We spreken van zaterdag 30 november 2013 en we mochten kijken naar de eerste wedstrijd van de reguliere competitie. De speelplaats was Kardinge en er traden op de Gijs Bears en de Dolphin Eindhoven Kemphanen. Maak je borst maar nat dacht ik optimistisch. De Kemphanen dan uiteraard. Ik had de handen tevoren al nat van het angstzweet, want ik denk wel positief maar je weet nooit hoe het uitpakt, tenslotte ben ik op de tribune vrij machteloos. Op het ijs nog erger natuurlijk.
Overigens werd mij op het hart gedrukt door mijn buuv dat ik geen lelijke woorden meer mocht zeggen. Vorige keer ontsnapte mij een woord dat begint met een ‘l ‘ en ook daarop eindigt, gewoon bijvoorbeeld ‘lummel’…….. Nu heb ik mij dus beperkt tot ‘suffie’ en dergelijke. Kostte veel moeite hoor, dat wel.
Het was trouwens een volle bak, met publiek bedoel ik natuurlijk, niet met lummels. Helaas moesten we op het ijs Daan van Fessem nog missen.
Een alom bekende in het Groningse doel, je weet wel Tom Korte.
Dan de eerste periode maar gelijk. Eindhoven blies hoog van de toren door fiks in de aanval te gaan, maar ze rekenden buiten de waard, in dit geval dus Tom. Even later tig aanvallen op het goede doel en helaas tig keer mis. Na wat heen en weer gedoe kwam het verlossende woord, dit keer in de vorm van een doelpunt. We waren nog geen 5 minuten gaande of Kristiaan Snijder schoot de Gijs Bears naar 1-0, dit met assist van Klaver Jan Middelweerd. Nog wat pogingen zonder resultaat. Een Bear wilde gewoon zijn stick oprapen (deze voorlichting kreeg ik op de tribune), maar dat ontaardde in een burgeroorlog. Beide partijen straf en niet zo zuinig ook, ieder 4 + 10 minuten omdat ze zo roughingden.
Opnieuw een aanval op Tom, daarna een kans en een straf voor een Kemphaan daarbij. Daar maakte Danny Kerstholt dankbaar gebruik van door er 2-0 van te maken, hierbij geassisteerd door Rodney Kuiper en Klaver Jan Middelweerd. Mooie schoten, net niet, een afgeslagen aanval, een hemelende puck en een straf voor Groningen. Schadevrij compleet en daar schoot Mike Groenhof uit zijn slof of schaats wat je wilt, het werd 3-0, de assist was van Zahir Hup. De periode besloot met nog een straf voor de Kemphanen. Hoe dan ook, deze stand was prettig pauzeren.
En bijna, bijna helaas, zat ie weer goed in de tweede periode. Een mooie kans werd niet gegrepen, de puck verdween van de baan. Straf voor Groningen vanwege delaying the game, nou ja……… Misbruik door de Kemphanen, 3-1, behalve de puck ging er ook een speler het doel in, maar dat telt gelukkig niet. Tom kreeg nog meer te doen, dat ging goed. Straf voor een Bear waar ik het absoluut niet mee eens was. Nu had scheids dat misschien gehoord want ook een Kemphaan mocht even naar de strafbank, die delayde eveneens. Het spel werd rommelig. Een mooi schot op het goede doel werd gevangen, Groningen kreeg weer straf en nog eens. Tom werd zwaar belaagd, gelukkig was de puck ook partijdig want hij vloog gewoon overal overheen. Een Bear brak uit, mis en weer straf voor de Bears. Opnieuw een punt voor de Kemphanen was het resultaat, 3-2 en wel compleet. Mijn buuv merkte op dat het paniekvoetbal werd en ik maar denken dat ik bij ijshockey zat. De Kemphanen oogstten de ene straf na de andere, even zelfs 3 spelers op het schavot. Het zette geen zoden aan de dijk en het werd gewoon pauze.
Met nog een restje powerplay voor Groningen startte de derde periode. Tom werd bestookt en de Bears hadden mazzel. Het spel verruwde nogal. Een paar kansen leverden niets op. Straf voor Groningen, er was niet goed gewisseld, er ontsnapte mij bijna weer een woord beginnend en eindigend met een l. Nog een straf erbij, ik kreeg wegloopnijgingen. Maar, maar……….. Zahir Hup kon er niet mee zitten, shorthanded 4-2, met assist van Danny Kerstholt. Kijk dan word ik weer blij. Een forse straf voor de zuiderlingen. Straf voor de noorderlingen, waarvan wij unaniem meenden dat het nergens op sloeg. Alles compleet en toen werd het zomaar 4-3 met als resultaat een forse vechtpartij. Een Kemphaan en een Bear mochten gaan douchen. Veel overleg en ik kon er geen touw meer aan vast knopen, waar overigens niemand mee zal zitten.
Enige kleurenblindheid sloeg toe, maar na een paar leuke kansen werd het toch 5-3 door een schot van Sebas(tiaan) Snijder, met behulp van Mike Groenhof en Zahir Hup. En ik kon weer een beetje ademhalen, nog maar 4.5 minuut te gaan dus!
Een Kemphaan oogstte nog een heleboel minuten straf, want een Bear was lelijk onderuit gehaald. De brancard was al gehaald, doch hij kwam tenslotte moeizaam overeind en ging onder begeleiding van deskundigen de baan af.
Eindhoven timede nog out. Niets zette meer zoden aan de dijk, de partij was over en sluiten.
Tja, het was geen mooie partij, ruw, rommelig, maar die winst maakt veel goed. Hihi, bij mij eigenlijk alles, want je gaat vrolijk naar huis. De eerste puntjes zijn binnen.
Ik hoorde dat Sebas de getroffene was en ik hoop, ook als het iemand anders blijkt te zijn, natuurlijk van harte dat het meevalt en dat we hem spoedig weer op het ijs terug zien.
Thuis gekomen werd ik blij ingehaald door mijn harig monster en nadat ik hem van de overwinning had verteld, wilde hij dat vieren met een versnapering en daar trap ik dan met grote platvoeten in. De eerste wedstrijd van de ‘echte’ competitie zit er op en ‘de eerste klap………… jawel, die is een daalder waard!