Hoeveel kansen moet je hebben
Zaterdag 1 november 2014 en we leven nog in de zomer. Stralende zon en da’s mooi. Hopelijk straalt de zon vanavond in Kardinge ook, want de Hotwings Panters Zoetermeer komen helemaal uit het westen des lands om te spelen tegen onze eigen GIJSjes. En ze verliezen als het effe kan, nou ja……..
Nu ben ik al de hele week flink van streek, want ik heb ruzie en daar ben ik niet geschikt voor. Ruzie met mijn pc om precies te zijn. Apparatuur en ondergetekende passen niet echt bij elkaar. Nieuwe TV’s slaan prompt op tilt, stofzuigers zuigen niet als ik dat wil en ga zo maar door. Zelfs lieve dorpsgenoten zitten met de handen in het haar vanwege mijn pc. Het apparaat heeft nog een mooie kans gekregen, doch verbindingen willen niet verbinden als ik dat wil, vreemde opdrachten verschijnen op mijn scherm, en ik ben daar gek…..
Maar goed, daarover niet getreurd mits ‘wij’ maar winnen vanavond…….. Tijdig aanwezig kon ik mij geestelijk voorbereiden op de strijd en een strijd werd het!
Tom bevolkte het Groningse doel en tot ons aller vreugde stond Jeff Honebeeke weer in de bank voor de nood.
De eerste periode deinde heen en weer en op en neer. Volgens mijn buurman was offside geen off dinges. De goede kant op en mis, nog eens geprobeerd idem dito. Er werd op het ijs een sandwich genuttigd begreep ik van een toeschouwer. Een speler zat dus klem. Enfin, Tom redde. Een schat van een kans, niet dus. Tom kwam even uit zijn doel teneinde mee te doen, waardoor mijn hartslag wedijverde met de trommelaars op de tribune. Alles liep goed af. De kansen vlogen weer om de bekende oren. Af en toe Tom aan de slag, want ook de Panters hadden wel eens een kans. En wat een vreugdekreten toen Klaver Jan Middelweerd het eerste doelpunt scoorde met assist van Kevin Kuiper. Nog eens de goede kant op en het eerste opstootje was een feit. Beide partijen straf. Het ging maar door, kansen, straffen en reddingen. En powerplay, wat doen we er mee? Nou niks natuurlijk. De vijandelijke goalie stortte neer bij een aardige poging van GIJS. Een paar spelers bleken niet zoveel van elkaar te houden. Hoe dan ook, een kusje doet wonderen zoals een dame aanraadde en keepmans stond weer paraat. Nog even PP, een eng moment, een geweldig schot, een pracht kans. Noppes. Een relletje en nog een samenscholing, allebei straf, even later nog een Panter erbij. Het doel van Tom werd ingeruild voor Jeff, nou ja niet het doel maar keeper Tom.
Weer wat onenigheid, een paar Panters op het schavot en het was pauze.
De gestrafte meute zat er weer, de tweede periode kon beginnen. Van deze dubbele PP maakten de Groningers gepast gebruik. Om taaltechnische redenen wil ik niet steeds het woord ‘scoren’ gebruiken, dus mikte Kevin Kuiper de puck in het goede doel, geholpen door Danny Kerstholt en Kenneth Keijzer. Jeff moest even redden, een mooie kans, weer Jeff actief en nog eens. Het werd een wat rommelig geheel. Mooie kans, mooi gestopt door Jeff. Naar mijn smaak kwamen de Panters teveel in de aanval en werd het spel der Gijsies wat rommelig. De Zoetermeerders dreigden opnieuw opstandig te worden. Een aardige kans en knokken en beiden straf zoals te doen gebruikelijk. Jakkes, 2-1 door een vermaledijde Panter. Kans, kans, kans, kans, kans, kans en pauze.
Even diep adem gehaald buiten teneinde mij enigszins te hernemen, want de spanning werd mij bijna teveel. Dan krijg ik wegloopnijgingen. Een Groningse jongeman verzekerde mij dat GIJS zou gaan winnen en dus hield ik mij daar aan krampachtig vast. In ieder geval kon Jeff al snel aan de slag. Dat ging goed. Kansen en reddingen wisselden elkaar af. Het spel was ruw en onbezonnen en zo kon het 2-2 worden. Een ferme botsing leverde een Panter straf op. Of het nog niet genoeg was volgde een fikse vechtpartij, straf twee voor de gasten, een enkel, doch dubbel tellend als je begrijpt wat ik bedoel, voor de gastheren. Weer vele kansen. Alles compleet en het drama voltrok zich voor onze ogen, 2-3. Er werd wat verder geknoeid, een Gijsie gevloerd, een vechtpartij. Wat straffen, meer voor de tegenpartij dan voor de thuisjongens, wat kansen, Jeff redde nog wat en het was afgelopen…………
Ik barstte in snikken uit, want ik kan niet tegen hun verlies. Het was een ‘drieletters’-wedstrijd werd om mij heen gefluisterd en ik kon het eigenlijk niet ontkennen. Twintig jaar ouder strompelde ik naar mijn vervoer en vroeg mij telkens weer af ‘hoe veel kansen moet je hebben…….’
