Beter dan zaterdag!

Hebben de Gijs Bears koud Eindhoven Kemphanen achter de vermoeide ruggen of zitten ze al weer in de bus richting lichtstad om de Kemphanen op de kop te zitten. Wat lichtstad betreft, afgezien van het feit dat meneer Philips daar natuurlijk zijn licht heeft doen schijnen, moet ik opmerken dat de verlichting in de ijshal inderdaad uitstekend is. De pauzes werden gelardeerd met een heus lichtspel, een soort disco in de kou.

Oh voor ik het vergeet, ik heb het over zondag 2 maart 2014, een wedstrijd in het kader van de Larry van Wierencup. Ik ken de goede man niet, maar leuk dat er een cup aan hem is opgedragen, maar da’s ook alles, lees maar verder!

Dus de Gijs Bears gingen een poging doen naast de beker ook uit de cup te drinken. Nu ligt dat niet voor de hand gezien de resultaten van zaterdag en het hevig uitgedunde team dat plaats nam in de bus. Dus ruimte genoeg zou je zeggen, maar ja niet voor grote daden. Zat ik me daar als enige vrijwilliger/supporter in de bus. Enfin wat gezellig geroddeld, oh jullie moesten eens weten…….

De bekende twee uur wachten in je dooie eentje zou een mens aan de drank kunnen helpen, doch ik beperkte mij tot koffie want ik heb een ijzeren wil (niet lachen!). Gelukkig kreeg ik aanspraak en ‘medezondigen’ ( aan dat peukie hoor) aan de chauffeur die ook de wedstrijd wilde volgen.

De belangstelling van de Eindhovenaren was niet uitbundig op de tribune, hoewel ik eerlijk moet zeggen, ik kon ze niet op één hand tellen.

Tom Korte bevond zich in het Groningse doel.

Bij het entree der spelers voor de eerste periode klapte ik dat het een aard had, doch het zette geen zoden aan de dijk denk ik. Het verschil in aantal spelers der teams was tragisch om te zien, de Bears 13 man incl. twee goalies, de Kemphanen 19 incl.

Uiteraard begon het al gelijk met een aanval op Tom, lekker puh, mis. Ze gaven niet op die rekels, maar het mocht niet lukken, Tom stond in de weg. Joepie, een Kemphaan kreeg straf. Wel een mooie kans, niet gelukt. Daarna kon Tom weer aan het redden slaan. Nog eens straf voor de tegenpartij, spannende kansen en noppes.

Zo ging het maar door met veel redden en opstaan. Eindhoven opnieuw straf en de Bears ook. Laten ze ons nou in de maling nemen door te scoren, 1-0. Groningen alweer straf. Tom redde opnieuw, een beeldige mogelijkheid voor de Bears, bliksem snel gingen de Kemphanen retour. Ja hoor, PP 2-0.

Einde eerste periode.

De tweede periode begon met een verrassing, geen puck op het ijs, wel een voetbal. Ach zo varieer je eens wat. Toch ging de bal van het ijs en de puck erop. Een Bear ging er zelfs met de puck vandoor, helaas niet voor lang. Redden, redden en redden maar ook door de spelers. Af en toe een aardig kansje, maar ja die goalie der Kemphanen was te goed. Veel valt er niet over deze periode te zeggen. Wel een keertje PP, maar wat doe je er mee? Niets dus, sterker nog die donderstenen zagen kans om SH te scoren, 3-0. Het scheelde maar een haar of het loeder zal weer, dus net niet. De Bears kregen nog straf, maar Tom stond zijn mannetje en zo konden we weer pauzeren.

Wij waren het er unaniem over eens, en wij is niet majestueus bedoeld, ik sprak even met een teambegeleider der Bears, wij waren het er dus over eens dat het mee viel en dat onze jongens goed hun best deden. Alzo lest best dacht ik optimistisch.

Met nog een beetje straf voor een Bear te gaan scoorden de Kemphanen in een mum en PP 4-0. Ik had nog niet gedacht ‘lelijke donderstralen’ of het was een mum later 5-0. Nou moeten jullie ophouden fluisterde ik boos. Tom werd wel weer belaagd, maar Danny Kerstholt redde de eer 5-1, geassisteerde door Rodney Kuiper. Ga zo door joelde ik vanaf mijn stoeltje, makkelijk natuurlijk als je het niet zelf hoeft te doen! Het werd 6-1. Het spelletje ging als vanouds door, redden door Tom, een luttel kansje voor  de broodnodige variatie, een lichte onenigheid waarvoor alleen een Bear straf kreeg en tenslotte 7-1.

Nou Kemphanen hartelijk gefeliciteerd. Geen kunst aan natuurlijk met overmacht en geroutineerde, vorstelijk getrainde spelers winnen. Echter zoals een Eindhovense supporter op de tribune opmerkte, zo leuk voor die jongens om eens flink te winnen. Ja, dat kan de achterliggende gedachte van de Bond mogelijk ook zijn geweest. Het blijft overigens overeind dat het een belachelijke nacompetitie is, waarin de eredivisie teams naar een climax worden gewerkt en de eerste divisie naar een anticlimax. En wat kost die grap niet! De drie weekenden zijn overladen, er wordt geen rekening gehouden met mensen die de andere dag moeten werken. Kortom, huilen met de pet op!

De bustocht was weer genoeglijk, dat wel. Een der heren maakte er een show van door de blote, overigens harige (heb ik mij laten vertellen) benen te laten zien. Als enige ‘dame’ in de bus durfde ik natuurlijk niet te kijken, stel je voor!

Hoe dan ook, onze Bears hebben zich hartstikke goed geweerd. Voor wat het waard is, ik ben trots op jullie! En daarbij komt, de uitslag was beter dan zaterdag!