Veel ellebogen

Met de busbusbus naar het verre zuiden, uren onderweg op zondag 9 maart 2014 en dat allemaal om eens tegenover de Noptra Eaters Geleen te staan. Nou en Eaters waren het……..

De busreis op zich was genoeglijk,  doch lang. Geraakten wij nog in een file die wat eindeloos leek en daarom werd de stop aldaar gehouden, want de mazzel bleek dat er een parkeer/benzinestation zeer nabij was. Je snapt het al, na gedane zaken waar ik niet over zal uitweiden, wist jonge Kees, onze chauffeur, zodoende op geraffineerde wijze de file te bekorten. We kwamen in het zonnige zuiden tijdig aan, genoten wat van de buitenlucht, een kopje koffie en voor enkelen een bordje voedsel.

Wij, jonge Kees en twee vrijwilligers,  zetten ons daarna nog even op een bankje buiten alwaar wij de situatie doornamen. Slechts twee lijnen Bears op het ijs plus één goalie te weten Tom Korte, deed het ergste vermoeden en dat terwijl de Eaters veel beter belijnd waren. Nu zaten we tegenover het loket voor de verhuur van schaatsen. Teneinde het team uit de nood te helpen klopten wij, zoals werd uitgenodigd, met overgave tegen het raam. Het plan was ons ook op het ijs te storten voor de nodige bijstand. Er werd niet gereageerd, de schaatsen waren zeker op!

Enfin, we gingen keurig op een bank in de ijshal zitten, ruimte zat! Dat wel, toch werden wij al snel op de vingers getikt en verwijderd. Gasten dienden in een apart vak te zitten op wat kalere banken zonder nummer. Opgekrast zetten wij ons aldaar.

De duivel die mijns inziens ook wat van Neptunus had vanwege zijn staf, haalde de spelers binnen. Het moet toch wel een duivel zijn geweest, want op zijn rug stond ’blue devil’.

De eerste periode kon Tom gelijk in de verdediging en dat ging prima. De Bears deden een poging, nee niet gelukt. Het tempo lag onmiddellijk behoorlijk hoog. Kansje, redding en zo ging het door tot 6.38 minuutjes en je raadt het nooit! Fenno Mulder schoot de Bears naar een voorsprong, 0-1, met assist van Danny Kerstholt en Kevin Kuiper. Helaas werd het al snel 1-1. Een Bear kreeg straf, compleet zonder schade. Even later idem, toen wel schade, 2-1. Wel compleet natuurlijk. Nog een bijna en alweer net niet. Toen kregen de Eaters straf en nog een erbij. Fenno Mulder wist er opnieuw raad mee, 2-2, met hulp van Ricardo Dijkema en Danny Kerstholt. Dus één Eater mocht weer het ijs op. Indachtig onze goede raad van PP doe er wat mee, zette Roman Hup 2-3 op het bord, assist van zijn broertje Zahir Hup en Wesley Timmermans. Wij waren mateloos trots en gierden het uit. Nog wat heen en weer gedoe en zo vlogen wij naar de pauze.

Gelijk een kans in de tweede periode, helaas gevangen. Niets nieuws onder de zon, heen en weer. Jammer dat Geleen de stand gelijk trok 3-3. Het publiek werd vereerd met een puck, het spel ging verder met het belagen van Tom, hij stopte waar hij stoppen kon, maar toch werd het 4-3. Weer een kans voor de Bears, een relletje wat een Eater 4 minuten opleverde. Daar was ik het gloeiend mee eens, want scheids zag wel een heleboel door de vingers. Desalniettemin leverde het niets op. Kansen weer te over, maar bij een retourtje werd het 5-3. Dat kon echter ook omgekeerd en Danny Kerstholt maakte er 5-4 van met assist van Jasper Huizenga en Fenno Mulder. Wat valpartijen. Bij een aanval op Tom werd slechts een Eater in zijn doel geoogst en dat geldt niet. Tom haalde zijn broek maar eens op. Een Bear en een Eater kregen straf. De teams raakten beiden zonder bijzonderheden compleet. Op naar de tweede pauze.

In de derde periode gingen de Limburgers, voor zover zij dat natuurlijk zijn, er met de puck vandoor. Ik kreeg het heen en weer en een stijve nek dientengevolge. De Bears werden gered door een wandelend doel. Er werd een stevige deuk geschoten in het al zeer gedeukte plafond. Een Eater draaide een prima pirouette op zijn knieën, eerlijk dat was knap werk. De Bears straf vond ik pure waanzin. Compleet en toen gleed de snoetebol in het goede doel, dus 5-5, een schot in de roos van Tim Bartels, assist Zahir Hup en Fenno Mulder. Richting Tom en oproer in de tent. Geen straffen, even later wel 6-5. Brrrrrrrr. Tom deed maar weer eens aan vangbal. Een dikke minuut later, hoera! Jasper Huizenga maakte er 6-6 van, geassisteerd door Kevin Kuiper. Dat zat de Eaters niet lekker! Jammer dat zij er 7-6 van maakten en na wat gedoe was het einde voorstelling.

We konden terugkijken op een fantastische wedstrijd. De Bears speelden de wedstrijd van het seizoen, zo goed waren zij met hun uitgedunde bezetting. Unaniem vonden wij dat ze de overwinning hadden verdiend, doch dit was al super.

Wij kaartten natuurlijk nog hevig na in de bus. De aanvankelijke traktatie bestond uit een pornofilm, die overigens snel de kop werd ingedrukt door een druk op de knop. Vrolijk en slaperig reden we huiswaarts. Niet gewonnen en toch niet verloren!

De Eaters waren vast niet blij en hadden het eigenlijk ook niet verdiend. Zij waren weinig sportief  met taalgebruik en hadden erg veel door de opperzebra ongeziene ellebogen.

Jongens laat ze aanstaande zaterdag maar weer eens een poepie ruiken!