Nou ja, alle is misschien wat overdreven, maar veel wel. Nu wordt er natuurlijk onmiddellijk gedacht dat het arme blondje dat weer eens zo nodig in de pen moet klimmen, te veel gedronken heeft. Op zaterdag 6 februari 2016 was dat echt niet aan de orde, op andere dagen ook niet hoor. Er vond in ons aller Kardinge een House League plaats, oftewel een toernooitje voor recreanten van GIJS. Naar ik heb begrepen waren de Seahawks hiervan gevrijwaard vanwege hun training net er voor en de trip naar Den Haag op zondag. Verdere waren alle spelers in een pot gegooid en aan de hand daarvan in teams ingedeeld. Dat allemaal opdat het publiek een mooie gemengde voorstelling kon volgen. Alleen er was nauwelijks publiek en ondergetekende heeft zelfs ook niet alles gezien, maar lees maar verder dan weet je genoeg.
Ook de scheidsrechters waren producten uit de eigen teams. Zij waren in de bekende zebra-bloesjes gehesen, verder moesten ze het doen met hun ijshockeybroek en kousen, het was net hoog water op Scheveningen, zoals men dat in het westen des lands zo plastisch weet uit te drukken.
Wie wie was kwamen we niet te weten, want er was een timer, zo’n meneer die de klok en de stand bij hield en dat was dat. Meer hoef je ook niet te weten tenslotte. Nog even boren, niet in de kiezen, maar in het ijs ten gunste van de pootjes van het doel.
Op naar de eerste wedstrijd die tweemaal 15 minuten mocht duren. Er trad een Witte tegen een Rode partij aan, beiden hadden slechts acht spelers maar dat was de ultieme bedoeling ook begreep ik.
Wit ging op het rode doel af, maar mis. De andere kant dan maar en ook mis, toen raak, dus 0-1 voor Rood. Wit kreeg ook wel kansen, maar Rood haalde 0-2 binnen. Ze hielden niet op, het werd 0-3. Wit weer in de aanval, maar dat hielp niet. Rood maakte gewoon 0-4. Er werd warempel een keer gefloten voor off side en even later de toeter voor het einde eerste helft.
In de kortste keren 0-5. De witte heren reden zich uit de naad en zo redden ze de eer, 1-5. IJs bleek glad, dus wat ijs zoenen, nog wat reddingen en tenslotte wisten de witte heren zich nog een punt te veroveren door de rode keeper te verschalken, 2-5.
Dat was ook de eindstand.
De tweede wedstrijd werd grestreden door Blauw (in allerlei schakeringen en wat zwart) en Rood/geel. Nu was ik een beetje te laat binnen vanwege een te korte pauze en de stand was inmiddels al 0-2 voor Rood/geel. Tjonge, mijn komst zette zoden aan de dijk, 0-3. Blauw probeerde wel wat, maar het mocht niet lukken. Er stond trouwens een piepjong blauw keepertje in afwijkende kleur, heel verdienstelijk te keepen, want hij werd ernstig belaagd. Hij hielp de tegenpartij niet aan nog meer punten.
Dan de tweede helft maar en eindelijk kwam Blauw aan slag, 1-3. Het werd 2-3 en nota bene 3-3! Rood/geel deed een duit in het zakje, 3-4. Flauwekul vond Blauw en zette de stand op 4-4. Het werd uiteindelijk 4-5 voor de Blauw. Terecht kon je zeggen, Blauw had geen blauwtje gelopen.
De pauze werd afgeschaft, dus zat ik nu tijdig op mijn derrière te kijken naar de wedstrijd van Blauw (ja dezelfde van hiervoor) tegen Rood (alleen die kleur dus). Rood vloog gelijk af op het blauwe keepertje die overigens rood-geel uitgedost was, mis hoor en even later nog eens gevangen ook. De muziek werd te hard bevonden en weg muziek. Maar het werd toch wel 0-1, kennelijk genoeg feestvreugde om de muziek weer aan te zetten, doch nu beschaafd van geluid. Oei het werd 0-2. Aha en toen 1-2 en na enig gehannes 1-3 en 1-4.
Verder met de tweede helft. Het blauwtje mocht er weer tegenaan en dat ging een aantal malen goed, tot het 1-5 werd. De andere kant op wilde het niet lukken. Het werd 1-6. We kregen een circusnummertje te zien. De blauwe keeper wierp zich met ware doodsverachting op de puck teneinde het 7e punt te voorkomen. Helaas lukte het maar even, het werd toch 1-7. En tot besluit 1-8.
Ik ben er van overtuigd dat het voor de deelnemers een knots toernooitje was. De scheidsen hielden zich zeer rustig, straffen waren niet aan de orde, het waren allemaal brave borsten.
Daar ik echter meende nu alle kleuren gezien te hebben en om te voorkomen dat ik kleurenblind werd, richtte ik mij op een ander doel, namelijk huiswaarts. Onderweg zag ik sterretjes, geen regenboog.