Om maar weer eens een open deur in te trappen en hoera, voor deze trap hoef je niet naar de strafbank. Ik heb het nu over de wedstrijd van zondag 6 oktober 2013 van Gijs Bears Groningen 2 tegen Zoetermeer Panters Toekomstteam in Kardinge. Zoals gewoonlijk kon ik het weer niet laten. Niets bijzonders op het programma hebbend reisde ik, nou ja een reis van tien minuten, af naar de ijshal, want ik mis niet graag wat.
Uiteraard was ik niet de enige enthousiasteling om te juichen en te jubelen. Maar laat ik de juiste volgorde maar aan houden.
Jeff verdedigde het Groningse doel.
Gezeten op de tribune belandde ik in de eerste periode. En gelijk dacht ik ‘de eerste klap is een daalder waard’. Ja, het was wel een aanval, doch de Zoetermeerse keepster, ja een ‘ster’, was wakker. Het retourtje van de Panters stelde niets voor en inspireerde hooguit de Gijs Bears om nog een poging te wagen. Het bleef bij een poging. Jeff was weer aan de beurt om te redden en dat deed hij met verve.
Een paar mooie kansen liepen op niets uit, maar toen zat ie, 1-0, een doelpunt van Roman Hup, met assist van Gijs Boddeús en Dion Kunst. Da’s toch ook de eerste klap? Nog een paar kansen, latwerk, een Panter ter aarde gestort en overeind onder applaus en de Bears straf. De Panters wilden misbruik van de situatie maken, maar dat ging niet door. Even later hadden ze opnieuw straf. Nou ja, de Bears waren ook aan de beurt daarvoor. Nog even kreeg ik de nerven, maar alles ging goed. Zo goed, dat Roman maar weer scoorde, 2-0, nu geassisteerd door Sebastiaan Snijder.
Het was pauze.
De tweede periode begon met een ‘door het oog van de naald’ grapje voor de Bears. De uitdrukking zegt het al, het liep goed af. Wel straf voor de Bears, foei toch. De Panters maakten misbruik van de situatie door er 2-1 van te maken. Brrrrrrr. Geen probleem voor Sebastiaan Snijder, hij maakte er achteloos 3-1 van met behulp van Roman Hup. Ik haalde opgelucht adem. Zoals je merkt, ik ben een fan van alle Groningse teams. Trouwens wel weer straf voor Groningen. Zoetermeer probeerde wat maar Jeff was bij de pinken, waarmee ik dus geen vee bedoel.
Een straf voor de Panters bood bovengenoemde Sebastiaan opnieuw de kans om te scoren door fraai de puck om het hoekje te prikken, 4-1 dit met assist van Adler Steenstra. Zo gaat ie goed, zo gaat ie lekker dacht ik hardop. Van schrik wisselde Zoetermeer van goalie.
Nog meer kansen, het kon niet op. Een kans benutte Romeo Stroosma door de stand op 5-1 te zetten, geassisteerd door Marvin Jansen. Nog een straf, maar wie maalt daarom met die stand. Dit was comfortabel pauzeren.
Om tenslotte tot de derde periode te geraken. Al gauw was Groningen weer compleet. Jeff mocht zijn prachtige kunsten laten zien, heel succesvol. Leuk dat Zoetermeer straf kreeg, het inspireerde tot vele aanvallen op hun doel, overigens niet met het gewenste resultaat van de stand nog meer verhogen. De Panters daarentegen zagen wel kans te scoren, 5-2. Nou moet het toch niet gekker worden, was mijn visie. Dat werd het ook niet. Wat heen en weer gedoe, een straf voor Zoetermeer en ja hoor het was weer raak! Een powerplay doelpunt voor de Bears, 6-2, gecomponeerd door Tim Bartels met assist van Amos de Vries en Danny Meulema.
Tja, en toen verdween de puck. Nu doen pucks dat wel meer, maar dan zijn ze terug te winnen achter de boarding. Deze puck schoot zich klem onder de boarding, je moet maar durven. Enfin, hij werd heroverd en het spel ging verder. Jeff mocht weer wat redden, maar ook de tegenpartij liet niets meer door. De eindstand bleef dus 6-2.
Mooi genoeg immers deze stand. Het spel was af en toe wat rommelig, het was hier en daar een kwestie van vallen en opstaan en de boarding had veel te lijden. Maar de winst was binnen en wat zei ik nu ‘de eerste klap is een daalder waard’!