Doeltreffend?

Op winst belust als ik ben stapte ik toch enigszins zemelappig in de bus op zaterdag 9 november 2013. Wat was namelijk het geval? De Gijs Bears moesten naar Dordrecht, want de SaniDump Dordrecht Lions (allemachtig wat een mond vol) moesten een lesje hebben. Vond ik natuurlijk. Gezien de pikorde van dit moment zou dat ook op de sloffen moeten kunnen, maar daar heb je het al. Stel de Bears hebben hun sloffen aan in de veronderstelling dat het dus op de sloffen moet kunnen. Dan kun je toch mooi het schip in gaan ondanks de pikorde. Snappen jullie mijn probleem? Maar, en daar heeft alleman gelijk in, een beetje vertrouwen in die jongens is wel op zijn plaats toch? Trouwens ik mag niet vergeten te vermelden dat het hele team op broertjes lijkt met die nieuwe 'buiten het ijs outfit'! Mooi rood is niet lelijk!

Maar eerst de busreis natuurlijk. Daar beging ik me toch een flater! Een mij onbekende meneer sprak ik erop aan dat hij niet had gemeld met de bus mee te willen, als supporter nam ik dus aan. Haha, hij was de 2^e goalie……………. Ja in plaats van Jeff om alle misverstanden te voorkomen. Sorry jongeman!

Verder werd een der heren die geacht worden een en ander in de straffe hand te houden vereerd met een sinterklaascadeautje. Aan zijn gezicht te zien geloofde hij daar nog wel aan. Een zak vol strooigoed en zoetigheid werd zijn deel en zo was hij de hele weg zoet.

Ruim op tijd, zeer ruim, sloegen wij met vrouwenmoed de tijd stuk, wij hadden genoeg te roddelen. Op de tribune gezeten werd ons een sombere voorspelling deel. Dit zou een heel andere wedstrijd worden dan we dachten, spelers van hogere komaf zouden de Drechtse leeuwen versterken. Oh je, wat dacht je dat mijn zenuwen deden, juist die vierden hoogtij!

Om maar weer eens een open deur in te trappen, Tom Korte stond in het Groningse doel.

Het was onmiddellijk al duidelijk in die eerste periode dat de opperzebra een fluit had. Hij floot dat het een lieve lust was, een muzikaal tiepje. Enfin, waar het om ging was actie van de Bears en daar leek het even wel op. Niet dat het zoden aan de dijk zette, maar het gaf de burger moed. Tot het 1-0 werd voor de Lions. Ik hoef niemand te vertellen hoe ik er bij zat. De beker, leuke woordspeling in dit geval, was nog niet leeg, het werd 2-0 PP door een straf voor Groningen. Een straf voor een Lion beviel mij beter, maar het hielp geen barst. Kansen te over, ook een bekend verhaal. Een mooie redding van Tom en eindelijk het verlossende woord, 2-1, een doelpunt van Daan van Fessem, assist Sebas(tiaan Snijder) en Mike Groenhof. Het was toen wel pauze en ik sleepte mij met gebogen schouders naar buiten om bij te komen.

De tweede periode moest uitkomst brengen, maar wat geklungel (niet mijn woorden natuurlijk) en wat kansen, een walgelijke aanval der gastheren die gelukkig op niets uitliep, knokkerij met straf voor Groningen. De Bears schoten er niets mee op noch in. Weliswaar schadevrij compleet en door het oog van de naald, maar dan eindelijk 2-2. Het tweede verlossende woord was van Kevin Kuiper, geassisteerd door Arjan Peters en Danny Kerstholt. Het kon weer alle kanten op, wat overigens geen invloed op mijn wegloopneigingen had, ik kon de spanning haast niet meer aan. Wat kansen, PP en gewoon, onenigheid op het ijs, twee Lions op de strafbank. Ja, dat was het antwoord! Arjan Peters schoot de Bears naar 2-3, met behulp van Rodney Kuiper en Danny Kerstholt. Pfffffffffft. Nog  voor het einde der periode vond Klaver Jan Middelweerd het doel der tegenstanders, 2-4, na passes van Kevin Kuiper en Danny Kerstholt.

Dat was beter pauzeren, ik rechtte mijn schouders en zag weer hoop gloren.

Om de derde periode te beginnen met een ‘bijna raak’ en nog wat meer kansen. Mij werd medelijdend gevraagd hoe het met die wegloopideeën stond. Goed dus, in positieve zin.

Straf over en weer. Ook hier bleek de puck te kunnen hemelen en ik hief eveneens mijn hoofd ten hemel met de smeekbede er vooral nog een paar punten bij te maken. Tenslotte wierp dat vruchten af want Kevin Kuiper scoorde 2-5, assist Danny Kerstholt en Klaver Jan Middelweerd. Nog geen twee minuten later zette Zahir Hup de eindstand vast op 2-6, dit samen met Mike Groenhof. Nog wat kansen in de geest van ‘bijna’ en het was slot van de voorstelling.

Dat was een pak van mijn hart, toch met de overwinning strijken!!

Nog even nakwekken in de kantine. Voor ik het vergeet er waren een paar jonge lieden en jonge heren die de trip naar het niet zo zonnige zuiden hadden ondernomen om de Bears naar bovengenoemde overwinning toe te juichen. Dat is te loven en te prijzen. Over prijzen gesproken, het lukte mij met mijn gigantische overredingskracht de twee heren te bewegen lid van de Supportersvereniging te worden en dat was ook nog boter bij de vis. Op dringend verzoek vermeld ik hierbij dat zij een enorm percentage vertegenwoordigden van de aanwezige supporters voor Groningen. Heren is het zo goed genoeg? Hartelijk dank trouwens voor jullie goede daad.

Terug in de bus is er wat afgelachen, maar lang niet alles is geschikt voor herhaling. Ach, zo blijft er wat te raden over. In ieder geval de avond was DOELtreffend.