Let’s go Seahawks

Zondag 22 maart 2015, de laatste kans van het seizoen om een ijshockeywedstrijd te zien. En wat voor een op weg naar Den Haag voor de kampioenswedstrijd tussen de Crusaders (verder Crusjes) van Hijs Hokij Den Haag tegen onze eigen GIJS Seahawks (de bekende Hawks). De spelers en supporters konden met de bus mee en het groot verzamelen was om half een te Kardinge. Groot, want de bus was bijna geheel bezet. Minder luxueus dan het eerste team, waar de spelers recht hebben op een hele bank p.p., niet dat dat heeft geholpen. Nu zaten we mannetje aan mannetje, vrouwtje aan vrouwtje bij wijze van spreken. Iedereen was goed gemutst en vol goede moed.

Ter leringe en de vermaak werd een ijshockeyfilm getoond, waarin het vechten centraal stond. Dat leek ons geen goed voorbeeld, maar wie zijn wij? Er kwam ook nog een blote man in voor, wel interessant op het ijs.

Een bekende stop bij Hajé in de polder. Ik werd bedolven en even dacht ik dat het plafond van de bus naar beneden was gekomen, doch het was slechts een jas, dus ik heb het overleefd. Buiten werd een balletje getrapt, niet door mij hoor, maar door de spelers die de spiertjes toch los moesten houden. Verder tijdens de rit werden wij getrakteerd op een paar mopjes. Iets over een papegaai en een grapje over hanen, waaruit wij konden leren hoe er eieren komen. Ik weet trouwens nog steeds niet wat er eerder was de kip of het ei.
Na een genoeglijk samenzijn in de kantine, trokken wij naar de tribune. De lawaaidingen werden tevoorschijn gehaald. Er waren een trommel, bel, toeters en nog veel meer, niet te vergeten de menselijke stem en die kan herrie maken!

In het Hawksdoel stond Arian Eijer oftewel Eggy werd mij verteld. Tussen twee haakjes, dat heeft niets te maken met bovengenoemd mopje.

De eerste periode begon onmiddellijk met een verrassing! Na 10, je leest het goed, 10 seconden 0-1 voor de Hawks. Een doelpunt van Pieter ter Haar, assist Ronald Koops en Kristiaan Snijder. Wij waren blij verbijsterd. Binnen 25 seconden waren er maar liefst drie kansen. Ook de Crusjes probeerden wat, maar verder kwam het niet. Enfin het ‘let’s go Seahawks’ was niet van de lucht en de kansen ook niet. Eggy had een kleinigheidje te doen en dat deed ie dan ook met verve. Straf voor een Hawk, schadevrij compleet. Weer straf, idem. Het werd 0-2, een schot van Peter Visser, geassisteerd door Melvin Huisman. Effe niet, effe wel en nog meer kansen die leidden tot 0-3, geschoten door Edwin Pijl, assist Michiel Waalboer. Een luid ‘het is stil aan de overkant’ golfde naar de overkant. Oei, niet te vroeg juichen dacht ik voorzichtig. Te voorzichtig bleek, want het werd 0-4 door Stephan Polnaya. Een duikelaar aan de Haagse kant en het was pauze.

Laat ik me nu weer een minuut gemist hebben van de tweede periode, maar er was niets gebeurd. Even later een straf voor een Crusje, dat hielp niet. Ging me Eggy even uit zijn doel, ik bijna uit mijn dak van de schrik. Ook een straf voor een Hawkje. Alles ging goed, zelfs een kans, helaas gevangen. Minder helaas was het omgekeerde, Eggy ving. Goedzo jochie! Wat nog beter was, 0-5, een doelpunt van Kristiaan Snijder, met behulp van Ronald Koops en een van de Vincenten, sorry ik weet niet welke, want ik had alleen de voornaam genoteerd. Nog een straf, foei. Eggy redde natuurlijk. Mooi schot aan de goede kant, doch de Haagse keepmans wierp zich met ware doodsverachting op de puck, een Crusje maakte een salto over hem heen, kortom circus.
Igor Shumlyanskiy scoorde 0-6, assist Stephan Polnaya. Jammer het werd 1-6, nou gun ze ook wat zolang ze maar niet denken dat het nog goed kan komen. Grote pauze om de oortjes wat rust te gunnen, want de aanmoedigingen der Groningse supporters waren oorverdovend, maar dat hielp natuurlijk wel.

Het kwam mij voor dat de Crusjes wat energieker aan de derde periode begonnen. Dat klopte als een zwerende vinger, die lummels maakten er nota bene 2-6 van. Zo was het welletjes, door Kristiaan Snijder en assist van Pieters ter Haar en Vincent wederom met een vraagteken, 2-7. Eggy mocht een paar keer redden. Echter het werd 2-8, want Stephan Polnaya schoot de puck in het goede doel, geholpen door Igor met de lange achternaam. De kansen vlogen opnieuw om de bekende oren. Weer een straf voor het Haagje, toedeloe! Toch wisten zij 3-8 op het bord te zetten, ach ze kunnen het toch niet meer winnen, konden we in dat stadium wel voorspellen. Nog een klein oproer, wat straf en kansen en dat was het!!!

Dat betekende KAMPIOEN van Nederland vierde divisie!!! Het derde team van GIJS dat kampioen werd en driemaal is scheepsrecht immers. Het gebruikelijke ceremonieel, behangen met medailles en overhandigen van de enorme glimmende beker. Dit alles werd gelardeerd met luid gejuich, trom, bel en veel confetti zoals dat natuurlijk ook hoort. Oh en gefotografeerd! Zo’n team moet vereeuwigd worden dat spreekt voor ‘se aige’.
Het duurde flink voor alle lieden verenigd waren in de bus. De overwinning was en werd stevig besprenkeld zoals ook dat traditioneel dient te geschieden. De moppentrommel ging weer open. Het peil daalde wel enigszins, maar als de drank is in de man……. ach je weet wel. Één jongeman zocht het zelfs hoger op en meende dat de bank de vloer was, men hielp hem uit de waan en heel kwam iedereen in Kardinge aan.

Het gevleugelde woord bleef de hele reis: Let’s go Seahawks!