Een boer met kiespijn

Zaterdag 10 november 2012 moesten de Gijs Bears richting Dordrecht tuffen om de krachten te meten met de Lions aldaar in het kader van de kwartfinale der bekercompetitie.

Nieuwsgierig als ik ben dook ik gelijk in de informatie over Dordrecht en bestudeerde de 10 sterkste punten van die stad. Daar stond geen ijshockey bij, dus ging ik hoopvol in de bus zitten en vlaste op een zege.

Maar eerst dus de busreis. Alles was bij het oude en dat stelt gerust. Door een zeker persoon werden de bekende worstjes geconsumeerd. Een worstje viel, maar hij haalde hem kwiek weer overeind. Verder werden wij geïnstrueerd over ons belgedrag. Om kort te gaan, wij bellen te veel. En al geeft het de enorme populariteit van de gebelde aan, er geldt nu een compleet belverbod. Dat was even slikken en snikken.

De reis was voorspoedig en dat bewees het feit dat er met enige regelmaat kon worden gemeld dat er een minuut was ingelopen. Die minuten gingen mooi de mist in toen we in Dordrecht aankwamen. Tom, niet onze Tom, maar die stotterende TomTom had een verkeerde straat vermeld en dat betekende een afslag te ver, beter dan een brug natuurlijk, en sightseeing door de buitenwijken van genoemde stad. Smalle met blik bezette straatjes werden genomen door de enorme bus. Maar tenslotte bereikten wij de ijsbaan.

En wat voor ijsbaan, fraai natuurlijk, maar bovendien hevig verwarmd. Allemaal straalkachels boven de verwachtingsvolle hoofden op de tribune. Ik smolt ter plekke en dat was niet van het spel zoals je verder kunt lezen.

Tom, dus niet TomTom, stond in het Groningse doel.

Aanvankelijk begon de eerste periode in de goede richting, maar dat was van korte duur. Tom mocht zich al snel warm keepen. En dat ging maar door. Heel even een kansje, een piepkleintje maar. Toch duurde het nog ruim acht minuten voor de Lions 1-0 scoorden. Volgens mijn buren offside, maar wat doe je er aan. Dat een Lion straf kreeg was te loven en te prijzen, nog een erbij helemaal. Hahahahaha, kon de Lions geen mallemoer schelen en met slechts 3 spelers op het ijs werd het 2-0 voor hen. Een aller sympathiekste Dortse supporter zei begaan met ons lot ‘sorry’. Het werd nog 3-0 en aangeslagen begaven wij ons naar buiten om af te koelen en een neuswarmertje te nemen.

Kwamen we zo maar een paar minuten te laat voor de tweede periode, maar Dordrecht was zo vriendelijk te wachten tot wij erbij waren voor ze 4-0 op het bord lieten zetten. Zo waar een leuke kans, zowaar mispoes. Jawel, wel 5-0. Er ontstond een opstootje en daarmee oogsten de Bears 4 minuten ballingschap. Tom werd ernstig belaagd en weerde zich kranig. Weer een partijtje worstelen leverde opnieuw penitentie op. Tom redde tig keer en de eenentigste keer ging het mis, 6-0 een PP. Het werd Kevin Keijzer te bont en hij redde de eer samen met Jolke Balt, 6-1. Staat een stuk beter immers. Er moest wel even later weer nodig geworsteld worden, waarbij een Bears maar liefst 2+2+10 oogstte, een Lion slechts 2 minuten en dat nog wel na hevig delibereren. Gelukkig was het pauze en ik heb mijn verdriet verdronken in een pilsje.

Nauwelijks was de derde periode begonnen of het werd 7-1. Tom redde, Tom redde en toen redde Tom het niet, 8-1 na een misselijke straf. Hoera het ging weer los, de vuistjes bedoel ik. Oogst Bears: 5+20, oogst Lions 5+20 en een boef, de goalie nog wel, met slechts 2 minuten. De straffen bleven komen en het moest niet gekker worden, de Bears een beetje meer dan de Lions. Onze goalie had genoeg werk aan de winkel. Echter, echter, let op! Ruim 2 minuten voor het eindsein schoot Danny Kerstholt uit zijn slof, schaats natuurlijk en scoorde 8-2. Dat kan ik ook meende Rodney Kuiper en zette zo de stand op 8-3.

Wij hadden dolle pret over de time out 2 seconden voor het eindsignaal. Er veranderde dan ook niets meer aan de stand.

Doodmoe was ik van deze wedstrijd of ik mee geschaatst had en zoals duidelijk mag zijn van de gehoopte zege was geen sprake. Toch lieten onze jongens in de laatste paar minuten zien dat ze wel kunnen scoren. Maar ja het was wat aan de late kant…….  Krampachtig probeerden wij laconiek te zijn in de geest van ‘het is gebeurd en er is niets meer aan te veranderen’, laten wij vooral blijven lachen als een boer(in) die kiespijn heeft. Dat kan moeilijk anders, want het is algemeen bekend dat Groningers in den lande voor boeren doorgaan.

Groningen had gewonnen op strafgebied, we waren het er niet altijd mee eens, maar de Bears waren af en toe wel echte minkukels en bewaar mij voor nog zo’n wedstrijd vanavond………….. afgesproken?