Da's weer binnen
Daar gaan we weer! Zaterdag 12 januari 2013, Gijs Bears Groningen versus Hijs Hokij Den Haag in het alom beminde Kardinge. Ik zit al dagen tevoren te filosoferen over de kansen op de play offs en dan natuurlijk de beste kansen. Oke, maar dan moeten de jongens wel haar op hun tanden hebben en niet als natte kranten spelen. Een beetje vertrouwen, fluister ik mijzelf dan in……….. Enfin je begrijpt wel, naar mate de bewuste datum naderde, des te stressiger ik werd. Ik ga er mee naar bed en sta er mee op. Hoewel eerlijk is eerlijk, Rex en ik gaan samen naar boven en samen naar beneden…….. Oei daar heb ik mij toch even bloot (!) gegeven. Voor alle duidelijkheid Rex is mijn harig monster, mijn hond dus. Monster moet je als liefkozing zien, dus mocht ik binnenkort monster tegen iemand zeggen, trek het je niet aan, het is aardig bedoeld.
Aangekomen in Kardinge wachtte mij een aangename verrassing, want Piet was er weer. Jullie weten wel ‘onze’ chauffeur van de uitwedstrijden tot voor kort. Fijn Piet je weer te zien en dat je nog steeds belangstelling voor ons hebt. We komen je een keer opzoeken, hierbij staat het zwart op wit!
Bij het inschaatsen constateerde mijn ene buurvrouw (ik had er twee) bedenkelijk dat de Hagenaars wel fors uit de kluiten gewassen waren, dus ik aan het geruststellen, wat nergens op sloeg want ik had allang de zenuwen. Hoopvol telde ik niet al te veel van die rekels op het ijs. Helaas bracht de opwarming al een blessure op, met name die ik niet noem, de tweede goalie. Er waren een paar Bears geveld door mogelijke griep cq letsel, doch er stond nog een respectabel aantal op het ijs, dus……
Met Tom Korte in het Groningse doel ging de eerste periode van start met een gemene aanval op hem van Hijs. Zijn ze nou gek geworden, was mijn commentaar. Notabene na 39 seconden haalde een Bear al straf op zijn hals. Nou ja, ze raakten schadevrij compleet en er volgden wat leuke kansen. Hijs kreeg straf en even later bleek onze keeper getript te hebben. Dus behalve goed keepen kan hij ook trippen! Hijs benutte de misselijke kans door 0-1 te scoren, waarmee Groningen wel compleet was natuurlijk. Echter ik stortte al haast in van ellende. Gelukkig kreeg de tegenpartij ook wat straffen om de oren, wat weer kansen bood voor Groningen. Gill Göbel maakte er dankbaar gebruik van, geassisteerd door Jolke Balt en Zahir Hup, 1-1. Even later werd genoemde jongeman geveld op het ijs en begaf zich moeizaam naar de kleedkamer. Wat rollebollen en weer een PP voor Groningen, nu een product van Danny Kerstholt, assist Kenneth Keijzer, dus 2-1. Even later leek het weer raak, maar het doel bleek verschoven. Mijn door en door slechte inborst vroeg zachtjes ‘expres’? We zullen het nooit weten. Wat we wel weten is dat Kenneth Keijzer samen met Danny Kerstholt en Mike Groenhof er 3-1 van maakte. Tom mocht nog een paar prachtige reddingen laten zien en het was pauze.
Zo smaakte mijn paffie tenminste in de eerste pauze. Droef was wel dat er ook al een Bear met een hersenschudding van het toneel was verdwenen.
Een positief bericht mag niet achterwege blijven. Er was een heer onder de toeschouwers. Misschien wel meer, dat wil ik zeker niet uitsluiten, doch deze moet even vermeld, dat vindt ie leuk. De 25-jaar-oude-schaatsen-meneer liet mij voorgaan bij de deur! Dat vanwege zijn goede opvoeding, vermeldde hij mededeelzaam.
Maar we gaan verder met de tweede periode, anders komt er nooit een eind van dit verhaal.
Een Bear verloor zijn helm en dat mag niet, straf, hij delayde de game, foei! We constateerden dat het wel een behoorlijk ruwe wedstrijd was. Over en weer kansen, reddingen en wat straffen. Tot ik op een gegeven moment vriendelijk vroeg om er 4-1 van te maken en de schat deed het onmiddellijk. Die schat was in dit geval Zahir Hup, met assist van Mike Groenhof en Fenno Mulder. Zahir luistert goed naar mij, laatst immers ook al toen ik hup riep.
Er werd nog wat gestraft en ik vond dat het best 5-1 mocht worden. Dat vond Kenneth Keijzer ook en alzo geschiedde. Hij deed dit samen met Reinier Holthof en Arjan Peters, een PP doelpunt feilloos tussen de legguards van keepvrouws door. En daarmee was het weer pauze. Wij de vrieskou weer in om het hoofd koel te houden.
Voor de derde periode bleek Den Haag het maar eens met een andere goalie te proberen, een keepmans dit keer. Het inspireerde Hijs tot een vinnige aanval op Tom, maar dat was boter aan de galg, want Tom ving gewoon. De heren van Groningen keerden om en Reinier Holthof scoorde 6-1, geassisteerd door Kenneth Keijzer en Danny Kerstholt. Mijn ene buurvrouw en ik meenden voorzichtig dat het nu toch niet meer stuk kon. Hijs oogstte nog flink wat straffen, er mocht er een douchen, een enkel strafje voor de Bears. Nog een mooie poging om te scoren door Groningen, maar mijn andere buurvrouw merkte terecht op dat het een wippertje had moeten zijn. Kortom met een relletje, kansen en reddingen bleef de stand 6-1.
Helaas konden de Hagenaars er niet om lachen en zag er een kans na of in de 60ste minuut, daar wil ik vanaf wezen, nog een match te verdienen. Wij waren blij als kleine kinderen , we hadden 6x een feestje gehad en gehoord, eueueue.
Jammer was dat de oogst aan blessures fors was, van hand tot enkel, van hersenschudding tot knie. Maar het was een boeiende wedstrijd en wat overeind blijft zijn 3 punten: Da’s weer binnen!!
