Knap gedaan B-poule!
Zaterdag 25 februari 2012 repte ik mij ‘s avonds weer richting Kardinge, want met het eind van het seizoen in het vizier, klamp ik mij vast aan alles wat met ijs te maken heeft. Zo heb ik al pakken schepijs verorberd bijvoorbeeld en dat wordt natuurlijk van de zomer nog erger.
Gelukkig speelde het B team die avond een wedstrijd tegen de Zoetermeer Panters Toekomstteam. Mooie naam, want het geeft wel verwachting maar geen tijdslimiet. De toekomst is eeuwig, bedacht ik filosofisch. Tijd bestaat niet echt. We hebben wel klokken en da’s handig want anders kom je te laat bij de wedstrijd, maar voor de een duurt een wedstrijd uren en voor de ander vliegt het voorbij, net zoals een ijshockey-seizoen om maar eens wat te noemen. Heb daar maar eens van terug.
Zo geloof ik ook niet in toeval, dus ben ik niet voor niets bij ijshockey terecht gekomen. Als pukkie van anderhalve turf probeerde ik al over de boarding te kijken naar ijshockeygetrain in de oude Houtrusthal in het Haagje. Misschien was ik in mijn vorige leven wel een ijskonijn. Willen diegenen die vinden dat ik dat nog ben, hun lelijke bekken houden!
Maar nu even serieus, eventjes maar. De bezetting van het Groningse team was fors zo bleek mij bij het inschaatsen, overal Bears waar ik keek. Er waren aardig wat supporters op de tribune, dus dat moest helemaal goed komen. Het Groningse doel werd kranig bewaakt door Jim Lok.
Dan schrik je je toch het lebbes als in de eerste periode na een dikke kwade minuut de Panters het eerste doelpunt scoren. Alle kansen van de Bears werden verijdeld en dat waren er toch een boel, van net niet tot bijna en omgekeerd, van tegen de paal en weer vele malen bijna, tot Tim Bartels zijn kans schoon zag en er 1-1 van maakte geassisteerd door Daan van Fessem en Kevin Keijzer. Nog niet bijgekomen van de vreugde, dus 20 seconden later, scoorde Guido Steenhuis 2-1, met assist van Dylan Foks. Guido was nog niet tevreden en 28 seconden later 3-1 van zijn hand, nu met assist van Levi van Gelder. Zo gaat ie goed, zo gaat ie lekker! Een hoog tempo, weer bijna, weer een kans, weer paal en dan sta je toch mooi voor paal als er geen volgend doelpunt valt…… Mike Groenhof deed er wat aan, 4-1, met behulp van Kevin Keijzer. Zei je wat………. Jawel Kevin Keijzer deed er 17 seconden later wat aan, 5-1, assist Mike Groenhof, Daan van Fessem. Krap een minuut later schoot Levi van Gelder uit zijn schaats, figuurlijk natuurlijk, door een pass van Dylan Foks maakte hij er 6-1 van. Dat werd de Toekomst te somber, zij besloten deze periode te beëindigen met 6-2. Ik hoorde wel verluiden dat het een sukkel doelpunt was, maar daar wordt het niet anders van. Inmiddels werd een opgewonden panter door een zebra in bedwang gehouden, wat op zich een knappe prestatie is. Er vielen twee straffen, voor iedere kant één.
De tweede periode. Al spoedig scoorde Jasper Huizenga in zijn uppie 7-2, om al na 40 seconden gevolgd te worden door 8-2, een schot van Daan van Fessem, assist Kevin Keijzer. Straf voor Zoetermeer en ook nog eens een omdat ze niet konden tellen, kortom een pracht gelegenheid voor Kristiaan Snijder om er 9-2 van te maken. Een korte opleving door een Panter bracht de stand op 9-3. Dylan Foks vond dat welletjes en maakte er samen met Bradley Venema en Sem Otten, 10-3 van.
Nu mocht Martijn Ruiter verder de zorg voor het Groningse doel op zich nemen. De straffen begonnen te vallen, want de Panters gingen over de rooien, abuseden, tripten, sloegen er op los enz. Een panter mocht afkoelen onder de douche. Zij oogsten maar liefst 47 minuten straf, tegen 2 voor de Bears. Er volgden nog wel leuke kansen, maar geen doelpunten meer.
Voor de derde periode ging ik wat te laat op mijn krent zitten om te schrijven, ik moest zo nodig even wat kleppen en dan krijg je dat. Echter wel precies op tijd voor het 11edoelpunt, gescoord door Daan van Fessem, assist Mike Groenhof. Heel even later, 12-3, een product van Dylan Foks, geassisteerd door Sem Otten. Een moeizame poging van de Panters om te scoren liep stuk op de Groningse goalie. De rollen werden weer omgedraaid en Kristiaan Snijder scoorde 13-3, met assist van Mike Groenhof en Daan van Fessem. Er volgden nog volop kansen, doch qua doelpunten was de koek op. Qua vechten niet, een fikse opstoot van vele spelers bracht een warrige toestand tot stand. Nu waren ook de Bears stout geweest. Na hevig overleg dat naar mijn smaak eeuwen duurde (daar heb je het weer van die tijd!) kwamen er lappen straffen uit te voorschijn. De strafbank zat propvol, maar een aantal konden regelrecht naar de kleedkamer, dat gaf ruimte. Het werd mij allemaal te ingewikkeld en ik was blij toen er eindelijk doorgespeeld werd. Het haalde niets meer uit, er vielen geen doelpunten meer. De oogst aan straffen deze periode was 85 minuten voor Groningen, 77 voor Zoetermeer.
Al met al was het natuurlijk een hele mooie afsluiting om met 13-3 te winnen, het was namelijk ook voor deze Bears de laatste wedstrijd. Daarvoor oogstten zij dan ook luid applaus. Het totaal der straffen was schrikbarend, maar stout is stout.
Voor ik op mijn kop krijg, ik heb de opdracht om te vermelden dat ik mijn sigaretten vergeten was. Ik kon niet meer op één hand tellen hoeveel mensen mij aanspraken met ‘je bent je sigaretten vergeten hè’. Grappig, zoiets gaat kennelijk als een lopend vuurtje en ik kreeg dan ook van een meelevende jongeman een peuk. Met een vuurtje van een buurvrouw kon ik de schoorsteen weer brandend houden.
