Een oefeningetje

Dagenlang verheugde ik mij op een zeer Heerenveens weekend. Een heen en weertje, nee eigenlijk omgekeerd een weer en heentje. Zaterdag 20 september 2014 thuis, zondag 21 september van hetzelfde jaar uit. Mis poes, dat ging niet door om pak hem beet, strategische redenen die een dom blondje natuurlijk hevig boven de pet gaan.

Daarom niet getreurd en fluks het hemdje opgebeurd, Utrecht komt! Ook goed, ik ben niet eenkennig………. Haha, Utrecht komt niet, om weet ik veel wat voor reden.

Maar Groningen is niet voor één gat te vangen en men ging gewoon trainen, en let op, plus een wedstrijdje met lijn 1 en 4 tegen lijn 2 en 3 is mij ingefluisterd. Het lijken wel trams.

Dus wat doe ik? Goed geraden, naar Kardinge. Om mij daar op de tribune te zetten en met belangstelling naar het ijs te turen. En attente speler maakte mij erop attent dat de wedstrijd niet door ging. Alleen hij besefte natuurlijk niet dat ik mij als een varken in de modder voel als ik bij de ijsbaan ben.

De heren verschenen als een levende regenboog op het ijs oftewel gekleed in rood, geel, groen en blauw. Onder luide commando’s van de trainer werd er eerst wat getraind, ongetwijfeld met het mooie voornemen het aanwezige publiek, anderhalve man en een paardenkop, iets smakelijks voor te zetten. En dat gebeurde ook na een ruim half uurtje.

Rood/geel tegen blauw/groen. Hoewel soms de kleuren wat door elkaar liepen, schaatsten bedoel ik. Herhaaldelijk liep groen een blauwtje. Dat was logisch daar de kleur per lijn was uitgedeeld en men nu eenmaal wispelturig is op het ijs en om de haverklap wisselt.

De eerste periode dan maar. Trouwens intussen had ik gezelschap gekregen op de tribune, dat kijkt veel leuker. Ik zette dan ook gelijk mijn leukere gezicht op.

Enfin, Tom Korte in het ene doel en Arjan Eyer in het andere en beiden wisten van wanten, die ze uiteraard aan hadden. De kleuren vlogen van links naar rechts en omgekeerd. Toch eindigde deze periode met een kleine overwinning van blauw/groen door een doelpunt van Tjalling Stellema. Die ken ik trouwens ergens van.

Een pauze om te dweilen. Dit verliep wat wonderlijk, want dweilmans of dweilvrouws, dat heb ik eerlijk gezegd niet goed bekeken, dweilde slechts gedeeltelijk en repte zich weer van het ijs af. Wij natuurlijk stomverbaasd kijken, want zo kennen wij dat niet. Ik vroeg mij dan ook af of dit in het kader der bezuinigingen was. Doch de zamboni keerde weerom en poetste de hele baan verder vlekkeloos glad.

Dan de tweede periode. Tom had het vreselijk druk, want rood/geel had bedacht dat het leuk zou zijn ook te scoren. Nou dan kennen ze Tom nog niet, dat feest ging dus niet door. Hij pleegde een paar beeldschone reddingen. Blauw/groen had ook aardige kansen, maar geen van beide partijen wisten nog te scoren.

Daarna werd afgesloten met weer wat oefenen, waarbij trainer Henk Keijzer ook nog wist te scoren, waardoor hij apetrots over het ijs reed. En daarmee was de voorstelling afgelopen.

Daar ik graag de handen uit de mouwen steek……… niet lachen!!, heb ik de bidons geleegd. Nee niet leeggedronken! Thuisgekomen heb ik er een op gedronken, mag ik?

Oh, en tot in Heerenveen, want dat gaat wel door.