De dood of de gladiolen

Nauwelijks terug uit Dordrecht, praat me er niet meer van, of we zaten in de bus naar Nijmegen. We schrijven vrijdag 21 november 2014 en de ultieme bedoeling was de AHOUD Devils Nijmegen een poepie te laten ruiken. Verder noem ik die rakkers gewoon Devils hoor.

Oh en deze titel heb ik aangereikt gekregen, want na afloop van het gebeuren zat ik in de bus mij suf te piekeren hoe de wedstrijd te benoemen. En gerelateerd aan de Nijmeegse vierdaagse was dit beslist een vondst.

Soms ben ik zo’n zorgelijk tiepje. Denk ik uitsluitend aan onze jongens natuurlijk. Donderdagavond late training, vrijdag de busreis nou ja dan kunnen ze pitten, diep in de nacht, zeg maar vroeg in de ochtend tussen hun vette lappen en dan zaterdag een thuiswedstrijd. Wel ’s avonds, maar toch………… snappen jullie mijn zorgen?

Want ik wil winst zien, eindelijk weer eens.

First things first, zoals de Engelsen hebben uitgevonden, en dat is de busreis. Koop zat weer achter het stuur, dat is het nieuwe gezicht van vorige busreis. Altijd prettig te weten wie de touwtjes in handen heeft. De gespreksstof was opnieuw verheffend. Dat gedoe met de kleine tampons is in orde gekomen, ze waren aan de collectie toegevoegd, doch gelukkig niet nodig geweest.

Naar mijn smaak waren er veel te veel duivels op het ijs en dat was nog maar om te beginnen. Enfin, we hadden Jeff Honebeeke in het Groningse doel en dan moet je toch een potje kunnen breken……… Als ik jullie was, zou ik nu ophouden met lezen.

In de eerste periode ging het gelijk de verkeerde kant op en daar schrik ik dan hevig van. Kleurenblindheid leek toe te slaan, maar even later de goede kant. Niet dat het hielp. De meute draaide al gauw weer richting Jeff en die mocht tenslotte de puck grijpen. Wat kansen en kansjes en een Devil straf. Het bekende…………. Ja ik weet het wel, PP wat doe je er mee! En het duurde maar even of het bleek dat Gijsies niet kunnen tellen, ook straf uiteraard. Jeff voorkwam wel het een en ander. Ging het even de goede kant op dan was het weer keurig in het jatje der Devilse keeper. Meer wippen lieve jongens riep ik wanhopig, want dat werd ik al een beetje. Jeff stopte, nou ja de puck dan. Een jongeman, die ik toevallig goed ken, kreeg straf, dus even kende ik hem wat minder goed. Schadevrij compleet, kans en toen 1-0. Een straf voor de duivel. Een dikke minuut later was het pauze.

Nog even PP in de tweede periode, maar ja je kent het wel van hierboven. Nee dus. Een kans en een relletje wat met een sisser afliep. Na wat heen en weer gedoe werd het 2-0. Ik wilde niet meer kijken, maar deed het stiekem toch. Opnieuw de tegenpartij straf en opnieuw een schot in het kluifje, wat geen zoden aan de dijk zette natuurlijk. Jeff in touw, nou ja niet letterlijk hoor. De schrik sloeg mij om het lijf, maar het ging net goed. Zelfs een kansje en straf voor Groningen en wat doen die duivels ermee, ja, scoren, 3-0. En zo geraakten de Groningers weer compleet.

Rillend van narigheid en kou ging ik buiten opwarmen. Een babbeltje met een Nijmeegse lezer haalde mij even uit een diepe put. Want het doet een oud mens (ik was inmiddels al 257 jaar van narigheid) goed om over de grens van Groningen gelezen te worden.

Vooruit met de geit, het moet nog kunnen. Een mens moet positief blijven, maar het was wel met de moed der wanhoop. Hoe kreeg ik het voor elkaar.

Het toneel bracht al gauw het ook al bekende oog van de naald voor GIJS. Een Groningse boy die weliswaar uit Assen komt, raakte ten val. Hulptroepen rukten uit, maar lillepotend kwam de jongeman van het ijs. Straf voor Nijmegen dat wel, alsof dat helpt….. Weer een kans. De Devils raakten compleet en scoorden 4-0. Ik had het niet meer. Pakt me daar een kleine devil een grote GIJS of omgekeerd, weet ik veel, in ieder geval straf voor Groningen. Jeff redde. Compleet en een opstootje. GIJS straf en even later na nog wat knokken nog een ernaast. Tja, wat wil je dan nog meer. Jeff redde nog een keer en toen redde hij het niet meer.

De eindstand werd 5-0.

De wedstrijd was teneinde. Helaas waren er wat plaatselijke supporters die ons met wat minder vriendelijke dingen om de oren sloegen. Natuurlijk had de voorstelling aardiger kunnen zijn, maar dat gold uitsluitend de Groningers.

Gebroken en verkleumd strompelde ik naar de bus, die gelukkig warm gestookt op ons stond te wachten.

En morgen, nee vandaag bedoel ik, op mijn brakke knieën smeek ik: Lekker uitslapen en dan winnen alsjeblief! Want de gladiolen waren het in Nijmegen niet geworden voor GIJS.