Valentijnsdag……….
Zaterdag 14 februari 2015 was ik weer paraat met pen en bloknootje om de wedstrijd van GIJS Groningen tegen AHOUD Devils Nijmegen te voorzien van commentaar. Plaats Kardinge, houten rode bank in de ijshal, mijn zitplaats dus. Nu maak ik mij vaak druk, soms om de scheidsrechter en een andere keer om de spelers, maar dat helpt toch niet, dus had ik mij vol goede voornemens neergezet. Nee, lieve rookvriendinnen, ik hoef geen pilletje…….
Overigens heb ik er wel iets voor laten schieten, een festiviteit in mijn kostelijke dorp. In het kader van Valentijnsdag zong het uitstekende plaatselijke koor lieve liedjes en waar dan? In de kerk, dus voor het zingen de kerk in en na het zingen de kerk weer uit. Dat gaat niet altijd goed, maar hier wel hoor. Ik heb er een leuke anekdote over, maar die komt niet door de censuur.
Het was weer een volle bak, zowel op de tribune als op het ijs, want er reden wel erg veel duivels op het ijs. Een sfeervol lichtspel en de spelers betraden het slagveld.
Dan maar terug naar de ijsbaan. In het doel, drie keer raden, jawel Jeff Honebeeke.
De eerste periode begon alleraardigst met een leuke kans en nog een, geen resultaat. Ook Jeff mocht al snel redden, wat hij dan ook deed. Vanwege Valentijn was er veel geknuffel op het ijs, nogal hard, maar liefde kan pijn doen immers.
Kansen afwisselend met reddingen van Jeff, die zich uitstekend van zijn taak kweet. Het spel was ‘hakken’ zoals mijn buuv opmerkte. Zeer gevaarlijke momenten, Jeff wist er wel raad mee. Helaas tripte een Gijsie, dus straf en die misselijke duivels schoten 0-1.
Het was pauze.
Wij hoopten op betere tijden in de tweede periode. De Gijsies gingen wel de goede kant op, maar gelijk ging het toetertje. Twee minuten droogpauze. Ze waren wel droog achter de oortjes, maar het ijs was te nat. Ze konden daarna verder en Nijmegen kreeg straf, niets op tegen. Helaas waren de Groningse boys wat kleurenblind, het bracht geen puntje in het laatje. De goede kant weer op, niks te makken. Anderzijds Jeff ving keurig de puck op. Jeff uit zijn doel, ik de zenuwen, had ik nou toch maar een pilletje genomen! Straf Nijmegen, Jeff terug. Niets hielp, ook de kansen niet. Onenigheid op het ijs, geen straffen. Schot op het goede doel en een knokpartij. Beide heren straf. Reddingen van Jeff, kansen genoeg aan de goede kant, wat rollebollen en de periode eindigde met straf voor een Devil.
GIJS moest het dus van de derde periode hebben. De een zei het wordt niks meer, de ander zag nog winst gloren. We zouden het zien. Met PP begonnen de Groningers, maar PP wat doe je er mee……. Jeff kreeg het weer druk, de keeper der Devils stond er ook niet voor niets. Weer straf Nijmegen, hoera. Een mooie aanval liep stuk en daar ging het er weer op los, knokken. Beiden kanten straf. Van de verkeerde kant naar de goede kant, het is maar van welke kant je het bekijkt. En eindelijk, eindelijk 1-1 gescoord door Kevin Kuiper met assist van Wesley Timmermans. Nog een halve periode de gaan. Nijmegen oogstte nog wat straffen. Weer een kans, vijandelijke doel van z’n plaats en weer vechten. Een Gijsie werd gevloerd, we zagen hem niet meer terug.
Wat er daarna gebeurde, ik geloofde mijn ogen niet. Een kudde duivels stond plotsklaps voor de spelersbank der Gijsies en het werd een massale vechtpartij. Een andere GIJS speler was al richting ziekenhuis met een gebroken pols hoorde ik vertellen. Tenslotte wisten de scheidsen de massa uiteen te drijven en er was spoedberaad. Een overleg dat alle andere overleggen in het niet deed zinken. De straffen rezen de pan uit, de lengte van het overleg ook trouwens. Gaan ze door, of gaan ze naar huis. Ik had er tenminste reuze zin in, in het laatste dan. Het publiek bleef er bij staan van schrik.
Twintig jaar later besloten de hoge heren dat er door gespeeld moest worden.
Daar gingen ze weer, kansen en echt waar, het werd 2-1 en wij schreven 57.49 minuten. Klaver Jan Middelweerd was de componist, Zahir Hup de assistent.
Een time out voor Nijmegen. Dat hielp niet echt. Jeff had nog wel wat te redden. De duivelse goalie ging uit het doel. De spanning steeg ten top en daar ging het eindsignaal. HOERA!
Het was een merkwaardige wedstrijd, zacht uitgedrukt. Het regende straffen. Men zocht elkaar steeds op en raakte slaags. Van mijn goede voornemens om mij niet op te winden kwam weinig terecht
Echter over een lieflijke Valentijnsdag gesproken……
