Een HELE wedstrijd!

Een gedenkwaardig weekend, dat van zaterdag 26 januari 2013. Ik tobde met een paar problemen. Het eerste was, ga ik met eigen vervoer eerst naar Heerenveen voor de North Seahawks en dan vliegensvlug naar Utrecht voor het eerste team? Of, of ga ik als een gewoon mens met de spelersbus naar Utrecht en laat de Seahawks de Seahawks, wat natuurlijk niet aardig van mij zou zijn. Het tweede probleem was de weersgesteldheid, die weinig goeds beloofde. Doch ik hoefde mijn dilemma niet op te lossen, het lot deed dat. Utrecht trok zich terug, uit de competitie bedoel ik dan.

Dus zorgeloos reed ik via Kardinge naar Heerenveen. Ik zou mij als spelersbus opstellen, maar dat bleek niet nodig. Zodoende reed ik nostalgisch (alleen met mijn stekkie, zoals in het verleden zo vaak) en probleemloos naar het buitenland.

Daar aangekomen moest er wat tijd stukgeslagen, maar dat lukt altijd. Tenslotte zette ik mij op de tribune. Daar er een aantal duidelijk Groningse supporters op gereserveerd gingen zitten, heb ik ook maar de stoute schoenen aangetrokken. Eigenlijk pas ik ook het best op gereserveerd, want vroeger werd dat van mij gezegd. Oh ja nog meer, ik was ook oneindig lief en bikkel hard. Hierbij heb ik mij aardig bloot gegeven in de kou en jullie mogen kiezen.

Na enig inschaatsen begon de wedstrijd. Het kostte even wat tijd voor de Hawks hadden overlegd hoe de yell moest klinken, maar uiteindelijk klonk ie dan luid en duidelijk. Het feest kon beginnen.

Robin Loesberg bevond zich in het doel der Hawks (ik kort het gemakshalve maar weer af hoor).

De twee zebra’s betraden het ijs en de eerste periode kon beginnen. Het was duidelijk dat de Hawks ze een poepie wilden laten ruiken, echter de Friese flyers hadden ook snode plannen. Waarmee gezegd wil zijn dat beide partijen trachtten aan te vallen. Verder dan de paal kwam het niet, al vlogen de kansen om alle oren. Een straf voor Groningen, door het oog van de naald, maar schadevrij compleet. Een Flyer straf en ook dat leverde niets op, wel bijna……. En even later 1-0 voor de tegenpartij, weer straf en bijna goed en helaas 2-0. Narrow escape, om maar even een mondje over de grens te spreken en pauze.

Nou ja, pauze? Drie minuten, ik kon net even diep ademhalen. En dat was wel nodig, want de Flyers deden gelijk een grote uitval. Valpartijen was het resultaat en een verschoven doel, geen punt dus. Nou ja heel even, want het werd echt 3-0 en daar kan ik slecht tegen. Eric Noorman vond dat ook niet staan en deed er wat aan, 3-1, met assist van Jeroen Hummel. Zo ken ik jullie weer, dacht ik optimistisch, want het scheelde niet veel of de puck zat een paar keer weer in het juiste doel. Er was even een klein meningsverschil op het ijs. Er werd van straf voor Friesland geen gebruik gemaakt. Kansen, kansen en nog eens kansen, de goalie van de Flyers was te goed. Tot ie even niet zo goed was, Tjalling Stellema scoorde 3-2, samen met Eric Noorman.

Op de tribune waren wij van mening dat fluitmans wat veel floot. Een probaat middel zou zijn als wij hem uitfloten, maar ik merkte snel op dat ik niet fluiten kan. Dan maar op papier meende de nabije dame. Ik doe mijn best…….. door te noteren dat er een mooie redding plaats vond, twee man innig geknield zich over de keeper bogen. Een schot in het verkeerde doel bracht de stand op 4-2. Een mooie wraak van Jeroen Dijkstra bracht 4-3, zijn assistenten waren Richard Krebs en Michiel Waalboer. Een elleboog van een Flyer leverde straf op en ra ra politiepet, ook voor de Hawks. Een Hawk werd pootje gelicht, straf Flyer, kijk en zo moet dat dan, Tjalling Stellema scoorde 4-4, helaas moet ik de assist(en) schuldig blijven, ik verstond de schreeuwerd niet en mijn buren hadden niet goed opgelet, foei! Toen mochten we 15 minuten pauzeren.

Twee keer adem kunnen halen dus. De zebra’s waren nog druk in de weer om de doelen vast te zetten. Straffen, kansen, reddingen alles wisselde elkaar af. Helaas scoorden de Flyers 5-4.

De puck raakte nog even zoek, zat vermoedelijk weer klem onder de boarding. Mooie kansen mislukten, straf voor een Hawk en 6-4. Even later 7-4. Snikkend  boog ik mij over mijn notitieboekje. Een heleboel kansen voor Groningen brachten geen punten meer  in het laatje.

Het blijft overeind dat ik slecht tegen mijn verlies kan, althans verlies bij ijshockey. Niks mijn verlies, hun verlies. Toch was het een aardige pot en de inzet was prima. Afreizen richting Groningen en dat ging probleemloos, die waren immers ook opgelost.....

Blij dat ik niet naar Utrecht hoefde en toch ijshockey kon beleven, wat wil je nog meer? En daarbij komt nog, een HELE wedstrijd!!!