Goed afgelopen
En zo werd het alweer zaterdag 25 oktober 2014. GIJS Groningen1 trok per bus naar Amsterdam om aldaar de Amstel Tijgers te grazen te nemen. Althans dat was de ultieme bedoeling en ook de mijne natuurlijk, al heb ik er weinig invloed op behalve enthousiast juichen. We zullen zien of de plannen gelukt zijn, maar eerst even wat anders.
Vanzelfsprekend probeer ik een zo waarheidsgetrouw mogelijk verslag te maken, want ik weet heus wel dat mijn lezers zich niet laten besjoemelen. Toegegeven, ik overdrijf wel eens, maar dat moet kunnen. Voorbeeld: als ik schrijf dat we er in een mum waren, is dat waar of niet waar? Het is maar waarmee je het vergelijkt. Eigen vervoer ten opzichte van de bus………… Ok, eigen vervoer, het kost een paar centen, maar je wint op de eeuwigheid om zo te spreken. En tijd is geld en dat klopt, je kunt de knip legen bij het benzinestation. Nu was er in dit geval sprake van een onzelfzuchtige reden. Mijn harig monster, je weet wel Rex, kon niet bij zijn lievelingsbaas terecht en dan raak ik in een dilemma: ijshockey of thuisblijven. Goede raad was duur. Echter ik had nog een achterdeurtje bedacht ik plotsklaps, neem dit vooral figuurlijk, anders staan er in de kortste keren drommen bij mijn achterdeur.
Ik heb meer dierbaren in het leven en een daarvan wilde wel de wilde dieren voederen en sanitair ontlasten. Eigen vervoer scheelt gauw drie uur minder weg van huis en wat doe ik dan, juist achter het stuur voor deze ene keer en ter verhoging van de feestvreugde met gezelschap.
Overmoedig meende ik precies te weten hoe bij de Jaap Edenhal te komen, Tom (Tom) had ik niet bij me, maar wel een Miep. Niet nodig……..haha, wel dus en tenslotte aangekomen in het Amsterdamse ijspaleis waren mijn bijrijder en ik precies op tijd voor het grote gebeuren. Tom Korte in het Groningse doel, vooruit met de geit.
Het was gelijk duidelijk in de eerste periode dat GIJS het niet cadeau zou krijgen. Nu is dat geen bezwaar vind ik, als ze maar wel winnen. Tom mocht gelijk aan de slag en deed dat naar behoren. Er vlogen wat kansjes om de helmen, maar het leverde niets op. Vallen en opstaan en bijna goed, bijna helaas. Wel een beetje oorlog waarvoor twee Groningers en één Tijger naar de strafbank mochten. Gelukkig vlak daarna ging nog een Tijger er bij zitten, dus het evenwicht was hersteld. GIJS compleet en gelijk weer straf. Wel een leuke kans, en nog een, nee dus. Even verkeerd en weer een mogelijkheid. Ach en zo ging het maar door. Mijn buurman en ik telden zeven kansen achter elkaar, oh nee, acht, negen en de periode werd besloten met een tiende kans. Maar nog steeds 0-0.
De tweede periode was geen haar beter om te beginnen, wat kansjes betreft. Oei een lelijke botsing in de hoek en dat betekende straf voor Groningen 2 + 10 minuten. Of het geen geld kost. Twee shorthanded kansen dat wel. Ook Tom moest redden en dat deed ie dan ook. Een Tijger kreeg straf, het mocht niet helpen.
Aha, maar toen, na een fraaie actie wist Sebastiaan Snijder te scoren 0-1, met behulp van Tjalling Stellema en David Bartos. Er volgde opnieuw een fraaie kans, maar verder kwam het niet. Bijna zat de puck in het verkeerde doel, maar Tom verhinderde schade.
Een Tijger ging plat, wat een forse straf voor GIJS opleverde 5 + 20 minuten. Oh jeh, als dat maar goed gaat, dacht ik zemelappig. Nou een SH poging dat wel. Pauze.
Tien jaar ouder zette ik mij op de tribune voor de derde periode. Er restte nog wat straf voor Groningen. Tom redde en schadevrij compleet. Pfffffffft. Weer kans, kans, kans, kans en voor de broodnodige afwisseling straf voor GIJS. Tom weer op de pikkels. Een Tijger straf, hetgeen ik van harte toejuichte. Compleet zonder narigheid. Weer een keer PP, doe er wat mee. Nee dus. Een pracht schot op het goede doel, door het oog van de naald, kans mis. Enfin het feestje naderde zijn eind, nog tweeënhalve minuut………… en goed twee minuten voor het bittere einde, voor de Tijgers dan, want die hadden de goalie uit het doel gehaald, 0-2 gescoord door Klaver Jan Middelweerd.
De Mokumers wilden nog een time out. Niets tegen natuurlijk. Er dreigde weer een opstootje. De puck ging nog eenmaal richting goede en dus nu lege doel, rakelings er langs en even later was het afgelopen. Eindstand 0-2 voor GIJS!!!
Het was niet een wedstrijd die de schoonheidsprijs verdiende, doch dat zal mij een salamiworst zijn die ik toch niet eet als vegetariër, als ze maar winnen! Dus opgewekt stapte ik in mijn vehikel, trefzeker de goed weg kiezend, dacht ik tenminste. Mijn bijrijder wist het ook niet, maar we kwamen toch zonder kleerscheuren en tijdverlies om klokke 22 uur in Kardinge aan. Mijn passagier gedropt en gauw naar mijn eenzame beestjes.
Thuis aangekomen blij begroet door mijn harige vriend. Doch mijn oude Pinkie in geen velden of wegen te bekennen. Het hele huis doorzocht, geen kater. Nu had ik nog niet mijn borreltje genomen natuurlijk. Dan maar even in de tuin kijken, nee ook niet. Een ruim 144 jaar oude kater springt niet meer over schutting van bijna twee meter. Oh hemeltje, als ie maar niet dood onder een struik ligt. Ik neuzen, maar ja in het donker zie je niet veel. Een uur later, nog maar eens het hele huis door. Roepen heeft geen zin, want hij is stokdoof, dus niet Oost-Indisch doof zoals ik soms.
Hoera………… waar vond ik hem levend en wel? In een oud papierdoos in een donker hoekje op mijn kantoortje. Zo was alles dus goed afgelopen
