Tegenvallertje
Zaterdag 2 februari 2013, plaats Kardinge, tijd 20.30 uur, acteurs Gijs Bears Groningen en Romijnders Devils Nijmegen. Zo denk je ‘heerlijk een heel seizoen ijshockey’ of zo is het alweer rennen naar het einde. En dat is jaar in jaar uit hetzelfde. ‘Waar blijft de tijd’, sprak oma Dribbel…… Ach, niet zo somber, je mocht de jongens zien groeien, nee niet de hemel in, gewoon ijshockeykundig en bovendien is het nog niet helemaal over. Ze zorgen zelfs nog voor een beetje overtime in de vorm van play offs, want dat kan hen toch niet meer ontgaan, of ben ik nu weer lichtzinnig? Nee, natuurlijk niet! Dat doen ze gewoon!
Wij, de rookclub waaronder een gaper, vermaakten ons nog even met een neuswarmertje op het balkon alvorens we onze plaatsen innamen.
Groen van de spanning ontving ik per sms helaas een tegenvallertje, de North Seahawks, je weet wel waar mijn jongste telg zich in beweegt, speelden in Eindhoven en hadden verloren. Echter, een goed bericht, een met details bekende mevrouw wist mee te delen, dat zij de hele wedstrijd met opgeheven hoofd hadden verloren. Enfin, als de Gijs Bears dan maar winnen, dat maakt wat goed meende ik nog positief. We zouden het zien.
Tom Korte vonden we in het Groningse doel.
Nijmegen ging mij in de eerste periode veel te enthousiast van bil, probeerde te scoren, maar de puck verdween tussen het publiek. Meer geluk dan wijsheid dat het weer niet lukte. Ook de Bears waagden een kans die ver over ging, en nog eens gevangen. Het was al gauw duidelijk dat het een harde wedstrijd zou worden.
Ik genoot natuurlijk van de straf voor Nijmegen, maar het mocht niet baten. Volgens mij schrijf ik nu voor de 746e keer ‘heen en weer’, maar ja zo is het spelletje nu eenmaal.
Even later, het had zo mooi kunnen zijn, schot tegen de paal, een kwestie van millimeterwerk. De Bears verdienden straf, maar Tom stond wakker in het doel, dus de Devils oogstten niet. Hè jakkes, niet doelpuntloos de pauze in, smeekten wij op ons bankje. Nee hoor, vond Jolke Balt, hij maakte er 1-0 van, geassisteerd door Ricardo Dijkema en Mike Groenhof, 27 seconden voor het einde der eerste periode.
Kijk dat pauzeert veel prettiger.
Koud en miezerig plakten wij ons weer op de tribune. Wij kregen al gauw de schrik van ons leven in de tweede periode, 1-1. Een kans, mis en daarna ontsnapten de Bears ter nauwer nood de dans. Mooie kans, later vangbal Tom. Een fluit voor offside, wat het niet was naar onze bescheiden mening. Nijmegen probeerde het met zes spelers, fluitmans zag het niet, wij wel natuurlijk en brullen……..het hielp niets. Het werd 1-2 voor de tegenstander. Bears straf, mooie uitbraak, mis en knokken! Het rijtje gestrafte heren werd aanzienlijk, allemaal 4 minuten. Alsof het niet genoeg was, opnieuw een rel en nog meer straffen. Enfin het kwam neer op 3 Bears tegen 4 Devils. Even later 4 Bears en dan maar weer even pauzeren.
Dus staken wij een paffertje op, waarbij ik moest denken aan een merkwaardige eigenschap van mijn sigarettendoosje. Dat springt op de meest spontane wijze plotsklaps open. Dit toegelicht hebbende merkte ik op dat ik een toverdoosje heb. Gieren, brullen die malle meiden. Snap je dat nou???? Ik niet gelukkig…..
Desalniettemin kwamen wij spontaan weer op de banken terecht voor de derde periode. De dames zaten nog steeds na te hikken van de lach. Heerlijk als je mensen aan het lachen kunt krijgen. Waar we niet om konden lachen waren de drie kleine kleutertjes die nog op de Bears strafbank zaten, maar de vijand had er ook twee, dus toe maar. Toen alles compleet was scoorde Zahir Hup 2-2, daarbij geholpen door Siem van Sluijs en Duncan Rode. Ga zo door……… Intens misselijk van de Devils dat zij 2-3 scoorden.
Er gebeurde niet veel noemenswaard meer behalve wat straffen over en weer, een enkele kans om te zoenen, maar het loeder wilde er niet in. Reddingen van Tom. Het was duidelijk dat de lontjes wat kort waren, bijna weer onmin. Eindelijk leek het op een doelpunt voor Groningen, maar het werd afgekeurd.
De Devils timeden out. Een nieuwe poging tot een doelpunt van de Bears. De Bears vroegen eveneens een time out. Tom ging zijn doel uit en dan besterf ik het helemaal. Met nog 15 seconden te gaan kregen de Bears een straf. Tom weer in zijn hok. Nijmegen straf 4 seconden voor het einde. Kortom er gebeurde niets meer.
Nu had ik duidelijk voor ogen gezien een uitslag van 3-2 voor de Bears, je hebt van die heldere momenten, echter het was kennelijk spiegelbeeld geweest. Balen hoor. Er moet mij nog wel iets van het hart en dat werd gelukkig wel gedeeld door deze en gene. Het fluitconcert van de opperzebra vonden wij hier en daar vals klinken. Een enkele zebra zou wat mij betreft nog wel op fluitles mogen, overigens is dat mijn persoonlijke zeer gekleurde mening uiteraard., hoewel…….
Hoe dan ook ik begaf mij ernstig aangeslagen huiswaarts. Een positieve supporter vond het niet zo heel erg, omdat we beter de Devils in de play offs zouden kunnen hebben dan de High Techs, als ik het goed begrepen heb. Toch mag duidelijk zijn dat de uitslag van deze wedstrijd voor mij persoonlijk een tweede tegenvallertje was.
