Ingeblikt

Een uitje op zondag dit keer, zondag 16 november 2014 om precies te zijn. Gijs Groningen met ‘aanhang’ werd ingeblikt om naar Dordrecht af te reizen. Daar dienden zij te spelen tegen ProClass Dordrecht Lions, verder Lions te noemen anders is het zo’n mond vol.

Het was even een toer om verzorging voor mijn harige vriend te versieren, doch het is gelukt tenslotte, dus ik kon rustig in het blik stappen voor de rit. De busreis verliep rustig doch interessant, want teambegeleiders blijven altijd nadenken en hardop zodat ik daar nu kond van kan doen. Het probleem waar zij tegen aanlopen, figuurlijk gesproken want anders zou het hun schuld zijn, zijn bloedneuzen en wat doe je er aan. Na lang nadenken kwam de oplossing, tampons, kleintjes dan wel. Dat ze daar nou zo lang over moesten nadenken…………

Aangekomen in het hol van de leeuw groeide ik een beetje, ook figuurlijk hoor. Een jongeman vroeg of ik Hedi was. Nou en of ik dat ben, van kop tot teen en al mijn hele lange leven. Hij las mijn column. Zo’n jongen moet je in ere houden, dus draag ik deze aflevering aan hem op.

Zoals ik wel meer doe, ik had voor extra supporters gezorgd. Lieve vrienden die er maar liefst 35 minuten voor hadden gereden, zaten naast mij op de tribune. Dat geeft steun en dat bleek nodig.

Jeff Honebeeke bevolkte het Groningse doel en wie zou er ingeblikt worden, ik weet het al………..

De eerste periode, goede kant, verkeerde kant, nog niet flitsend. Maar of het dat zou worden??? Het lieve liedje begon weer, kansen, kansen, verkeerde kant, goede kant, schot mis, bijna weer. Gedoe in een hoekje leverde voor beide partijen straf op. Tweemaal door het oog van de naald en die is al zo klein. Lieve help waar moet dat naar toe begon ik mij in alle ernst af te vragen. Nu kreeg er nog een Lion straf bij, dus dat moest goed kunnen komen. Nee dus. Ook Jeff had werk aan zijn winkel. De kansen vlogen om de oren, bijna verkeerd doch handwerk is niet geoorloofd bij ijshockey, opluchting mijnerzijds! Opnieuw een ‘narrow escape’ laat ik maar eens een mondje over de grens proberen. Dat hielp niet, GIJS straf en PP 1-0. De periode eindigde met een kans, haha wanneer heb ik dat eerder gezien?

Echt waar, de tweede periode begon met een kans. Achter mij hoorde ik dat de Gijsies voor boeren werden uitgemaakt. Nu heb ik nog nooit ijshockeyende koeien gezien, maar die persoon mogelijk wel, misschien is hij er wel een. En voor zover mij bekend hebben wij ook geen veeboeren in het team, noch lieden die zich met het groenvoer voor de gezond etende mens bezig houden. Niets weerhield de Lions om er 2-0 van te maken, om te vervolgen met kansen voor GIJS. Hij wilde er niet in. Ik raadde nog aan te alom bekende wiptechniek toe te passen, dat deden de heren wel, doch te hoog. Een straf voor GIJS bracht 3-0 in het laatje voor Dordrecht en ik barstte in snikken uit en stortte mij op de brede schouder naast mij. Ze gingen verder met kans, kans, kans, kans, kans, kans oh ja en allemaal mis. Nou ja mis, nee keurig in het handje van de Dordrechtse keeper. Zo zie je maar, mis heeft ook twee kanten.

Tot besluit ging er een linesman onderuit, maar hij was snel weer op de been en ik was blij met de pauze.

Een goed begin is het halve werk, straf voor Groningen. Schadevrij compleet en toen, hè hè, scoorde Rodney Kuiper 3-1 met assist van Kevin Kuiper en Danny Kerstholt. Een lichte hoop gloorde, heel licht. Even later 4-1. Enfin de kansen gingen wel door. Jeff redde hier en daar wat, weer straf voor Groningen. Tussen de hapjes door weer compleet. Dat moet ik even toelichten, want het klinkt wat gek. Die hapjes waren niet voor de spelers op het ijs, doch men was zo attent om de bezoekers op de tribune op een snakje te trakteren, terwijl ik meer naar doelpunten snakte. En dat snakje mag je rustig letterlijk nemen, bitterballen en aanverwante artikelen werden onder de neuzen gewreven. Dat maakt het wel wat feestelijker, maar het hielp mij niet. Het oog van de bekende naald werd gebruikt en om het extra feestelijk te maken wist Rodney Kuiper opnieuw een punt te scoren, nu met behulp van Danny Kerstholt en Mike Groenhof. Dus 4-2. Dordrecht wilde nog een time out, maar het bleef de eindstand.

Jullie kunnen je vast wel mijn toestand indenken, gebroken zette ik mij met mijn vrienden nog aan een pilsje in de hoop dat het spreekwoord op waarheid berustte. Je weet wel, je verdriet verdrinken. Nee dus, ook dat klopte niet. Net als de ‘prestatie’ van GIJS. En dat terwijl ze het wel kunnen. Wat is er met jullie, moeten jullie in therapie? En bij wie? Zouden Spaanse pepers helpen? Sorry, mijn grapjes zijn af en toe wat flauw, maar ik kan het niet helpen, zoveel heb ik nu ook weer niet onder mijn dop.
Om kort te gaan, wij gingen allemaal ingemaakt en ingeblikt naar huis.