Riante overwinning

Zaterdag 3 oktober 2015 moest de meute van eerste divisie Gijs Groningen naar Eindhoven om aldaar de krachten te meten met de Kemphanen.

Nu ben ik niet zomaar weg, want voor vertrek dien ik van alles netjes achter te laten. Dit om vooral niet de indruk te wekken dat ik een smeerpoets ben als de oppas voor mijn vee komt. Nu heb ik een hoogbejaarde kater zoals wel bekend en die piest naast de pot. Ja, ik weet het komt bij de mannelijke mens ook wel voor, zowel letterlijk als figuurlijk. Een fraaie bak met zand in de bijkeuken wordt gemeden als de pest, want dan wordt ie vies, die bak dus. En het resultaat is dat het een kledderzooi ervoor wordt die ik dus iedere ochtend mag schonen met dweil en middelen en al helemaal als ik de plaat poets naar Eindhoven.

Kom nu maar eens ter zake hoor ik velen denken. OK, ik in het blik naar Kardinge om daar in een groter blik te stappen en voorspoedig reden wij naar Eindhoven. Wel twee stopplaatsen om passagiers op te pikken, maar dat is met busreizen niets bijzonders. In de bus waren er wat trubbels met de dvd speler, en dat was alles.

Gezeten op de tribune konden we breeduit zitten, want er zat anderhalve man en een paardenkop naar de wedstrijd te loeren. En precies drie Groningers incl. onze chauffeur, nou ja ik ben niet helemaal echt eigenlijk.

Gezien de uitslag vat ik de assisten aan het einde samen, anders krijg ik moppers vanwege de vele namen en ik ben braaf dus…… Stefan Vespa bevolkte ‘ons’ doel.

De eerste periode, want je moet bij het begin beginnen heb ik geleerd. Eerlijk gezegd zakte mijn hart bijna in mijn schoenen, want die Kemphanen scheurden over het ijs en ik fluisterde tegen mijn buuv ‘dat wordt geen makkie’. Het ging ook bijna gelijk verkeerd, nog een icing de verkeerde kant op. Ook een schot richting goede doel, maar de Eindhovense bewaker lag in de weg. Opgelucht haalde ik adem na 1.30 minuutjes, Zahir Hup maakte er 0-1 van. Wat heen en weer en straf voor een Kemphaan, moet ie maar niet kempen. Een misser en ook straf voor Groningen, die zijn ook wel eens stout. Stefan kon geen duimen draaien en ook de aanvallen op het vijandelijke doel waren niet van de lucht. Alles compleet, wat valpartijen en joepie de poepie, 0-2 nu door Danny Kerstholt. Nog wat kansen, een hemelende puck en toen min of meer om het hoekje 0-3 door Bas Snijder. Even later mochten we pauzeren.

Kwam ik toch bijna te laat. Bijna en nog eens bijna en alweer bijna raak voor Gijs. Omgekeerd kreeg Stefan wat werk en hij kwam ook nog een beetje uit zijn doel waarbij bij mij alle alarmklokken afgingen, doch het ging goed omdat de Kemphaan langs het doel schoot in plaats van erin. Het werd 0-4, weer geschoten door Bas. Tja weer van links naar rechts, niet om de oren hoor. Enzovoorts. Weer een paar maal de puck fluiten, er zijn wel nieuwe tenslotte. Eindhoven kreeg straf en dat gebruikte Romeo Stroosma om er 0-5 van te maken. Even dachten we weer een punt in het laatje, doch scheidsmans floot net effe eerder en dan is het mispoes.

Beide teams weer straf. Het werd toch 0-6, nu door de inspanningen van Danny. Eindhoven redde in ieder geval de eer, 1-6 en zo konden we weer de pauze in.

De derde periode ging in en ik besloot niet te juichen voor de laatste seconde voorbij zou zijn, want dat is mij heel lang geleden geleerd en alles kan bij ijshockey. Het spel was trouwens behoorlijk ruw en het verbaasde mij dat de boarding dat geweld kon verdragen. Stefan kon gelijk gaan redden. Wat offside, wat icing, wat verkeerde kant/goede kant en daar ging ie naar 1-7, gescoord door Jasper Huizenga. De helm van de Eindhovense keeper vloog af, maar hij hield de puck. Even later werd het toch 1-8, nu door Bas in zijn uppie. Stefan voorkwam een doelpunt door op de puck te gaan zitten. De goede kant op zette 1-9 op het bord, op rekening van alweer Bas. Danny maakte er een mooi rond getal van 1-10. Het golfde weer wat op en neer en Zahir componeerde 1-11. Het ontging mij volledig maar vijf seconden voor het einde zette Romeo de eindstand op 1-12.

We konden weer afreizen naar het hoge noorden. Opnieuw voorspoedig en vlot. Er gebeurden geen opzienbarende dingen, oh behalve een mededeling door een der spelers door de microfoon maar liefst. Ik zakte bijna door mijn stoel van verbazing, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. De speler kondigde aan dat hij vader werd, waarop enthousiast gereageerd werd met de opmerking dat je wel kon zien dat hij zwanger was.

Om nog even terug te komen op de wedstrijd. Tja het was weer met dubbele cijfers en wat moet je daar nou van denken. De Nederlandse taal heeft wel wat oplossingen als ‘hardlopers zijn doodlopers’, ‘beginnergeluk’, ‘het geluk is met de domme’. Persoonlijk hou ik het voorlopig op ‘te groot voor servet, maar te klein voor tafellaken’. Hoe dan ook, toen ik thuis kwam heb ik maar een alcoholische versnapering genomen op de riante overwinning.

En dan hier nog even de assisten: Danny Kerstholt (1x), Zahir Hup (4x), David Bartos (2x), Romeo Stroosma (1x), Mike Groenhof (1x), Tim Bartels (2x), Melvin Huisman (1x), Bauke ten Hoeve (1x), Fenno Mulder (1x)