippenvel (voor sommige supporters). Heerenveen oogstte een straf, echter PP wat doe je er mee. Het mocht niet zo zijn. Nog wat heen en weer gedoe, tja en het was weer raak. Voor de Friese dames dan, 4-0. Een mooie redding en nog een kans, en nog een, maar mis, mis. Een echte pauze volgde.
Heus, de derde periode begon met kansen. En die brachten 4-1 in het laatje. Maar wie dat punt op haar naam kreeg??? Geen idee, iemand opperde ‘Femke’??? Hoe dan ook, een Groningse dame. Helaas staat e.e.a. nog niet op de site nu dit verhaaltje gebakken wordt. Maar daarom niet getreurd, de eer was gered. Mooie kansen werden afgewisseld met reddingen. En dat ging zo de hele periode door. Tja, niet helemaal dus, want van grote afstand kwam de eindstand op 5-1.
Kortom, het was niet te behappen voor onze Racoons. Het was duidelijk dat de tegenpartij meer ‘geschoold’ was en veel meer speelsters speelde natuurlijk ook een grote rol. Met andere woorden, vechten tegen de bierkaai voor het Groningse team. Ze deden reuze hun best, dat viel niet te ontkennen, maar het was een zware klus.