Voor wie is de zak?

Plaats: Nijmegen.  Datum: vrijdag 6 december 2013. Tijd: 20.15 uur. Voorstelling: Devils Nijmegen tegen Gijs Bears Groningen 1.

Het spreekt vanzelf dat we op 6 december nog een beetje nasinterklazen en ik weet uit betrouwbare bron dat de goedheiligman dit keer een paar daagjes langer in het land blijft. Dus kan hij zo nodig een der teams de zak aanbieden. Die is uiteraard voor de verliezer en we hadden goede hoop dat het natuurlijk de Devils zouden zijn. Maar de tijd zou het leren.

Eerst de rit naar Nijmegen. Dit keer helemaal op chique, nou ja wat heet. Ik voor  mij ben eenvoudig gebleven en hoef geen magnetron binnen handbereik, tafel voor mijn eigenwijze neus, koffiezetapparaten. Dit laatste noopte een der begeleiders zich op te werpen als buskeseraar, jullie weten ik noem geen namen. Het bleek een slap bakkie. De koffie hoor, niet de keseraar.

Aangekomen in het ondermaanse bleken wij opnieuw voor een gesloten deur te staan. Er moest weer een devil aan te pas komen eer de deur ‘sesam open’ u deed. Wij sloegen de rest van de tijd kapot en plaatsten ons op de ijskoude tribune. Zelfs ik had het koud, terwijl ik zo’n warmbloedig tiepje ben.

Alvorens de eerste periode te starten werd een tribune onthuld, dat wil zeggen de naam ervoor als herinnering aan Benny Tijnagel, een nr. 11.

Dan maar de eerste periode. Jawel, Tom Korte in het doel. Een wat uitgedund team en moest helaas iets later een nog een  beetje geblesseerde speler het opgeven.

Het heen en weertje begon, bijna verkeerd, bijna goed. Kortom wij voorzagen een harde dobber. Nee, ik vis niet. Na stevige reddingen van Tom zat de puck eindelijk na ruim 10 minuten in het goede doel. Daar had Zahir Hup voor gezorgd, samen met Ricardo Dijkema en Danny Kerstholt, 0-1! Het duurde slechts 2 minuten of het werd 0-2! Opnieuw een product van Zahir Hup, nu in een samenwerkingsverband met Arjan Peters en Klaver Jan Middelweerd. Dat gaf hoop voor de toekomst. Enfin het was weer redden en kansen tot een trippende Bear straf kreeg. De Devils deden hun naam eer aan, de misbruikten de situatie (in mijn ogen uiteraard), 1-2. Wel compleet uiteraard.

En toen blauwbekken in de pauze.

Brrrrrrrrrrrrr kwamen wij binnen, want binnen was het nog erger dan buiten. Het was weer het oude liedje van kans pak mij, mis, redt mij. De Beartjes liepen opnieuw een straf op, juist dat zelfde liedje, de Devils scoorden 2-2. Beide partijen kregen straf, Nijmegen maakte er 3-2 van en nog geen minuut later 4-2, jakkes!!! Er volgden opnieuw leuke kansen voor de noorderlingen, maar nee……. Oh en er vond een goaliewissel plaats, Tom maakte ruimte voor Jeff Honebeeke. Hij kon gelijk zijn kunsten laten zien. Een opstootje waar slechts een straf voor Nijmegen uit voort kwam, maar het leverde niets op. Jeff was niet werkeloos, zonder verdere schade werd het pauze.

Met overgave trommelde de Groningse trommelaar onder kreten als ‘hup Groningen’. Daar lag het niet aan. Het duurde wel nog ruim 7 minuten alvorens de Bears er naar luisterden. Het werd 4-3 door een schot van Rodney Kuiper, geassisteerd door Klaver Jan Middelweerd en Kevin Kuiper en dit was een powerplaytje.

Toen vlogen de straffen in het rond, meer voor Groningen dan voor Nijmegen. Wel zat de puck nog een keer bijna en verliep straf voor twee Bears tegelijk schadevrij.

Een time out voor Groningen met nog bijna 2 minuten te gaan. Het mocht allemaal niet baten. Het was gedaan.

De andere busganger en ondergetekende waren als laatsten bij de bus, wij hadden de situatie ernstig doorgenomen in de kantine en leefden in de veronderstelling dat we tijd zat hadden voor allen gepikt en gepekeld in de bus zouden zitten. Tja en dat was buiten de waard gerekend, want in een zo luxe bus kan men dus magnetronnen en dat scheelt een slok op een borrel. Er werd dus opnieuw aan buskesering gedaan, nu met de keseraar languit op de grond voor het apparaat. De bus werd ook luxe geparfumeerd van bamihappen tot nasi- en weetikveelmaaltijden.

Verder alles gesmeerd, zowel figuurlijk als letterlijk. Gewoontegetrouw vanzelfsprekend nog een stop net voorbij Zwolle, dit voor de nodige ontwatering, beroking en frisseneushaling. Voor zover niets aan het handje. Jongens, tijd om in te stappen, jongens stappen braaf in en toen………….. De buschauffeur start zoals te doen gebruikelijk zijn vehikel en daar ging iets mis. Nu heb ik het verstand van een pas geboren baby ten aanzien van de techniek (ja misschien verder ook wel, ik zal jullie voor zijn), maar het kwam er op neer dat het iets met lucht te maken had en dan niet van de banden, want die hadden we nog wel met de mond kunnen beademen. Nee, het hield in dat het luxe kreng niet van zijn plaats kwam, de deuren niet dicht wilden (e.a. in omgekeerde volgorde) en stel hij ging wel rijden, er niet geremd zou kunnen worden. Leiden in last terwijl we bij Zwolle zaten en niet om een kleinigheid. Ernstig gestudeerd in gebruiksaanwijzingen, van alles geprobeerd en noppes. Zo ging het een tijdje, pardon een tijd, door tot, en nu noem ik bij hoge uitzondering toch een naam want dat vindt hij vast wel leuk, Jeff ergens in, onder, boven is gedoken en na een flinke tijd voorzien van olievlek op het nobele voorhoofd en kapot jack, de bus in kwam en ‘eureka’ kon roepen. ALLES deed het weer!

Een ‘beetje’ later kwamen wij in de mooie Groningen terug. Ach een beetje, het had veel erger gekund. Stel je moet op een nieuwe bus wachten……. Alles is relatief immers.

Maar over die zak gesproken, helaas was de zak voor de Gijs Bears.