We zijn weer lustig met miljoenen het nieuwe jaar ingeschoten, dus dat kan niet meer stuk. Gewapend met alle goede wensen gingen de Gijs Bears Groningen op 5 januari 2013 naar Dordrecht om de SaniDump Lions een pak op de broek te geven. Althans dat hoopte ik natuurlijk hevig.
Uitgerust van alle dolle feestdagen, het uit de band springen en dergelijke, parkeerde ik eerst mijn harig monster bij een van zijn geliefde bazen, tufte ik in een mum naar Kardinge en tenslotte parkeerde ik moeizaam mijn stalen ros op de parkeerplaats. Repte mij door alle drukte naar de ingang alwaar geen ijshockeyer te bekennen was. Nou ja, ik sprak gezellig met een jongeman op schaatsen, maar niet van het team wat ik beoogde. Aha, de bus stond vanwege de drukte achter en dies repte ik mij alweer.
Agge mar leut et tenslotte en dat had men beslist in de bus. Al gauw kreeg ik een tijdje gezelschap van een paar sokken van een lange meneer die nog enige rust tot zich nam. Maar er was meer jolijt! Dit maal hadden wij aan boord een tupperware party, bloemrijk gebracht door een meereizende arbeidskracht die ter plekke een en ander voor tv e.d. vast zou leggen. Met overweldigend talent verkocht hij bak na bak, om daarna over te gaan op andere producten zoals lingerie. Enfin, ik kon niet alles helemaal volgen, maar de tanga werd uitgebreid aangeprezen in de meest uitgebreide zin van het woord. Een gewoon mens zou met een tanga snel klaar zijn…. Verder werden prijzen genoemd van slechts € 8,75, iets met kip erin, om uiteindelijk overal een zak bij te leveren. Ach dacht ik zuinig, laat maar, er zijn al zakken genoeg in de bus. Die witte plastic bedoel ik hoor.
Met een forse delegatie uit het hoge noorden namen wij plaats op de tribune. En zo nam Tom Korte plaats in het Groningse doel.
Op laatstgenoemde werd al onmiddellijk een aanval geopend, lekker mis. Niet mis was een straf terwijl ons stoeltje nog niet eens warm was en daarbij beoordeelden enige omstanders en ik: ONZIN! Zo het is er uit! Schot op Tom, mis, een loeier en over de boarding, weer straf. Weer een redding, weer 4 spelers en gelukkig Dordt ook straf, mooie kans. Compleet, kans, stomme actie, mooie redding, kans en mis. Ach en ga zo maar door. Tom zat niet zonder werk, maar ook de ‘vijandelijke’ goalie mocht redden. Er valt niet anders te schrijven dan reddingen, door het oog van de naald en dat in meervoud. Kortom, geen doelpunten in de eerste periode.
Na even bijgekomen te zijn in de pauze begon de tweede periode met een gedoe voor het Groningse doel en gedweil vanwege wateroverlast. Hè, hè, daar ging de riedel weer van voor af aan. Tom aan het werk, de goede kant op en gevangen, Tom vreselijk aan de slag. Beeldige kans en een verschoven doel, dus nop. Even leek het op een punt voor de Lions, maar gelukkig telde hij niet. Meer geluk als wijsheid, bijna maar niet helemaal enz. enz. De fluitist floot niet vaak en naar onze smaak iets te weinig. Tom bleef aan de bak en voorkwam ellende. Na vele kansen zat de puck eindelijk in het goede doel, wij uitzinnig, heel even maar, want het schot werd afgekeurd omdat het in de zoemer viel……………………. Wat een val!
Zo bereikten wij groen van de spanning de derde periode. Ik was danig achter mijn adem vanwege mijn ernstig meeleven. We zagen opnieuw enige heen en weertjes tot het fatale schot viel, 1-0 voor de Lions. Een vette kans en een Bear zou getript hebben, waanzin beoordeelden mijn buurvrouw en ik eensluidend. Compleet en echt waar 1-1, geschoten door Jolke Balt met assist van Mike Groenhof en Tom Korte. Die laatste assist verbaast mij enigszins, want ik had genoteerd Arjan Peters. Nou ja, wie het ook was, primavera! Heel misselijk van de Lions om 2-1 te scoren, een mazzeltje maar dat telt toch.
Scheids had weinig op met zijn fluit, zielig hè. Nog veel zieliger voor de Bears, maar machteloos keken wij toe hoe het 3-1 werd. Tom redde en redde, kortom hij was de grote redder.
Time out voor Groningen, wie weet helpt dat dacht ik optimistisch. Nou daar leek het wel op, want Siem van Sluijs maakte er 3-2 van met hulp van Kenneth Keijzer en Danny Kerstholt. Tom ging lustig door met redden, waarbij het doel weer eens los raakte. Dat leverde straf voor Groningen op en dat sloeg als een tang op een varken, want Tom had de puck al in zijn bezit toen het doel verschoof. Wij verschoven van verontwaardiging op onze stoeltjes. Kreten als ‘belachelijk’ vlogen om de oren.
En zo eindigde de strijd met een overwinning voor de Lions, 3-2. Nou ja, ze hadden het tenminste niet cadeau gekregen en het is een verlies om met opgeheven hoofd naar huis af te reizen. Het zij zo.
De thuisreis verliep voorspoedig en we werden weer aardig vermaakt met grappen en grollen en niet te vergeten zoek geraakte rollators, winkelwagentjes en ledematen. Dat laatste is natuurlijk minder leuk en vooral lastig.
Een ding blijft overeind: een dikke pluim voor Tom!!!