Het klopte als een bus

Zaterdag 17 januari 2015, een gedenkwaardige dag. In de eerste plaats speelde GIJS Groningen in Zoetermeer tegen de Panters. Da’s niet zo bijzonder. Maar……. ondergetekende zat te midden van andere lieden in de VIP-bus, nota bene de FC Groningen bus. Als je daar niet van naast je schoenen gaat lopen, weet ik het niet. Voor zekerheid had ik een extra paar meegenomen. Een andere busganger deed het op zijn sloffen. In de bus welteverstaan, in Siberië droeg hij schoenen.

Die bus en alles er omheen was een cadeautje van De Twee Provinciën, oftewel Marcel de Vries wilde er voor in de bus blazen en dat noem ik nou sponseren! Uren voor de spiegel gestaan en gedubd dat ik zou aantrekken, want in je gewone kloffie ga je niet Vippen. Nou ja, ik ben toch maar gewoon gebleven.

Vandaag niet één, maar twee verslagen, want dit is heel bijzonder en daarmee vul ik al gauw een blad. Dus verplicht eerst dit lezen en dan pas naar de wedstrijd!

Het was alle ballen verzamelen bij het idyllisch gelegen bovengenoemde restaurant. Enfin wij vermomden ons in de FC bus. Behalve Zoetermeergangers werden ook massa’s blikken mee gevoerd, met en zonder alcohol. Nu scheelt dat voor de terugweg als ze leeg zijn. Heel praktisch dus. De Supportersvereniging had mij een tas vol clubdassen meegegeven met de opdracht ze uit te laten delen, zodat men tenminste kon zien waarvoor we kwamen.

Gezeten in de bus werden we onthaalt op een babbeltje van de chauffeur met de duidelijke boodschap dat er niet geknoeid mocht worden in de bus. Had ik nou maar slabbetjes meegenomen in plaats van dassen. IJshockeysupporters zijn soms knoeipotten had hij zeker gehoord. Het werd met overtuiging beloofd en de voorzitter nam het woord. Het werd ons duidelijk waarom wij uitgerekend op 17 januari naar Zoetermeer trokken. Dat had te maken met de belofte van Marcel de Vries bij de thuiswedstrijd tegen de Panters, gedaan aan een jongeman Van Rijswijk. Wij zouden ze een poepie laten ruiken met een buslading vol in hun eigen ijspaleis bij de return.

Nu was de drank voor de terugreis, maar ook de heenreis moest besprenkeld worden en zo werden er al wat blikjes opengerukt toen wij goed en wel Assen voorbij waren. Je kunt het nooit jonger doen immers. Nu sprak ik met een filosoof en hij legde mij uit dat in feite je al op de terugreis bent als je vertrekt. Heb daar maar eens van terug. Ach en zo heeft iedereen zijn fantasietjes, iemand verheugde zich al op de pornofilm op de terugweg.

Er werd onderhoudend gekout in de bus. Toch zakt je soms alles af, bijvoorbeeld spijkerbroeken, toen er werd opgemerkt dat bepaalde heren niet zoveel hoeven te praten……. Ik lachte in mijn vuistje. Ook had een enkeling het te heet onder de voeten. Trek dan wat uit was het logische advies, maar dat deed hij toch maar niet.

Denk nou niet dat het allemaal prietpraat was, welnee, er waren een paar heren die zeer serieus met de toekomst van de club bezig waren en zij gooiden vele ijshockeyzaken op de tafel, die er niet was.

Enfin, zoals te doen gebruikelijk had men behoefte aan een pies- en rookpauze en diverse heren tilden hun poot op bij een boom. Aangezien Siberië om de hoek loerde repten wij ons na een stief kwartiertje weer naar de bus. Naarmate wij richting doel kwamen werd de lucht al dreigender. Het zou toch geen voorbode zijn???

Droog bereikten wij het Silverdome alwaar wij verwelkomd werden door bovengenoemde Panterjongeman en ons tegoed konden doen aan vloeibare versnaperingen en een uitgelezen lopend buffet. Dat is toch een komische uitdrukking, want dat buffet loopt niet, wij lopen er toch voor? De winterkost ging erin als koek en wij konden er weer tegen. We sloegen nog een beetje tijd stuk en vooruit met de geit. De wedstrijd kon beginnen.

Voor de terugreis zullen jullie toch eerst het wedstrijdverslag moeten lezen, want ik hou van logica en je kunt moeilijk teruggaan als je nog niet geweest bent.