Ingemaakt en toch blij!

Dat klinkt gezond of niet soms? Toen ik vanuit het decadente westen in het hoge noorden min of meer op het platteland kwam wonen (heel lang geleden) werd ik onmiddellijk geconfronteerd met ‘inmaken’, glazen potten vol. Je had eten tot in lengte van dagen. Ik dwaal weer af, terug naar het hoofddoel, wij vonden ons op zaterdag 23 november 2013 terug in Dordrecht vanwege  Gijs Bears Groningen tegen Dordrecht Lions daar ter plekke. Dit in het kader van de afronding van het Bekertoernooi en warempel tegen eredivisie Lions.  

Alzo een onverwachte busreis. Dubbel onverwacht daar het maar kantje boord was of ondergetekende en nog een paar brave mensen wel mee mochten. Waarom niet? Haha, kleine bus……….. maar er gaan toch veel makke schapen in een hok? Oh ijshockeyers zijn niet mak? Laat daar nou onze oude vertrouwde grote bus staan? Joepie de poepie! En nu waren er geen supporters, alleen twee vrijwilligers die vrijwillig mee wilden. Maar ruimte zat, al wilden we dwarsliggen.

 Ik mocht mijn grote vriend, rex dus, onderbrengen en dat lukte niet bij de grote oppasbaas, maar dit keer bij de ‘kleine’ oppasbaas. Nou ja klein…….. iets kleiner dan. Wammes de kater, de driepotige eigenaar van dat perceel zal zich niet vertonen, want je mengt je als echte katachtige niet onder het plebs.

De busreis verliep gesmeerd, heel rustig mag ik wel zeggen. Bij de traditionele stop bespraken wij even de tactiek, zoals bijvoorbeeld twee keepers in ons doel, een lekke band voor de bus om zo een mogelijk verlies te beperken e.d., doch niet bruikbaar besloten we man- en vrouwmoedig.

Laat ik nu eens niet vertellen wie er in het doel stond, want dat is een open deur intrappen. Nee, ik vertel alleen dat Gerard Waalboer weer de reserve was.

Dan maar gelijk naar de eerste periode. De puck ging onmiddellijk de verkeerde kant op en Tom Korte (heb ik het toch verraden) begon zijn avondje redden. Nota bene kreeg een Bear na 1,5 minuut al straf. Helaas powerplayden de Lions daarop 1-0. Tom weer aan de slag, keer op keer. Af en toe een piepklein kansje. Het tempo was hoog. Grote verontwaardiging vanwege een hevige straf voor Groningen. De situatie was ernstiger getaxeerd dan vereist, was de eerlijke opinie der Groningers tijdens en na het incident, maar scheidsvrouw is bazin. Het werd er 2-0 van. Enfin Tom bleef verder redden. Compleet en jawel echt waar: 2-1 gescoord door Zahir Hup in zijn eentje! Jammer dat de Lions het nodig vonden er 3-1 van te maken en een mooie kans op de klippen liep. Toen was het pauze.

Wij concludeerden in de pauze dat de Bears geweldig speelden tegen de overmacht der Lions en dat wij zeker niet ontevreden mochten zijn met het resultaat zover.

Goed, wij gingen naar de tweede periode met gelijk een leuke kans. Daar bleef het bij, want even later 4-1 en 5-1 en het scheelde maar een haar of er was nog een punt bij. De Lions waren voortdurend in de aanval en de Bears verdedigend met hun leven, Tom redde bij het leven. Via een leuke kans ging het naar 6-1, niet leuk dus. 7-1, een makkie als Tom al op het ijs ligt. Doch toen volgde het leukste punt van de wedstrijd, 7-2, een doelpunt van Klaver Jan Middelweerd, assist Zahir Hup. Of je de honderdduizend hebt gewonnen, zo voelde dat. Er botsten twee Bears op elkaar, hetgeen niet de ultieme bedoeling is, maar er werd geen schade meer aangericht en wij mochten een kwartiertje bijkomen van de emoties.

Alhoewel het eerst weer de verkeerde kant uit ging in de derde periode en dus 8-2 werd, wist Fenno Mulder een grandioos doelpunt te scoren vanuit de verte, 8-3 dus. Weer straf voor Groningen, terecht werd mij verzekerd en dan geloof ik het blindelings. Via wat reddingen van Tom en een pracht kans werd het 8-4 voor Groningen, een doelpunt van Kevin Kuiper, assist Danny Kerstholt en let op, dat was shorthanded! Groot applaus vanaf de tribune door de Groningers (twee stuks!) uiteraard. Ze raakten schadevrij compleet. Toen 9-4, weer straf voor een Bear, weer compleet zonder verdere narigheid. Tja, het werd toch 10-4 en via een vage kans, mooi mislukt schot en reddingen schoten wij naar het slot.

Nakaarten uiteraard. Nu had een der (twee) Groningse toeschouwers de echte schoten op het Groningse doel bij gehouden en ook omgekeerd hoor. Tom redde 73 maal, die andere snuiter laat ik in het midden. Hoe dan ook, wij waren dik tevreden met de prestatie van de Gijs Bears. Het was een goede wedstrijd om naar te kijken en de verwachte schade bleef relatief beperkt.

We kropen de bus weer in en veel valt daar niet over te melden behalve dan dat de bus veranderde in een alcoholexpresse. Niet dat ik kon constateren dat er van enig alcoholmisbruik sprake was. Doch een der heren in mijn nabijheid hield zijn geopende blikje met bier op de kop. De broek nat, van het bier verklaarde hij ten overvloede en verder kon hij uit zijn schoen drinken. Hij hoefde die schoen niet eens meer bij de schoorsteen te zetten……

Met de goede hoop dat de Gijs Bears op zondag de Lions een poepie zullen laten ruiken, reden we welgemutst terug naar het hoge noorden, ingemaakt en toch blij!