Gebukt

Op zaterdag 8 november 2014 sprong ik vrolijk uit mijn nestje, joechei wat ben ik blij. Want de GIJS Groningse boys spelen tegen Hijs Hokij. Uit Den Haag wel te verstaan. Een nieuwe dag, een nieuwe wedstrijd, mijn liefje wat wil je nog meer? Nou, da’s simpel, winnen door GIJS natuurlijk………….

Ik zal even wat uit de school klappen. ‘s Ochtends spring ik altijd vrolijk uit bed, en ben gelijk helemaal wakker. Dat moesten mijn zoons natuurlijk vroeger ontgelden. Die smoelen vergeet ik nooit, zo van ‘mens hou je waffel nou eens, ik slaap nog’. Tegenwoordig is dat wel anders, Pinkie is stokdoof en Rex laat mij maar kletsen.

Zo veeg ik nu mijn rimpels weg, neem de pen ter hand en maar kletsen. De hamvraag was, wie gaat met de winst strijken. Een reuze meevaller natuurlijk dat Zahir Hup Heerenveen heeft ingeruild voor Groningen. Ik wenste hem vele doelpunten toe en dat diende meer doelen uiteraard.

Het voor- of nadeel van het schrijven van mijn stukjes is dat ik alles tweemaal beleef. Dus winst is welkom, maar……….. enfin lees maar verder, of niet natuurlijk.

De tribune zat lekker vol, het inschaatsen gaf mij ijdele hoop. Jeff Honebeeke vonden wij terug in het Groningse doel.

In de eerste periode ging het gelijk van dik hout zaagt men planken. Hijs had veel te vaak de puck in zijn beheer en daar hou ik niet van. Maar toch volgden enige hele mooie kansen voor GIJS. Nu is een gevleugeld woord dat de heren er meer een wippertje (dus over de goalie heen wippen) van moeten maken, maar dat deden ze niet. En dat was maar goed ook want dan zouden ze dronken op het ijs staan. Want wat blijkt? Een door ons zo vaak gebezigd wippertje betekent een borreltje, haha.

Ik probeer mijn verhaaltje luchtig te houden ondanks de 0-1 door de Hagenaar of Hagenezen. Jeff wierp zich weliswaar met ware doodsverachting op de puck, doch puckmans gleed onder hem door. Zo wreed kan het leven zijn. Een mooie redding van hem en nog een. Toen een fraaie kans voor de Groningers, maar ze hadden meer moeten borrelen. Jeff aan het werk en omgekeerd een leuk idee, maar regelrecht in het jatje van de haagse keeperin. Wat straf voor Hijs mocht niet baten, zij maakten er 0-2 van. Hijs nog een straf, pracht kansen, maar de puck wilde er niet in. Tenslotte een keer door het oog van de naald en het was gelukkig pauze.

Even een babbeltje gemaakt met grote Kees (in tegenstelling tot kleine Kees). Grote Kees is een hooglijk gewaardeerde buschauffeur van de Gijsies en van mij natuurlijk ook.

Gelijk de verkeerde kant op in de tweede periode, maar dan joechei, ik was weer blij: 1-2, een doelpunt van Danny Kerstholt, assisten Rodney en Kevin Kuiper, een familieaangelegenheid dus. Even later zag ik al gelijk spel gloren, want GIJS kreeg een penalty toebedeeld. Helaas het mocht niet zo zijn. Even later werd het 1-3. Ik moest bijna met vlugzout worden bijgebracht. Jeff kon verder met redden. Er vlogen wat straffen door de ijshal, voor Groningen wat meer dan voor Den Haag. Enge momenten, leuke kansen en ga zo maar door. De periode werd besloten met een misselijke 1-4. Ernstig getroffen spoedde ik mij naar buiten om een frisse neus te halen.

De derde periode begon met wat restanten straf voor beide partijen, doch beiden raakten schadeloos compleet. En het was weer hetzelfde liedje, aanvallen van de tegenstander, aardige kansen voor ‘ons’. Tot het mis ging na ongeveer acht minuten, Den Haag scoorde 1-5. Ik wilde niet meer kijken en verschool mij achter mijn notitieboekje. Ik keek pas weer toen het 2-5 werd, een doelpunt van Danny Kerstholt, assist Kevin Kuiper en Chris Lok. Nog een dikke tien minuten, het moest nog kunnen werd mij verzekerd. En ja hoor, bijna weer raak, bijna. Het duurde maar even en het werd 2-6. Jeff redde wat hij redden kon, straf voor GIJS en een klein SH kansje, compleet, kans en mis en nog eens dat recept. Beide teams kregen nog een straf, er viel echter niets meer aan te redden.

Nee, alweer geen overwinning waar ik zo dringend behoefte aan heb, nou ja niet ik alleen natuurlijk. Jongens, volgende week in Dordrecht winnen hoor.

Reddeloos stond ik op en dat was nog niet eens eenvoudig, want wat had het slimme Kardinge bedacht, een hele lange houten tafel vlak achter onze bovenste bank. Dus denk je eens in, een totaal ontredderde oude ‘dame’ moet gebukt gaan om er onder door te kunnen en ik ging al zo gebukt!