Eindelijk erkenning

Vrijdag 6 juni 2014 vond het inmiddels traditionele barbekjoetje plaats bij ondergetekende en wel met het zondige gezelschap van paffertjes. Helaas is er een vrouwspersoon  elektrisch geworden en is één dame nog steeds ontrouw en rookt dus zogenaamd niet, maar zo langzamerhand is natuurlijk allang bekend dat zij de grootste rookster is. Zij is niet achter de barbecue weg te krijgen, laat de vlammen hoog op laaien zodat de hele buurt mee geniet en vast jaloers is op haar rook.

Allereerst moet mij nog even van het hart dat de dames mij schandelijk verwend hebben. Ik zal nooit meer een verjaardag vergeten en zij deden mij bovendien een rode puntmuts cadeau. Drie keer raden waarvoor…… Kijk maar eens in mijn column van 19 januari 2014, toen ik mij genoodzaakt zag plannen te maken voor het geval de bus aan mijn neus voorbij zou gaan. Kortom het had met bezemstelen te maken enz.

Ik doe dan wel verslag van de happening, maar denk maar niet dat ik veel verklap over waar we allemaal over gebabbeld hebben! Dat blijft gewoon onder de rook! Maar gelachen dat we hebben……….. Een heel klein tipje van de sluier wil ik echter wel optillen.

Vanaf de aankomst der dames hebben we dus slap gelegen van het lachen. Mijn grote harige vriend had bijzonder veel aandacht voor een van hen. Zij heeft niets met honden om het zacht uit te drukken en  kroop bijna onder de tafel van ellende ware het niet dat hij daar voor lag en niet bij haar weg te slaan was. Nu is genoemde vriend hoog bejaard en het wil nog wel eens gebeuren dat hij bij het opstaan pijnlijke kreten slaakt. Aanleiding natuurlijk om ons in ‘mannen’ te verdiepen en gelachen dat we hebben……… de unanieme conclusie was dat er nog al wat zeikers zijn, de goeden niet te na gesproken, want je mag niet generaliseren. En laten we eerlijk zijn, die kerels nemen ons vast ook wel eens op de hak.

Leeftijden kwamen aan de orde vooral toen ik even kwijt was wie ook weer de rivella wilde hebben. Dat komt omdat ik meer gewend ben dat men alcoholische versnaperingen bestelt, maar jullie begrijpen al waar het heen ging. Juist mijn leeftijd. Brullen was het toen bleek dat een veel jongere dame ook de fout in ging, weliswaar op een ander terrein, maar toch!

Uiteraard kwam ons uiterlijk ter sprake en wat de tegenwoordige tijd aan revisiemogelijkheden biedt. Ik geef eerlijk toe dat ik wel eens wat liprood, let op geen liprot, gebruik ter verhoging van de feestvreugde. Daarnaast loop ik graag met een blauw oog. Oh en wat zeker vermeld moet worden en best een revisiemogelijkheid genoemd kan worden, ik heb geen vaatwasser. Ik ben een handwerksvrouw. Zo was een andere dame meer vuurgevaarlijk, de vlammen sloegen er inmiddels weer uit. Nee, niet uit de dame althans toen niet maar ik ben er niet altijd bij natuurlijk, maar uit de barbecue.

Je leert ook nog eens wat tussen al het gegiebel door. Een voor mij nieuw Gronings woord ‘trinemieg’. Als ik het goed begrepen heb, kun je dan beter aan de tena lady gaan. Oh hemel, als dat maar goed is gegaan met al ons giebelgeiten.

Er was ook aandacht voor de eigenaardigheden van het menselijk ras. Zo zou er een afwijking zijn genaamd ‘Alice in Wonderland’. In dat geval die je alles groter dan het is. Kan trouwens vele voordelen hebben, je eet bijvoorbeeld veel minder, want het was meer immers. Overigens kan het later overgaan. Doch het omgekeerde zou ook bestaan en dan heet het ‘Pinkeltje syndroom’. Dat lijkt me lastig, want je zoekt je een ongeluk naar allerlei zaken vanwege de geringe afmetingen. Verder blijkt een der dames een wasvrouwtje te zijn, ja machinaal dan. Zij was overigens ook zeer bedreven in het imiteren van een ons bekend persoon. Wij kwamen niet meer bij………………… nou ja, na een half uur ging het wel weer.

Het begon al te schemeren toen wij besloten de feestelijkheden binnen voort te zetten want we kregen kippenvel en voor hetzelfde geld verander je dan in een kip en wie weet zonder kop. Tenslotte kakelden we al als zodanig.  En binnen kwamen weer hele andere zaken aan de orde. Nee ik doe geen boekje open, want het kan het daglicht niet verdragen.

Een kostelijk avond werd ons deel en wat voor mij vooral zo bevredigend was? Eindelijk officiële erkenning als heks……………..  jullie zullen het wel zien volgend ijshockeyseizoen!