Ze kunnen het wel!

Nog vier wedstrijden te gaan, waarvan er op zaterdag 16 februari 2013 een gespeeld diende te worden in  Kardinge. De Red Eagles ’s-Hertogenbosch klommen helemaal naar het hoge noorden om de krachten te meten met de Gijs Bears Groningen.

Nu had ik het de vorige keer over de wilde dieren immers. Wel, we hebben zo langzamerhand een hele safaritrip gemaakt. Een en ander is prachtig in beeld gebracht door onze trouwe fotograaf en als je de foto’s ziet, denk je ‘tjongejonge’ dat is niet kinderachtig, de ene bear na de andere met zo af en toe een andere wildebras erbij. Soms gaan de beesten met elkaar in gevecht, waar overigens geen winnaars uit te voorschijn komen, da’s toch anders dan in moeder natuur, daar vreten ze mekaar gewoon op. Bij ijshockey krijgen beiden straf en daar zitten ze dan wild te zijn op het schavotje. Hoewel het komt wel eens voor dat daardoor de andere wilde dieren een doel voor ogen hebben en de vijandelijke goalie te grazen nemen.

Enfin, de Bears mochten de Eagles aanpakken en laten we hopen dat het niet de omgekeerde wereld zou worden, want daar hebben we de buik van vol! Ik wil een mooie dierenfilm zien en niet na afloop in snikken uitbarsten………

’s Middags had ik al de zenuwen, want ik ben een gevoelig tiepje op ijshockeygebied, maar dat is genoegzaam bekend.

In Kardinge aangekomen wrong ik mij op de tribune, er gaan vele kontjes op een bankje, met andere woorden ‘zat publiek’.

Het Groningse team worstelde nog wel met een paar geblesseerden en een vakantieganger, maar trad toch met een royaal aantal spelers aan. Tom Korte in het Groningse doel.

De eerste periode dan maar. Ik had mijn rookvriendinnen dringend verzocht mij in het gareel te houden indien ik te hevig mee zou leven. Het is goed je maatregelen te treffen, nietwaar.

Een goed begin is het halve werk, het eerste wilde beest, een bear, kreeg na 30 seconden al straf. Gelukkig schadevrij compleet, maar scheidsmans heeft vast niet beseft dat hij mij er ook mee strafte. Naast ontzettend veel kansen, redde Tom ook wat. Het duurde bijna 10 minuten voor het eerste doelpunt viel en gelukkig voor de Gijsies. Zahir Hup zette 1-0 op het bord, geassisteerd door Jolke Balt en Mike Groenhof. Da’s één, ga zo door. Zahir luistert altijd goed naar mij, dus maakte hij er 2-0 van, nu alleen door Jolke Balt geholpen. Ja, ja dat ging de goede kant op, maar nog een paar straffen ……… daar was ik nog niet  rustig van.

Pauze om even na te praten.

Reinier Holthof scoorde na krap 2 minuten in de tweede periode 3-0 samen met Danny Kerstholt, notabene shorthanded. Nog wat kansen en een straf voor de Eagles zorgde voor 4-0, wel geschoten door Jolke Balt uiteraard, assist Zahir Hup. Hij ging er volgens mij merkwaardig in, in het doel dus, maar een kniesoor die daar op let, in is in. Nog wat bijna en nog eens bijna. Er dreigde een opstootje dat in de kiem gesmoord werd. Wat kansen, een  relletje. Straffen dus. Halverwege deze periode wisselde Gijs Bears van goalie, nu mocht Jeff Honebeeke de honneurs waarnemen. Opnieuw enige rebellie. Kortom de opstandelingen werden gestraft en het werd een hele drukte met al die wilde dieren op de strafbank. Des te rustiger op het ijs trouwens, af en toe 3 tegen 3 enz. Jeff kreeg een flinke vuurdoop. Het deerde de Bears niet dat zij onderbemand waren, Mike Groenhof maakte er gewoon 5-0 van, assist Jolke Balt. Nog niet bekomen van de emotie werd het 6-0, nu met een +2 overmacht van de Bears en een schot van Rodney Kuiper, na assist van Kevin Kuiper en Reinier Holthof. Het beviel goed, dus maakte Jolke Balt er 7-0 van, geholpen door Mike Groenhof. Het straffen ging gewoon door en de Eagles redden de eer, 7-1. Ik vond dat welletjes omdat ik zo’n hebberig mens ben. Ach, dacht Jasper Huizenga, laat ik er eens 8-1 van maken, Kevin Keijzer hielp hem een handje. Fenno Mulder liet zien dat hij dat ook kon, 9-1 met assist van Reinier Holthof en Kevin Kuiper.

Om de periode leuk af te ronden scoorde Zahir Hup op ons huphup geroep, 10-1, hierbij geassisteerd door Jolke Balt en Mike Groenhof.

Dat was prettig pauzeren!

Zo belandden wij in de derde periode. Even was er een scheids nog bezig met het boren van de gaatjes, je weet wel voor de doelen. Je kunt maar een vast doel voor ogen hebben nietwaar.

Er kon er nog wel een doelpunt bij, dus maakte Jolke Balt er na goed 1,5 minuut 11-1 van samen met Mike Groenhof. Twee straffen voor Groningen zorgden voor een +2 doelpunt voor de Eagles, 11-2. Alles compleet en weer een straf voor een Bear, jawel 11-3. Zijn ze nou bedonderd dacht ik zachtjes. Een goedmakertje, 12-3 door Kevin Keijzer, assist Fenno Mulder en Mike Groenhof.

Jeff had het wel een beetje druk in deze periode. De eindstand werd 12-4. De toeter ging en twee wilde beesten kwamen in botsing, tja en wat wil je dan………. Bij 60 minuten toch nog straf. Hoe die wordt uitgezeten????????? Voor straf twee minuten langer onder de douche??? Wil een kenner mij hiervan op de hoogte stellen?

Het was uiteraard een riante overwinning. De Bears kakten in de derde periode een beetje in volgens omstanders, waarbij ik mij dan vanzelfsprekend aansluit. Daarbij hield ik ook een wijsgerige uitspraak van een ijshockeykenner in gedachten ‘een ijshockey wedstrijd is niet beslist voor de laatste seconde voorbij is’. Dus was ik toen pas echt rustig.

Wat niet wegneemt dat er wat leuks met de statistieken is gedaan en nog belangrijker, opnieuw 3 puntjes toegevoegd zijn aan de standenlijst.

Zie wel, ze kunnen het wel!