Kinnesinne

Zaterdag 28 januari 2012. Weer zo’n heerlijke dag! Met de bus naar Zoetermeer, omdat de Gijs Bears Groningen zo nodig de Zoetermeer Panters in hun eigen huis moesten verslaan. Moesten, zo! als je het maar weet!

’s Ochtends als een wervelwind mij door mijn huishoudelijke plichten geslagen, als daar zijn zuigen, stof natuurlijk, ik ben allang van de melkfles af. Goed, ik geef het eerlijk toe, een enkele maal is een andere fles wel eens aan de beurt, maar dan wordt er niet meer gezogen, maar genipt. Zo zijn hopelijk alle misverstanden uit de weg geruimd. Ik heb ook nog even gedweild, weliswaar niet op een wijze die goedgekeurd is door de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen, maar met de Franse slag. Hindert niet, zolang de Bears maar niet met de Franse slag spelen…..

Hond Rex werd gehaald door de jongste baas, dus die liet ik met een gerust hart in mijn inmiddels verzorgde pand achter en ik repte mij naar Kardinge, zette mij op een bank in de bus en liet mij rijden en dat dus niet vanwege de fles. Ik was niet de enige dat spreekt. Buiten de spelers en aanverwante artikelen waren er nog een paar supporters voor het broodnodige applaus.

Maar reeds snel werden mij droeve mededelingen gedaan. Twee geschorste jongelieden en drie geblesseerd, da’s knap een hele lijn bedacht ik verblekend om de neus. Echter de in de bus vertoonde film zou hopelijk voldoende vechtlust opwekken. Zonder verdere kleerscheuren bereikten wij het doel. We verdeden de tijd met diverse roddels en sterke verhalen tot we op de tribune plaats namen.

Tom Korte stond in het doel der Gijs Bears en de eerste periode begon met een poging der Panters hem te verschalken, wat gelukkig niet lukte. Kansen ja en die resulteerden na 4,54 minuten in een 0-1 voorsprong voor Groningen waar Kevin Keijzer voor gezorgd had, geassisteerd door Danny Kerstholt en Kenneth Keijzer.

Mogelijk in verband met bezuinigingen waaronder wij allen gebukt gaan, doofden de lichten boven de tribune. Daar was ik best blij mee, want vrouwvriendelijk licht kan ik op mijn leeftijd wel gebruiken. Het was niet van lange duur, dus mijn diepe groeven in het gelaat gaf ik weer moedig prijs.

Inmisselijk vond ik de gelijkmaker der Panters, 1-1 krap twee minuten later. De Bears kregen straf, terecht volgens mijn deskundige buurman. Echter schadevrij compleet. Weer straf, ging mij eigenlijk te ver, maar ik stond machteloos in deze en wel meer trouwens. Werk aan de winkel voor Tom en compleet. Zoetermeer straf klonk mij zoet in de oren en Jolke Balt ook, hij scoorde powerplayend 1-2 samen met Duncan Rode. Duncan met de klemtoon op ‘càn’ volgens de omroepster, hij kòn dus ook.

Nog geen minuut later werd het 2-2, dat deed pijn. Beide partijen kreeg straf om iets ondeugends ongetwijfeld.

Wij, de Groningse supporters bedoel ik, waren er niet gerust op en schuifelden bedremmeld weer naar de plaatsen voor de tweede periode. Ik kroop bijna onder mijn stoeltje van ellende toen het 3-2 voor de Panters werd, maar Danny Kerstholt  deed er wat aan met assist van Rodney Kuiper en Klaver Jan Middelweerd, 3-3. Dat ging leuk vond Kevin Kuiper en schoot ook raak in samenwerking met zijn broertje Rodney, 3-4. De Zoetermeerse coach schrok daar kennelijk zo van, dat hij de keeper ruilde tegen een andere.

Wat heen en weer gedoe, wat kansen in het handje geschoten en de dekselse Panters trokken de stand gelijk, 4-4. Groningen kreeg straf, waar ik het principieel niet mee eens was. Een Panter maakte er dan ook grandioos misbruik van, 5-4.

Een en ander ontaardde in een knokpartijtje en twee partijen mochten even naar de strafbank. En nog een Panter erbij en nog een. Als de Bears nou niet scoren eet ik mijn hoed op beloofde ik mijzelf. Lichtzinnig, want ik heb geen hoed. Ze scoorden niet, weer een relletje, weer een Panter straf, kans en vangpuck.

Daar moesten we de pauze mee in………. Snikkend troostte ik mij met een peuk.

De Panters raakten opnieuw compleet. Een aanval op het Groningse doel kwakte het hele doel incl. onze Tom tegen de boarding. De goede kant op, de verkeerde, weer straf en ook powerplay. Er leek geen schot in te komen, leuke woordspeling trouwens.

Bij een volgende Bearstraf liet Jolke Balt de Panters een poepie ruiken, figuurlijk neem ik aan, en scoorde shorthanded 5-5, assist Kenneth Keijzer en Duncan Rode. Even nam ik contact op met de andere wereld van pure dankbaarheid, maar ja ze waren er nog niet………. Straf, compleet en toen kwam er wel schot in door Klaver Jan Middelweerd, 5-6 met behulp van Rodney Kuiper en Kenneth Keijzer. Ga zo door smeekte ik richting beneden, want ik zat helemaal boven, letterlijk natuurlijk en op de tribune. Nog geen twee minuten later 5-7, nu door de hand van Danny Kerstholt met assist van Kevin Kuiper en Klaver Jan. Van schrik time out Panters.

Dat hielp niet hoor, Jolke Balt scoorde langs zijn neus weg 5-8, assist Rodney Kuiper en Kenneth Keijzer. Weer een opstoot, een Panter straf, nog een erbij en nog een. Hevig gediscussieer met en door scheidsen. Time out Bears met nog 40 seconden op de klok. De Zoetermeerse coach zei lelijke dingen en oogstte nog effe 10 minuten vijf seconden voor de eindstreep, knappe timing.

Dus toch gewonnen die vermaledijde Gijs Bears, wat heb ik een angsten uitgestaan. Het was duidelijk dat de Panters steeds meer gefrustreerd raakten in de derde periode, pure kinnesinne natuurlijk. Voor wie niet op de hoogte is, dat betekent: afgunst.

De terugreis verliep eveneens voorspoedig, maar zeer lawaaiig, want de opluchting was groot. Ik kan alleen maar spreken van voor in de bus, daar werd flink in het ootje genomen, grappen en grollen gedebiteerd en voor we er erg in hadden, nou ja…….. dat is wat overdreven, maar dat doe ik zo vaak en wie neemt mij nou serieus, waren we terug in het hoge noorden. Ik ging nog hogerop naar Adorp, anderen zochten bijvoorbeeld de sneeuw op die in Hoogezand zou liggen. Siberië loerde om de hoek.