Tien, tien, tien……

Je kijkt er zo’n heel weekend naar uit. Waar naar, nou ja joh vraag nou niet naar de bekende weg! Ik ben toch ijshockeygek. Verder ook wel een beetje, maar daar hebben we het nou niet over. We spreken van zondag 21 januari 2018 en GIJS Groningen 1 mocht het thuis opnemen tegen Tilburg Trappers 3. Nou daar werd behoorlijk tegenaan getrapt, ik zou niet weten hoe het anders te formuleren.

Maar om bij het begin te beginnen, ik verheugde mij er natuurlijk mateloos op en met mij nog velen, want de tribune zat bomvol. Die bom is natuurlijk ook bij wijze van spreken, want het waren allemaal brave burgers die graag een mooie wedstrijd wilden zien. Nou ja, mooi………….. wat heet mooi? Er zijn mensen die graag een knokpartijtje zien, omdat dat zo bij ijshockey hoort. Meen je dan nou???? Ik dacht dat ijshockey bij ijshockey hoorde. Maar ja wie ben ik, goeie vraag waar ik lekker geen antwoord op geef.

Er waren mij verontrustende berichten ter ore gekomen over spelers die mee zouden doen bij de Trappers en waarvoor wij met recht bang zouden moeten zijn, ijshockeykundig gezien. De toekomst zou het leren……..

Verder was ons een pirouette beloofd door een van de scheidsende heren, dus dat verhoogde de spanning nog meer.

Tom Korte mocht het Groningse doel verdedigen.

En daar ging de eerste periode van start en de Trappers trapten onmiddellijk de verkeerde kant op oftewel richting ons doel. Effe retour en weer een gevaarlijk moment. Oh je, die Trappers leken niet voor de poes. Een mooie kans werd een missertje, Tom mocht redden, valpartijen of het niks was en zo ging het maar door. We moesten maar liefst ruim acht minuten wachten voor er een doelpunt werd gemaakt en dat werd dus 1-0 voor GIJS. De maker was Dylan Foks, assist Daan van Fessem. Even later was een Trapper donders stout en kreeg straf, waarop Bas Snijder de kans greep en PP 2-0 scoorde, samen met Dylan Foks. Dus Tilburg compleet. Het duurde niet lang of zij kregen weer een straf, waarmee niets werd gedaan. Scheids kreeg de smaak te pakken, nog wat straf over en weer en de pauze was een feit.

Wat ik al schreef, scheids kreeg de smaak te pakken van het straffen of van zijn fluit, dat laat ik in het midden. Het nam niet weg dat het 3-0 werd voor GIJS, de componist was Danny Kerstholt met assist van Kevin Kuiper en Dylan Foks. Een ademtocht later, 4-0, nu was Patrick Kiezebrink de maker, geassisteerd door Daan van Fessem en Dylan Foks. Tom had ook werk te doen en deed dat dus keurig. De fluitist raakte steeds meer op dreef. Het werd trouwens 5-0 door Fenno Mulder in zijn uppie en 6-0 door Bas Snijder, samen met Fenno Mulder. Toen was het hek van de dam, de fluitist floot zich een hoedje en dat betekende kansen en reddingen. Heibel, dus straf, hevig overleg, ok straf voor beide partijen. Weer geknok, een scheids wierp zich met ware doodsverachting tussen de strijdenden, weer overleg. Kortom, drie tegen drie, lekker de ruimte dus. Alles raakte compleet en er waren weer kansen en weer pauze.

Effe bijgekomen van het gedoe op het ijs en we konden aan de derde periode beginnen, nou ja die jongens natuurlijk. Vrijwel onmiddellijk 7-0 door Danny Kerstholt, assist Rodney Kuiper en Chris van der Vossen. Oei en toen werd een scheids lelijk geraakt, de familiejuwelen waren de klos. Daarom niet getreurd en hij ging moedig verder met scheidsen. Nou ja meer scheiden van vechtende spelers. Danny Kerstholt mocht een penaltyshot plegen, doch dat mislukte helaas. Toch werd het 8-0, Dylan Foks scoorde. Wat rollebollen. Het duurde niet lang of het werd 9-0 door Danny Kerstholt samen met Joop Uchtman. En toen was het hek van de dam. Een Trapper sloeg een stick van een Gijsie kapot, geen straf nota bene. De straffen vlogen wel om alle oren, al of niet terecht in onze ogen. Er werd wat ge-abused, geroughed, niemand kon er meer een touw aan vastknopen. In ieder geval er werd niet meer gescoord.

De conclusie was van een enkeling ‘vechten hoort bij ijshockey’, anderen waren minder blij. Ik was in ieder geval blij dat het afgelopen was, de fluit van de scheids was allang vals geworden en het zou mij niet verbazen als hij aan het end van het spektakel in ademnood was. De pirouette is ons helaas door de neus geboord. Op de tribune moedigde men de Gijsies tot het laatst toe aan om er voor al ‘tien, tien, tien’ van de maken, wat dus niet lukte. Daarom niet getreurd.