Ik kon er niet om lachen
We spreken van zaterdag 15 maart 2014, de dag dat de mogelijk laatste wedstrijd in het kader van de Larry van Wierencup gespeeld diende te worden. Tja tenzij……. Laten we het maar bij het heden houden en niet gaan dagdromen. Om precies te zijn, de Gijs Bears speelden thuis tegen de Noptra Eaters Geleen. Je weet wel dat team dat vorige week zondag zo’n harde dobber had aan de Bears. Nou wat mij betreft kan die dobber nog wel wat harder! Nee, niet dromen had ik net gezegd…….
Zoals er gisteren in Nijmegen volop plaats was voor mensen die er niet waren, aardig was de belangstelling in Kardinge. Wat wil je GRATIS toegang, en dat in deze barre tijden van bezuinigingen. Meegedeeld werd dat de Twee Provincies dit sponsorde.
Dat gaat er in als koek. Gelukkig maar, want dat is stimulerend voor de jongens, voor onze jongens natuurlijk. Die Eaters mogen van mij de pot op, niet op het ijs uiteraard. Over de pot op gesproken, voor het duel begon spraken wij natuurlijk nog even genoeglijk en daar deelde een jongeman met ons toch een schokkende intimiteit! Ik laat me er niet onvoorzichtig over uit, maar het stonk wel.
Onze mond viel trouwens open van verbazing, want daar stond me toch een fraai uitgedoste jongeman. Tja het oog wil ook wat. Dat bleek de nieuwe assistent coach te zijn, gepakt (niet letterlijk, maar gekleed) en gedast. Zo kun je nog eens tevoorschijn komen!
Er werden eerst nog twee scheidsen in de zon gezet, wat mooi meegenomen was met die motregen buiten. De een jubileerde 25 jaar en de ander had er 10 jaar opzitten en ging wat anders doen.
Toen kon de wedstrijd beginnen met Tom Korte in het bekende doel.
Zoals te doen gebruikelijk vloog de tegenpartij er met de puck vandoor in de eerste periode. Ons oog viel al snel op een gemene por met de stick door een Eater. De zebra zag het kennelijk niet .Aanvankelijk wat leuke kansen voor de Bears, temeer daar de vijandelijke goalie even zijn doel verliet. Het mocht niet zo zijn. Wat kennelijk wel mocht, de Eaters scoorden 0-1. Even goede kant en daarna mocht Tom redden en nog eens. Toch werd het 0-2. Straf voor Groningen, ook dat nog……… Wel een SH kans door een speler die zich als Remy gedroeg, je weet wel ‘alleen op de wereld’. Schadevrij compleet. De schade daarna kwam snel 0-3. Tom ging weer redden, niet een keer, nee vele malen, tot het 0-4 werd. Oh en 0-5. Het liep voor geen meter, ja de doelpunten voor de Eaters wel, maar voor de Bears niet.
Pauze in de regen.
Ook in de tweede periode ging de puck gelijk de verkeerde kant op, maar er volgde ook een mooie kans, echter de goalie stond in de weg. Maar het gaf de burger moed. Even maar, want na veel gebonk en valpartijen werd het 0-6. Toch een paar kansjes en helaas 0-7. Tom verliet het doel om dat verder over te laten aan Jeff Honebeeke. Er volgde een leuke kans die vruchten af wierp, 1-7, een doelpunt van Danny Kerstholt, assist Jasper Huizenga. Het werd afgestraft met 1-8. Jeff redde een keer en Zahir Hup scoorde in zijn eentje 2-8. Het kan nog, dacht ik hoopvol…….. Na wat gedoe voor het Groningse doel, 2-10 en 16 seconden later 2-11. Baaaaaaahhhhh
Maar er kwam een grote kans voor de Bears, 3-11 een goal van Zahir Hup geassisteerd door Fenno Mulder. Er volgde een straf voor Groningen, onzin vonden wij. Ook nog een vechtpartij en beide partijen oogstten flink straf, waarbij voor Groningen de titel ‘klipping’ werd genoemd. Dat blijkt zie ik nu ‘clipping’ te moeten zijn, maar dat wist ik toen niet. Op de vraag wat het betekende wist ik maar een antwoord ‘op de klippen lopen’, de strafbank in dit geval.
Een Eater kreeg straf en plotsklaps was de stand van de wedstrijd 3-44. Ik weet dat het leven snel gaat, maar dit…………. Oh het was een foutje, nr. 44 kreeg die straf. Om toch wat aan de stand van 3-11 te doen, scoorde Kevin Kuiper 4-11, assist Zahir Hup. Jeff mocht wat redden en met wederzijds straf werd het weer pauze.
Allemachtig wat een lange periode.
In de derde periode zagen we opnieuw Tom in het doel. Een poging om in het goede doel te scoren bracht slechts een Bear in het doel. Tom werd hevig belaagd en er kwam nog een straf voor Groningen bij. Dat maakte dan 4-12. Niets nieuws onder de zon, heen en weer en knokken. Weer forse straffen voor beide partijen. Een kans, mis. Weer straf voor een Bear en wij waren het er helemaal niet meer eens. De Eater speelde diving volgens buuv. Tom redde door, nog een kans, de puck tegen de lat of paal, weet ik veel. En toen was het afgelopen.
Om eerlijk te zeggen herkende ik niet helemaal het Geleense team van vorige zondag, maar op de sheet zag ik dat er ook een paar spelers met o.a. exotische namen meer mee deden. Ze hadden zelfs Pipo meegebracht, het bleek wel met tweemaal ‘p’ zag ik net op de sheet. Ik kon er niet om lachen.
Na afloop was er nog een feestje vanwege de huldiging van de spelers van het eerste team, want wees eerlijk ze waren toch maar mooi kampioen van Nederland 1e divisie geworden en daar kun je nog eens een pilsje tegenaan gooien. Wij moesten dan ook geduld hebben en dat hadden we natuurlijk. Maar toen de helden binnen kwamen werden zij bejubeld en beklapt. Zo ook enige vrijwilligers. Het officieuze deel nam een aanvang onder luide klanken der dj.
De plicht riep mij huiswaarts en daarmee was het seizoen afgelopen. Ik zie dat grote gat al weer voor me…….
