Het betreft hier de wedstrijd van zondag 19 januari 2014 in Eindhoven, oftewel de Gijs Bears Groningen tegen de Dolphin Eindhoven Kemphanen te Eindhoven.
Na een week van onzekerheid kwam op zaterdag rond het middaguur het verlossende woord, een paar vrijwilligers mogen toch nog mee met de bus. Dus……. ik kan doorgaan met onzin neerpennen in mijn column.
Tevoren had ik al een en ander overwogen. Eigen vervoer zou mij te duur komen te staan en daar er vast een aantal mensen zijn die mij een heks vinden, haalde ik mijn bezem tevoorschijn met het plan mij in de toekomst door het luchtruim te begeven naar te daartoe noodzakelijke ijsbanen. Voor zekerheid heb ik hem (die bezem) vast opgepoetst en ben ik wat gaan oefenen in de tuin, tenslotte oefening baart kunst. Verder heb ik wat trainingen gepleegd om mijn neus naar mijn kin te krijgen en moeite gedaan een putje in genoemde kin te veroorzaken. De rimpels heb ik al. Eerlijk, ik moet toegeven dat ik een flink end op weg ben gekomen, ik kom al over de schutting heen. Maar de bus blijft handiger, want stel, ze stelen je bezem.
Mijn grote vriend kon gelukkig nog terecht bij zijn logeerbaas en ik kon mij daarna heksen naar Kardinge teneinde onze toegestane plaats in te nemen in de bus. Mijn plekje was nu zeer bijzonder, namelijk de oude plaats van oude Kees en vlak achter jonge Kees, de chauffeur. De tranen gedroogd en ik weer blij. Nu de wedstrijd nog.
Geen zorg ik heb de tegenstander behekst………. Nou ja of dat zou helpen, zouden we nog wel merken…………
Tom Korte in het Groningse doel, maar liefst dertien Groningse supporters op de tribune. Als dat geen geluk brengt voor een heks?
Met veel oehoe-gejoel werden de Gijsies binnen gehaald en de eerste periode kon beginnen. Jakkes gelijk de verkeerde kant op, heel even de goede, toen weer de verkeerde enz. Fluitmans floot prachtig, maar ik wist niet waarom, dat komt meer voor hoor. Een klein kansje, Tom had werk aan de winkel, voorkwam hier en daar ellende. Toch werd het na 5.29 minuten 1-0 voor de tegenpartij. Dat deed zeer!
De voorts gelanceerde schoten in het wilde weg zetten geen zoden aan de dijk. Straf voor Groningen, een Dolphin tegen de vlakte, Eindhoven straf, dat klonk beter. Ik sprak op strenge toon (heksentoon) ‘en nu er in’. Rodney Kuiper deed het gelijk, 1-1 met assist van Kevin Kuiper en Danny Kerstholt, een familieaangelegenheid als het ware. Even later een PP-tje door Danny Kerstholt, geassisteerd door Wesley Timmermans en Rodney Kuiper, 1-2. Er volgden nog benauwde momenten, want Eindhoven probeerde van alles. Groningen ook trouwens. Meer dan een speler in het Groningse doel kwam er niet uit.
Onmiddellijk weer de verkeerde kant op in de tweede periode en dat had effect, 2-2. De Eindhovense keepster wist van wanten en liet niets door. Doelen gingen tippelen. Tom redde en toch een dikke minuut later, 3-2. Tom ging door met redden, de Beartjes paniekten door. Een aanvaring betekende straf voor beiden. Dat kwam goed. Nog wat straffen, een mooi schot op het Eindhovense doel. Helaas, helaas wist een Dolphin SH te scoren, 4-2. Ik kon er niet meer naar kijken en werd ook onverbiddelijk getroffen door een schrijversblok………………….
Enigszins bijgekomen in de pauze en gesterkt door de belofte van jonge Kees, onze chauffeur, die een mateloos vertrouwen in de Bears bleek te hebben, een belofte dus dat de Bears zouden gaan winnen, besloot ik de pen weer ter hand te nemen voor de derde periode. Straf Eindhoven, straf Groningen omdat twee rakkers met hun stick gingen spelen. Nog een straf voor Groningen erbij en met lede ogen zag ik dat er zelfs drie Bears op de strafbank zaten enz. enz. ‘Alles sal reg kom’ pleegt men in Zuid-Afrika te zeggen, dus daar klampte ik mij ook al aan vast. Dat klopte als een zwerende vinger, want toen alles compleet was scoorde Roman Hup samen met Sebas Snijder, 4-3. Nog een kans, nop. Twee Bears struikelden over elkaar. Buuv riep op een gegeven moment vertwijfeld dat de Bears in het wit speelden, het is maar dat ze het weten…… Wat kansen, wat enge momenten en ja hoor, echt waar!!! Rodney Kuiper schoot de Bears naar 4-4, assist Mike Groenhof. Nog 1 minuut, nog 25 seconden, als dat maar geen verlenging zou worden. Jawel dat werd het wel.
Ach je weet hoe dat gaat, een kans, een redding van Tom, nog een kans en na ruim twee minuten (die wel jaren leken), 5-4. De overwinning in geschoten door Mike Groenhof, assist Sebas Snijder en Danny Kerstholt.
Het was een wedstrijd die zeker geen schoonheidsprijs verdiende, maar, jawel, toch twee puntjes in het laatje! Doch velen hebben er wel onder geleden. Oude Kees had ijs in de baard en oor. Ondergetekende was twintig jaar ouder geworden, maar dat is minder, want zo haal ik de honderd wel en bovendien……….. ik ben immers een heks!