In de eerste plaats mijn excuses voor de late verschijning van dit verhaaltje. Ik had weer eens ruzie met mijn apparatuur, de computer ter voorkoming van misverstanden. Inmiddels is een hulpkracht uit mijn allerliefste dorp aan de slag gegaan en toen kon ik weer aan de slag. Zodoende een latertje!
Zondag 29 november 2015 gingen de Gijsies inclusief ondergetekende naar Den Bosch toe. Daar moesten zij de Red Eagles nodig een lesje leren……. Oei, ik durf! Enfin eerst maar eens met de bus op pad. Wij hadden dit keer geen chauffeur, ook geen mijnheer, nee wij hadden Harm achter het roer.
Nu was het weer niet direct wat je noemt en code oranje hing in de lucht in het hoge noorden voor de terugweg. Oei, da’s eng! Doch de heenweg verliep redelijk droog en wel wat winderig, maar een kniesoor die daar op let.
Gelukkig hoefde ik niet twee uur in mijn uppie stuk te slaan en tijdig begaven wij ons
naar de tribune om het inschaatsen te proeven. Het viel beslist op dat de Eagles ongeveer dezelfde shirts droegen als de Gijsies, dus wie was wie………..
De opkomst der Brabanders op de tribune was niet overweldigend, maar wij waren van plan voor twintig te juichen al waren we maar met vijf. Er waren nog een paar heren met eigen vervoer vandaar.
En wie schetste onze opluchting, de Eagles traden aan in maagdelijk wit, nou ja bij wijze van spreken. Het bleek een jong team met vele gemaskerde lieden.
Zo kon de eerste periode dus starten, hoewel……nog even geduld want er leek iets met een plekje op het ijs te zijn. Een echt wak??? Nou ja, het werd kennelijk naar tevredenheid opgelost , zo kon dus echt begonnen worden en de Eagles wonnen de face off. Maar gelukkig keerde de handel. Zo ging het een tijdje door en ik begon een beetje bang voor die Eagles te worden. Overigens de microfoon deed het kennelijk niet, want wij werden niet op de hoogte gesteld van het wel en wee. Er volgden straffen voor de Bosschenaren wat meer dan voor de Groningers. Valpartijen, kansen, reddingen van Stefan Vespa, de gebruikelijke Groningse keeper. Effe verdween Stefan uit het doel ten gunste van een extra speler, maar dat was maar heel effe. Kortom de puck wilde maar niet in het goede doel. Ook niet in het verkeerde gelukkig. Eindelijk, eindelijk scoorde Danny Kerstholt 0-1, assist Zahir Hup en Jasper Huizenga. Ik geloof PP. Met behulp van Fenno Mulder en alweer Jasper vond Danny 0-2 mooier staan. Toen was de beer los, 0-3 door Tim Bartels, assist Fenno en David Bartos. Romeo Stroosma vond 0-4 nog mooier, geholpen door Zahir en Danny. Het was pauze.
De tweede periode ging in en even leek het of de microfoon het toch deed, doch de speaker was bij nader inzien toch niet bij stem.
Stefan kon gelijk gaan redden. Een aantal fraaie kansen leverden niets op. Een inmiddels gebruikelijke valpartij. Wat heen en weertjes, wat straffen, wat reddingen van Stefan en wat kansen. Dat kreng wilde maar niet daar waar hij hoort. Dat is uiteraard in het vijandelijke doel, want ik ben erg partijdig. Maar toen………….. David Bartos zette 0-5 op het bord, Tim was de assistent. Joepiedepoepie, 0-6 vond Romeo dringend nodig, David en Danny hielpen hem met de totstandkoming.
We konden weer pauzeren en constateren dat het nog steeds van harte goot.
De derde periode begon met een mooie kans, doch helaas gevangen. Het spel werd al rommeliger, maar daarom niet getreurd. De straffen vlogen om de bekende en onbekende oren. Het hield Bauke ten Hoeve niet tegen om 0-7 te scoren, Danny hielp een handje, of eigenlijk een passje. Er viel weer van alles. Stefan had wat werk te doen. Er ontstond enige onenigheid, er werd wat gestompt en dat mag niet, dus beide partijen kregen straf. Na enig dubben der scheids speelden toch vier tegen vier. Mooi schot gehouden, idem gevangen. Toen zag Bauke alweer het licht en het werd 0-8, Dante hielp daarbij. Straf Groningen en 1-8 om de eer te redden van de Eagles. Nogal wat gedoe, het Brabantse doel ging wandelen en we snelden naar het einde. Van de wedstrijd hoor.
Al met al was het geen fraaie wedstrijd geweest, maar het kan niet alle dagen feest zijn en tenslotte was de winst weer binnen.
Onze Gijsies waren wonder snel klaar met de verkleedpartij en de bus kon richting code oranje. Gelukkig was het intussen droog geworden, dat scheelde een slok op een borrel. De stop in Staphorst om twee heren af te zetten, een stop in Assen om er nog een kwijt te raken en vandaar af voelden we hoe hard het echt waaide. Heelhuis bracht Harm ons naar Kardinge om ons uit te laden. Ook al een latertje!