Ongeslagen kampioen!

Dinsdag 25 juni 2013 werden de laatste twee inlinehockey wedstrijden gespeeld in Kardinge en wel de Streethawks vs. Gijs Bears en Martini North Stars vs. Bulldogs.

Uiteraard speelde mijn partijdige aard weer een rol, want ik juichte het hardst voor de Gijs Bears. Een paar teamgenoten daarvan zitten over de wereld verspreid, mijn eigen nageslacht is weer op de basis teruggekeerd en wierp zich dus met verve in de strijd. Voor zover was een en ander mij bekend. De Bears staan er goed voor, want zij hebben tot op heden geen enkele wedstrijd verloren, dus zou het prachtig zijn als zij dat tot het bittere eind vol zouden houden. Echter de Streethawks zijn gevaarlijke jongelieden en ik was dan ook gepast zenuwachtig.

Opgewekt maar bibberig reed ik naar het hol van de leeuw om bij Kardinge aangekomen de ingang gesloten te vinden. Nu ben ik vindingrijk, dus loerde ik onmiddellijk naar inbraakmogelijkheden. Aha, echt potdicht en mijn breekijzer had ik niet bij me, maar verderop zag ik figuren richting knappe deuren Kardinge lopen. Knappe deuren omdat ze vanzelf opengaan als je er aan komt en daar sta ik nog steeds paf van. Ok, maar dan zet ik mijn koekblik daar ook in de buurt, want onnodig lopen vind ik zwaar onnodig.

Binnengekomen gewerd ik vreselijke berichten. Niet alleen de globetrotters waren afwezig, doch nog meer spelers vanwege echt ijs in Heerenveen. Dan zal je toch alles afzakken…….. Ik hield dan ook krampachtig mijn kleding in de gaten, niet dat daar gaten in zaten hoor. Er bleken  slechts drie spelers wel aanwezig, waaronder dus mijn stekkie. Echter daar was ook wat mee loos werd mij ingefluisterd. Hij liep zielig vanwege duizenden blaren. Wat wilde het geval, hij had nieuwe skates en die een dag tevoren ‘ingeskeet’, met alle gevolgen van dien. Pijnlijk getroffen betrad hij de betonvloer en ik hield mijn hart vast, want je wilt niet graag dat je kindjes lijden immers. Nu ken ik hem langer dan vandaag en dus zag ik hem dapper er tegenaan gaan, dit in overdrachtelijke zin dus. Er werd nog een speler geronseld van de tegenpartij nota bene en zo konden de heren de strijd beginnen. Een zware strijd, want er waren geen wisselspelers beschikbaar, dus 20 minuten achterelkaar pezen! Gelukkig iets minder warm dan vorige week.

Eerlijk gezegd zakte mij de moed in de schoenen toen de Streethawks als eerste scoorden. Echter de Gijs Bears herstelden zich, doch het bleef van de griezelige want als ze voor stonden, kwamen de eerstgenoemden steeds weer terug. Even een wat rianter voorsprong, maar dan ging die weer naar de filistijnen. Eén puntje voorsprong is voor mij geen voorsprong, ik word er onrustig van. Tenslotte wisten de Gijs Bears met 8-6 te winnen en daarmee werden zij ongeslagen kampioen van dit seizoen. De Streethawks vestigden zich stevig op de tweede plaats.

De bekers die reeds op de bank klaar stonden van groter tot kleiner, werden uitgedeeld. De grootste voor de Beartjes, de een na grootste geviel aan de Hawksjes. En daarmee was het seizoen voor hen ten einde.

Er volgde nog een wedstrijd, de Martini North Stars vs. de Bulldogs en wie daar 3 of 4 is geworden is mij niet bekend, want ik snelde na een peuk met de bankofficial, onze Kees natuurlijk, richting mijn harig monster om hem het grote nieuws van de overwinning te vertellen.

Tot volgend jaar dan maar………maar eerst nog op het ijs HOERA!