Van de Pimpelmezen

Om jullie in deze droeve ijshockeyloze periode toch bezig te houden opdat jullie het lezen niet verleren, een verslagje van mijn actieve sportieve uitspattingen, namelijk volleybal. De naam Pimpelmezen verdienen wij recreanten met ere, want wij lessen onze dorst na afloop met net zoveel zo niet meer overgave als we ons spelletje spelen.

Van de Pimpelmezen

Het wordt steeds moeilijker voor ondergetekende om een stukje over de Pimpelmezen te schrijven, daar men bij het après spietskniezerig wacht met grappen en grollen tot ik naar huis ben, dus heel laat soms. Vandaar dat ik er dit keer maar eens een ‘wedstrijdverslagje’ van maak.

Zo traden de heren en dames op een mooie avond helemaal compleet aan, qua aantal uiteraard want van andere gemiste zaken weet ik natuurlijk niets. Nou ja, soms vermoedt een mens wat, maar daar laat ik mij niet onvoorzichtig over uit.

Dus de inspirerende hulp van onze trainer, voor zover er nog wat aan te leren valt bij Pimpelmezen, was in dit geval niet noodzakelijk op de werkvloer. Hij mocht zich beperken tot het noteren van de stand. Doch laten we eerlijk zijn, dat is ook een hele verantwoordelijkheid daar de recreanten met arendsogen meekijken of hun kant niet tekort wordt gedaan.

De groep werd zo eerlijk mogelijk in tweeën gedeeld en los kon men. Nu is een volleybalwedstrijdje van recreanten niet te vergelijken met een gewone wedstrijd, maar dat werd al wel vermoed denk ik zo. Het is meer een wedstrijd in lachen. Dat werkt uitermate stimulerend trouwens en is een uitstekende gymnastische oefening, namelijk de lever schut dat het een aard heeft. Daarbij genomen dat een iegelijk zijn eigenaardigheden heeft, schuddebuiken wij aanzienlijk. Eigenaardigheden, ja zeker, ik noem er een paar. We hebben de grote dweilerd, een oudere jongere die met overgave de vloer aanveegt omdat hij daar frequent overheen schuift. We hebben overbeleefde heren en dames die graag een ander de bal gunnen en zo kan het voorkomen dat twee op de bal afgaan en die bal dus voor de ander bestemmen. Enfin, duidelijk wat er gebeurt, niets. Maar de intentie is mooi en daar gaat het om. Verder zijn er lieden die beter bij het nationaal ballet kunnen gaan gezien hun talenten in die richting. Elegant en charmant, dat wel. Een enkeling vliegt bij herhaling in het net. Ach beter dan op de kast. Dan zijn er nog de grote omverlopers, die zijn levensgevaarlijk, dus de meest nabij geplaatste speelster (spelers hebben er minder last van omdat zij de daders zijn) duikt angstig in een hoekje. Toch werken de recreanten hard dat mag duidelijk zijn. Het spel bereikt soms grote hoogten, en neem dat gerust letterlijk. Maar ook complimenten zijn vaak op zijn/haar plaats. Het peil gaat wel in kwaliteit achteruit naarmate het uur van de waarheid, het après, nadert. Men krijgt hevige dorst en maakt zich er met een Jantje van Leiden af. Beleefd als wij zijn feliciteren wij elkaar van harte, gewonnen of verloren da’s niet belangrijk, het gebaar is waar het om gaat.

Het was weer een prachtige oefening om na afloop de beweging van tafel naar mond soepel te kunnen maken. Proost………

Laat ik nu toch een keer met mijn neus in de boter vallen. Even wat langer gebleven en ze waren mij vast helemaal vergeten. Dus ik snel papier en pen gejat en maar schrijven. Geloof me je hoort nog eens wat!
Zo werd bijvoorbeeld uitgebreid uit de doeken gedaan hoe ene Jopke een ernstig tekort aan voortplantingskennis aan de dag bleek te leggen. Wat zijn vrouw ook probeerde, hij snapte er niets van. Tenslotte raadde zij hem aan zich als de bok te gedragen en de goede man wist daar wel raad mee en zei ‘bè’.

Nu heb ik de gewoonte om van de hak op de tak te springen, daar blijf ik zo lenig van, en daarom eerst het volgende. Het onderwerp slapen werd uitgediept. De een gaf de voorkeur aan een dikke mat, de ander aan een lange mat. Ik kreeg de indruk dat een der recreanten graag op de bok wilde slapen, als ik het tenminste goed begrepen heb. Een andere jongeman wilde trouwens liever op een jonge hond lijken, dan op een bok. Hij kan zeker geen ‘bè’ zeggen…..

Nu even iets heel anders. Een recreant had gerecreëerd in een ver land, te weten Polen. Dat was goed bevallen en ter opluistering van ons après had hij de voor ons zootje ongeregeld een zak vol lekkernijen meegenomen. Een aantal van ons bleken de versnaperingen te kennen en wierpen zich met overgave op de zak, nee niet op de recreant, doch op die lekkertjes. Er werden zelfs snoepjes voor thuis meegepikt. Als saillant detail deelde de uitdeler mee dat hij die snoepjes bij de enige echte Makro had gehaald. Niet onze Makro hoor, maar een dergelijke gigant en dan in het Pools.

Van al het gedoe en vooral het energieke gespring in het veld alvorens ons op de alcohol te storten, hadden wij allen het zweet op de rug staan en drink dat maar eens weg. Dat kost tijd. Zodoende kwam het ook nog op een praatje met een Vrouw van Nu. Niet dat ik of een van de recreanten van gisteren zijn. Erger nog een enkeling van nog veel langer geleden. Toch waren wij niet te oud om wat te leren en dat was voor een aantal een hele geruststelling. De Vrouw van Nu praatte ons bij, want zij had juist een educatieve lezing achter de holle kiezen.

Door al die wetenswaardigheden hadden wij hevige dorst gekregen en wij hieven het glas maar weer eens. Santjes!

Het kan niet op dit keer, want er valt wel degelijk nog iets te melden van een nieuwe woensdag. En daarbij moet dan worden opgemerkt dat ik er dit keer weer bij was………

Iets waar jullie vast nog nooit over nagedacht hebben, recreanten zijn eigenlijk ook gewone  mensen! Niets menselijks is ons dus vreemd. Nu weten we allen dat mannen nog wel eens de neiging hebben geen geheim te maken van hun lichamelijke functies, zowel boven de gordel als er onder. Niet gelijk beledigd zijn heren, de waarheid moet gezegd kunnen worden en mens ken uzelf immers.

Enfin, een heel enkele keer en zo dus tijdens ons après, bleek een vrouwelijke recreant er ook wat van te kunnen, maar dan is het per ongeluk natuurlijk. Muzikale begeleiding als het ware en zoals terecht werd opgemerkt  ‘gierende boeren zijn er niks bij’. Boeren in dit geval dus voor tweeërlei, nee drieërlei uitleg vatbaar. Het blijkt dat dit soort ontsnappingen tot grote vindingrijkheid leidt wat uitdrukkingen betreft. Er ging een deur open, om maar iets te noemen. Een ander merkte op ‘van speeldoos tot pierement’. Om kort te gaan er werden donkere wolken gesignaleerd, er was zwaar weer op komst, donder en bliksem.

Gelukkig viel het in praktijk wel mee, het was slechts 2.1 op de schaal van je weet wel en we konden er met een gerust hart weer een borrel op drinken!